2 ตุลาคม 2547 17:39 น.
pepper_328
ใต้ดวงจันทร์วันอับแสงเงา
ดาวพร่างพราวราวแข่งขัน
หิ้งห้อยอวดแสงแรงโรมรัน
ประชันกันท่ามกลางจันทร์มืดมน
เสียงเรไรแมลงหลากหลาย
ส่งเสียงเรียงรายทุกแห่งหน
ได้ยินเพียงเสียงแต่ไร้ซึ่งตัวตน
ซ่อนตัวล่องหนตรงพงลับสายตา
เสียงน้ำไหลเชื่องชานัก
คงอยากพักเหนื่อยนักหนักหนา
สายลมพัดเอื่อยเรื่อยๆมา
พาเกสรกลิ่นอ่อนมากร่อนใจ
ใกล้รุ่งแล้วหรือนี่
น้ำยอดหญ้าต้นนี้เริ่มเอ่อใส
พรมเม็ดสวยเปราะบางลูบไล้
ลอไคล้ไว้รอนๆดูผ่อนคลาย
2 ตุลาคม 2547 11:46 น.
pepper_328
ปิดเทอมนี้เหงาจัง
เธอรู้มั้ยฉันยังไม่ได้ออกไปที่ไหน
ได้แต่นั่งอ่านจดหมายทีละใบ
จดหมายที่เธอส่งให้ในคืนที่ผ่านๆมา
ยิ่งเปิดอ่านก็ยิ่งคิดถึง
อยากจะดึงเธอมาใกล้เพราะห่วงหา
ในแต่ละข้อความที่ส่งมา
เธอรู้มั้ยว่ามันสำคัญ
แม้ว่าเธอจะโทรกลับ
แต่ก็หลบไม่ลงไม่นอนฝัน
ก็แม่เค้าเล่นแอบฟังเราคุยกัน
แล้วถ้าเธอเป็นฉันจะทำไง
^0^ 5555555 55555555 555555 ^0^
2 ตุลาคม 2547 07:46 น.
pepper_328
ผู้หญิงคนนึงซึ่งอยู่อย่างเดียวดาย
ผู้หญิงที่จมหายไปกับแห่งหนไหน
ไม่มีใครเห็นแม้เพียงผู้ใด
ทุกบดบังไว้ที่ห้วงของเงาบางบาง
แม้เพียงคนนึงที่ฉันมองหา
เค้ายังไม่มาลดตัวลงเคียงข้าง
คงเป็นแค่ความหวังเลือนลาง
ฉันคงต้องอยู่ตรงข้างล่างคนเดียว
ไม่รู้ต้องถูกเงาร้ายโอบหุ้มอีกเท่าไหร่
มีใครบ้างมั้ยสนใจแลเหลียว
ช่วยพาฉันออกไปจากใยบางที่อยู่เพียงผู้เดียว
ให้พ้นจากสายใยเกี่ยวที่พันจนหมดหนทาง
1 ตุลาคม 2547 19:53 น.
pepper_328
วันนี้ที่เธอมาคงเป็นเรื่องนั้นใช่ไหม
เรื่องที่เธอจะบอกลากันง่ายๆก่อน
ฉันทำใจแล้วแต่ทนไม่ได้ที่ต้องตัดรอน
ฉันรู้แล้วเพราะตอนที่ผ่านมาเธอดูเปลี่ยนไป
ความรู้สึกบางๆของฉันในวันนั้น
ฉันคงเดาได้ไม่ผิดเลยใช่ไหม
เพราะความอ่อนโยนของเธอลดน้อยลงไป
แววตาที่สดใสหม่นหมองกว่าที่เคย
ความห่วงใยฉันยังอยู่รู้รึป่าว
ได้โปรดช่วยส่งข่าวคราวอย่าเมินเฉย
หรือนั่งคุยกันอย่างนี้ด้วยแววตาที่ไม่คุ้ยเคย
รู้มั้ยมันไม่ดีเลยไม่ใช่เธอ
ที่ผ่านมาอาจเป็นเพราะฉันทำตัวไม่ดี
อาจจะขี้เบื่อขี้น้อยใจเสมอ
อาจดูไม่สนใจไม่ใส่ใจไม่อยากเจอ
แต่อยากให้รู้ไว้เสมอถ้าเธอคือคนที่ฉันยังห่วงใย
ไม่เป็นไรหากวันนี้เธอต้องการจะเอ่ย
อย่าเพิ่งพูดเลยฉันขอพูดก่อนจะได้ไหม
เพราะดูเธอคงไม่เจ็บปวดอะไร
แต่ฉันเจ็บปวดมากมายแต่ต้องกลั้นมันไว้ด้วยตัวเอง
ก็ยังคิดอยู่ว่าจะอยู๋ได้รึป่าว
อาจต้องถูกความปวดร้าวกข่มเหง
แต่จะทำไงได้ต่อไปนี้คงต้องอยู๋ด้วยตัวเอง
พร่ำบรรเลงความเหงาเศร้า เคล้าน้ำตา
หน้าส่วนตัว
1333
