9 กันยายน 2546 21:53 น.
pepper_328
....อาจดูเหมือนว่าฉันเป็นคนขี้เหงา
แต่จริงแล้วเป็นคนช่างฝัน
ที่เปรียบดวงดาวนับร้อยพัน
เพราะเสมือนว่ามันแทนตัวฉันเอง
......ฉันเปรียบว่าอยู่ใต้เงาจันทร์
เพราะจันทร์มักทอดทางให้แสง
เหมือนแรงปรารถนาที่ร้อนแรง
ที่ทำให้ฉันได้แต่งตามความต้องการของใจ
8 กันยายน 2546 23:36 น.
pepper_328
ไม่มีดาวที่เธอต้องคอยอีกแล้ว
หญิงสาวก็ทำได้แค่มองท้องฟ้าด้วยอารมณ์ที่อ่อนไหว
เหมือนกับจะอ่อนแรงตามแสงที่เลือนหายไป
แล้วจากนี้จะรอสิ่งใดให้แทนดาว
หลายคนเลือก...ที่จะเฝ้ารอ
เหมือนกับนิทานเรื่องเล่าของหญิงสาว
ผู้โดดเดี่ยวนั่งคอยมองดวงดาว
เหมือนหญิงสาวรอคอย..เธอ..ผู้มาเยือน
8 กันยายน 2546 22:59 น.
pepper_328
จากเด็กน้อยตัวจ้อยนั่งคอยดาว
เป็นหญิงสาวใต้เงาจันทร์ดวงกลมใหญ่
ที่ยังคงนั่งรอดาวจากดวงไกล
กลับมาปรากฏไว้ตามสัญญา
ทอเป็นริ้วทิวสายที่ปลายฝัน
หล่อรวมกันเป็นสายที่ปลายฟ้า
บอกอำลาการจากไป...กับพื้นนภา
ถึงแสงจ้า..มอง..ยังไงก็มืดมน
8 กันยายน 2546 22:31 น.
pepper_328
ิ ....เด็กหญิงน้อยนั่งคอยนับดวงดาว
ที่สกาวสุกสว่างครั้นเที่ยงคืน
คอยอดหลับรอคอยตั้งตาตื่น
เพื่อค่ำคืนแห่งดาวที่พราวมา....
.....มองนภาเพ่งดาวที่สุขใส
จินตาการกว้างไกลใฝ่ฝันหา
ดวงดาวที่เนิ่นนานได้ผ่านมา
่สื่อภาษาให้รู้ว่า
....ยังรอดาว....
8 กันยายน 2546 14:19 น.
pepper_328
หากโลกนี้ไร้พระจันทร์
ก็ไร้เงาอย่างฉันที่ลาดลงเรียบเรียงเคียงข้าง
ไม่มีแสงให้ความอบอุ่นส่องสว่างเทียบทาง
ที่เคยเดินร่วมทางมายาวไกล
จากจันทร์สาดส่องมากว่าหลายปีแสง
อาจอ่อนแรงให้เงาต้องเคียงข้างได้
เงาของจันทร์อนุญาตให้แอบอิงรอพักใจ
แล้วกลับมาร่วมทางเดินไปอย่างที่เคย
จนวันนี้จันทร์กลับมาเหมือนเก่า
แต่จันทร์กลับไม่ได้มาดวงเดียวเปล่าเฉย
แต่กลับพาเงาเรียบทางมาอีก . .ที่ไม่คุ้นเคย
เหมือนกับจันทร์ลืมเงาเดิมที่เคยมาพักพิง *** ยามอ่อนเสงแรง***
อาจจะสายไปที่เงาจะบอกจันทร์
ว่าตอนนี้เงาไร้จันทร์ค่อยเป็นพ่อแสง
เงาขอสลายไปอย่างไร้แรง
และอยากบอกพระจันทร์ที่เคยส่องแสง
ว่า **..รักพระจันทร์..**
หน้าส่วนตัว
2039
