22 มกราคม 2547 18:46 น.
pepper_328
ก็ไม่ผิดที่เธอบอกว่าไม่มีใคร
ไม่มีคนให้ห่วงหา
แต่ทำไมมันไหลรินละน้ำตา
ที่จริงน่าจะดีใจซะกว่าที่เธอไม่ไปรักใคร
หากหวนกลีบ กลับมาคิด
ทบทวนสิ่งที่ติดในใจฉันเอาไว้
ที่ผ่านมาเธอทำดีกับฉันเพื่ออะไร
คงไม่ใช่เพราะฉันคิดไปเกินเลย
คิดไปแล้วความจริงฉันก็อ้างว้างเหมือนอย่างเก่า
อยู่กับบรรยากาศเดิมๆเฉยๆ
อยู่ตรงที่ ที่ถูกทิ้งเหมือนอย่างเคย
และปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปไม่กลับมา
เส้นทางที่เดินมาเส้นนี้
ความทรงจำที่ดีอันมีค่า
ฉันจะจดจำไว้ทุกเวลา
และยังจะก้าวออกไปข้างหน้าเรื่อยไปอย่างมั่นคง
3 มกราคม 2547 08:01 น.
pepper_328
ทางที่ต้องรออาจสิ้นสุดพักลงที่ตรงนี้
ตรงที่เธอมาพักเคียงข้างอยู่ใกล้ใกล้
จะพักชั่วคราวหรือถาวรเพียงใด
ก็อยู่ที่ใครถ้าไม่ใช่เธอ
เราอาจอยู่อย่างเหน็บหนาวว่าวุ่นหรือไหวหวั่น
แต่มันอาจอุ่นในเวลาอันสั้นได้เสมอ
จากนี้ไปขอสุขทุกข์ให้พบเจอ
แล้วคลุมห่มฉันและเธอตราบชั่วนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
640
