12 ตุลาคม 2546 23:51 น.
pepper_328
....ในวันที่อ้างว้าง
ในเวลาที่เงียบเหงา
สายลมพัดแผ่วเบา
ยิ่งทำให้เหน็บหนาวกว่าทุกวัน
...ดวงดาวก็ยังคงส่องแสง
จันทายังคงรอเราให้หลับฝัน
ฉันยังคงคิดถึงเธอทุกวัน
แล้วเธอนั้นคิดถึงกันบ้างไหม
11 ตุลาคม 2546 23:50 น.
pepper_328
เธอรู้มั้ยว่าฉันยังเหงาอยู่ทุกๆวัน
เหงาในวันเวลาที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ
ต้องเสียน้ำตาเสียเวลาเสียใจ
กับความเป็นไปที่ควรเป็น
สำหรับความเป็นจริงตอนนี้
สำหรับสิ่งที่เธอได้เห็น
อาจดูเหมือนไม่สนใจหรือเจ็บไม่เป็น
แต่หลายครั้งที่เธอเห็นไม่เป็นอย่างที่คิดเลย
อยากจะบอกว่าบางครั้งก็เหงา
อยากบอกว่าไม่เคยคิดจะเมยเฉย
แต่ว่าเหตุการณ์มันบังคับให้ฉันต้องเฉยเมย
เพราะคนที่ถูกละเลยมันคือฉันเอง...ที่สมควรจะไป
5 ตุลาคม 2546 23:49 น.
pepper_328
...เสียงจั่กจั่นเรไรร้องเพลง...
บันเลงความเหว่ว้าของคลื่นเสียง
ที่ตัวเจ้าที่ขับกล่อมพร้อมเพรียง
แว่วมาให้ได้ยินเสียงในค่ำคืนอันเงียบงัน
...ถึงแม้มันอาจจะเคว้งคว้าง...
ถึงแม้คืนนี้อาจจะมีแค่ฉัน
แต่ยังคงมีเจ้าจั่กจั่นคอยขับกล่อมในบางวัน
ก็ทำให้คลายเหงาให้ฉัน....ถ้าไม่มากก็แค่ชั่วคราว
5 ตุลาคม 2546 22:14 น.
pepper_328
..... อาจดูเหมือนไม่จริงจัง
แต่บางครั้งใจฉันก็หวั่นไหว
อาจดูเหมือนไม่แคร์อะไร
แต่รู้มั้ยว่าลึกๆข้างในใจมันมีแต่เธอ
...บางคราใจฉันก็เลื่อนลอย
ลอยคล้อยไปหาเธอทุกครั้งที่ใจเผลอ
ฉันอยากให้มันลอยเข้าไปในใจลึกๆของเธอ
โปรดขอให้เธออย่าได้สร้างกำแพงกั้นหัวใจ
4 ตุลาคม 2546 23:38 น.
pepper_328
......ไม่รู้ว่าคืนนี้เธอจะคิดเหมือนกันกับฉันไหม.......
ที่คิดถึงเธอจับใจจนเหน็บหนาว
อยากได้ไออุ่นจากเธอมาคลุมห่มเพียงชั่วคราว
เพื่อให้ฉันได้อุ่นใจ....ซักวัน
.......ไม่รู้ว่าคืนนี้เธอจะเหงาเหมือนฉันไหม.......
ที่ยังได้แค่นั่งเฝ้ารอและแอบฝัน
ว่าในเพียงเซี้ยววินาทีหนึ่งเท่าๆกัน
เธอจะคิดถึงฉันเหมือนกับที่ฉันเฝ้าคิดถึง...แต่เธอ
หน้าส่วนตัว
826
