..๏ โอ้คลื่นวิปโยค......มาพร้อมความโศก......กรรโชกบีฑา มาพรากชีวิต............มาปลิดชีวา.................ไร้ความเมตตา ไม่มาปราณี พลัดพรากจากกัน......ครวญคร่ำรำพัน...........อกสั่นขวัญหนี คลื่นซ้ำกรรมส่ง.........จมลงวารี.....................กลืนกินชีวี ย่ำยีจิตใจ ร่างน้อยคล้อยจาก.......ร่างใหญ่ไกลพราก......เอ่ยปากร่ำไห้ ภาพชัดบาดตา...........โศกาอาลัย..................แสนช้ำร่ำไร ยังใจอาดูร คำรามย้ำก้อง.............คลื่นคลั่งลำพอง...........พี่น้องสาบสูญ พ่อแม่แลลับ..............ศพกลับเพิ่มพูน...........มากมีทวีคูณ ดับสูญเพิ่มเติม ฯ ..๏ พระแม่คงคา..........โมโหโกรธา.............ฤๅว่าฮึกเหิม ลูกไร้ความผิด.............ไยคิดช้ำเติม............ก่อนยังส่งเสริม ไฉนเริ่มทำลาย บอบช้ำคร่ำครวญ........โอดโอยโหยหวน.......ให้ชวนใจหาย คลื่นบุกคุกคาม............แฝงความอันตราย......บ้านแตกแยกย้าย หนีตายพัลวัน คลื่นแรงคลุ้มคลั่ง.........มากล้ำกำลัง...............ความหวังสิ้นพลัน หมดสิ้นสินทรัพย์ .........บ้างหลับนิรันดร์.......นอนนิ่งอย่างนั้น ด้วยมหันตภัยพาล สูญสิ้นหมดแล้ว..........พ่อแก้วแม่แก้ว..........คลาดแคล้วลูกหลาน พี่น้องผองเพื่อน.........ไยเหมือนอันตรธาน...ปราศจากหลักฐาน ทรมานจิตใจ ฯ .๏ พบร่างวางเกลื่อน....หวาดหวั่นฟั่นเฟือน..เชือดเฉือนหฤทัย แม้นเผชิญเคราะห์กรรม..กระหน่ำเศร้าใจ........น้ำตาหลั่งไหล น้ำใจหลั่งมา ชาวไทยทั้งผอง..........ร้อยใจเกี่ยวดอง.........หมายปองเยียวยา ทุกผู้ทุกนาม...............คงความปรารถนา.......หมายซับน้ำตา ด้วยสามัคคี คลื่นร้ายหายไป..........คงมีคลื่นใจ.................หลั่งไหลแทนที่ พร้อมนำความรัก.........ให้ประจักษ์ไมตรี........แด่ผองน้องพี่ เพื่อที่ปลอบขวัญ ขอให้เหตุร้าย...............อย่ามาย่างกราย.........ทำลายเช่นนั้น ให้เป็นแค่ครั้ง..............ดุจดั่งความฝัน.........วันพรุ่งหายพลัน โศกศัลย์นั้นเทอญ ๚ะ๛
อัลมิตรา 29 ธ.ค. 2547 23:09 น. - ID 68420 
2195
17
0
29 ธันวาคม 2547 23:12 น. - comment id 397665
...เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...สุดที่จะประมาณการณ์ความสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สิน... ...รวมทั้งสภาพจิตใจของพี่น้องชาวไทย..และผู้ร่วมชะตากรรมชาวต่างชาติได้... ...สิ่งหนึ่งที่เราสามารถจะกระทำได้ในตอนนี้คือ... ...การกอบกู้สถานการณ์อันเลวร้ายนั้น ...ให้กลับคืนสู่ความปกติให้ได้...อย่างสุดความสามารถ... ...การรักษาพยาบาลผู้รอดชีวิต...ผู้บาดเจ็บ... ..การกู้ซากศพที่หลงเหลืออยู่อีกเกินคณานับ... ...การสำรวจและเก็บหลักฐานผู้เสียชีวิต.. ...ตลอดจนการรักษาสภาพศพให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเท่าที่การแพทย์จะสามารถทำได้... ...การเก็บข้อมูลทางพันธุกรรมของผู้เสียชีวิต... ...การบริจาคสิ่งของการยังชีพ...และเวชภัณฑ์... ...ตลอดจนเงินที่จำเป็นในการกอบกู้แก้ไขสถานการณ์... ...การให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างสุดความสามารถ... ...การปลอบขวัญผู้สูญเสีย...และผู้บาดเจ็บ... ...ขอให้สรรพสิ่งที่เกิดขึ้น...เป็นเพียงครั้งสุดท้าย... ...และสิ่งนี้เป็นเครื่องวัดสภาพจิตใจของพี่น้องชาวไทยได้อย่างดี... ...คนไทยมักเข้มแข็งเมื่อพบวิกฤติการณ์เสมอ... ...คนไทยมักมีน้ำใจอย่างเต็มเปี่ยม... ...ขอให้พี่น้องทุกคนเข้มแข็ง...สิ่งใดช่วยได้...ทุกคนพร้อมทำให้... ...ขอให้พี่น้องทุกคนร่วมใจสามัคคี... ...เพราะเหตุการนั้นคือฝันร้ายที่ขอให้หลอกหลอนจิตใจพวกเราเพียงชั่วข้ามคืน... ...ขอให้เป็นเพียงข้ามคืนเท่านั้น... ...แล้วพวกเราชาวไทยจะร่วมหลอมรวมกำลังใจ.. ....และปลอบขวัญพวกท่าน...ช่วยเหลือโดยพลัน ... ...ด้วยความจริงใจ...มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า...
29 ธันวาคม 2547 23:22 น. - comment id 397667
เป็นความสะเทือนใจมากเลยค่ะสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับ 6 จังหวัดในภาคใต้ และขอร่วมไว้อาลัยกับผู้จากไปทุกท่าน รวมถึงขอเป็นกำลังใจให้กับผู้รอดพ้นจากภัยทุกคนด้วยค่ะ
29 ธันวาคม 2547 23:37 น. - comment id 397671
เศร้าจนไม่อยากทำอะไรในช่วงนี้เลยค่ะ
30 ธันวาคม 2547 01:42 น. - comment id 397676
ชีวิตประกอบไปด้วยร่างกายและจิตใจ เป็นของไม่เที่ยง ทนอยู่ได้ยาก และก็ไม่มีอะไรเป็นของๆเราแม้แต่อย่างเดียว ชีวิตเป็นของไม่แน่นอนและก็ความตายเป็นที่สุดรอบของชีวิตด้วย สิ่งนี้ควรพิจารณาอยู่เนืองๆ ร่างกายของเราก็เปรียบเสมือนบ้านก็ผุพังไปเป็นธรรมดา เราไม่ควรจะยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งที่ผุพังไป จิตใจก็เหมือนกัน ความรู้สึกนึกคิดใดที่ปรากฏขึ้นในขณะนี้ ที่ว่าสุขทุกข์ก็เป็นของไม่เที่ยง เป็นสภาวะที่เกิดขึ้นและจบลงเท่านั้นเอง (ธรรมะจากแม่ชีศันสนีย์)
30 ธันวาคม 2547 01:52 น. - comment id 397677
มหันตภัยธรรมชาติอาจเกิดได้ แต่น้ำใจพี่น้องและผองเพื่อน จะปลอบโยนบรรดาผู้มาเยือน ซับหน้าเปื้อนน้ำตาใต้ฟ้าไทย เกาะไข่มุกอันดามันหลังวันนี้ ยังคงมีอนาคตอันสดใส อย่าสิ้นหวังหลังคลื่นกลบกลืนไป กำลังใจจะพาเราก้าวอีกครั้ง หาดป่าตองหากป้องเติมเพิ่มบางส่วน ให้คืนหวนหันควรเห็นเป็นความหวัง เปลี่ยนสภาพโปรดทราบเพียงเสียงคลื่นดัง มิใช่พลาดเหมือนชาติพังสิ้นหวังกัน เริ่มคิดใหม่รู้ใครมีช่วยพี่น้อง ทั้งมีของที่มองขาดอาจลงขัน เผื่อแผ่ผองเพื่อนพ้องผู้เสียรู้มัน ภัยมหันต์ผลักมันห่างหนทางเรา วางระบบหวังรบบ้างในครั้งหน้า หากคลื่นมาเห็นคราใหม่ให้คอยเฝ้า เตือนทันทีตามที่ท่านควรบรรเทา ถือหลักเท่าที่เราทำล้วนจำเป็น ตอนกลางปีตะกั่วป่าคนคลาคล่ำ เขาหลักนำใครล้ำหน้าหากมาเห็น จวบทรายขาวจากเสียงคลื่นเคียงคืนเพ็ญ เพียงคลื่นยักษ์พัดโคลนเย็นสีเทาทา กลบสินทรัพย์กลืนซากศพทบถมทับ ไม่ทันนับมากเท่าไหนที่หายหน้า ใต้ดวงดาวตายเดียวดายใต้ท้องฟ้า มืดมิดหามองไม่เห็นเป็นร่างแล้ว
30 ธันวาคม 2547 02:09 น. - comment id 397679
อ่านงานพี่อัลวันนี้ ทั้งกระแทก กระทั้นอารมณ์ความรู้สึก สะกิดให้หยดน้ำใสใส ซึมที่ขอบฝั่งตา วันนี้ ...ได้ทราบข่าวร้าย เพื่อนคนหนึ่งทางอินเตอร์เนตที่เคยคุยกัน เพียงไม่กี่ครั้ง ...เขาจากไปแล้วจากไปอย่างไม่วันกลับ .... ทำไม....มหันตภัย จึงเกิด เพระอะไร ธรรมชาติถึงเป็นเช่นนี้ ธรรมชาติ สร้างมาพร้อมกับทำลายล้าง เช่นนั้นหรือ โหดร้ายจัง - - มัจจุราช คงจะทำงานหนักน่าดู
30 ธันวาคม 2547 09:00 น. - comment id 397687
^J^ ................ ........ร่วมไว้อาลัย...แด่ผู้จากไป......ฯ
30 ธันวาคม 2547 09:20 น. - comment id 397689
สิ่งที่แน่นอนที่สุดคือความไม่แน่นอน...
30 ธันวาคม 2547 09:27 น. - comment id 397692
คุณผู้หญิงไร้เงา.. เหมือนกอดคอกันร่ำไห้ ไม่ว่าใคร ก็อดสะเทือนใจกันเสียมิได้ แต่สิ่งสำคัญที่เหนืออื่นใด ผู้ที่ยังมีโอกาสที่จะหยิบยื่น แบ่งปันกันไป น้ำใจตรงนี้ไม่ว่า อีกกี่คลื่นยักษ์ อีกกี่มหันตภัย คงมิอาจกลบความเป็นอันหนึ่งอันเดียวนี้ได้ค่ะ คุณทิกิ..อัลมิตราพยายามเคลียร์งานอย่างเต็มความสามารถ ทว่าช่วงปีใหม่เป็นช่วงที่อัลมิตรามีภาระเกี่ยวกับงานที่ต้องดำเนิน ซึ่งก็อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบเช่นกัน คงประมาณกลางเดือนค่ะ ช่วงนั้นจะพอมีเวลาบ้าง และอัลมิตราก็เตรียมการณ์บางอย่างไว้แล้วที่จะเดินทางลงใต้ บุรุษแห่งธาร .. ใช่ค่ะ โลกคือแหล่งพักพิงชั่วคราว ร่างกายคือที่สถิตแห่งตัวตนในชั่วขณะหนึ่ง มรณานุสติ พึงระลึกเสมอ อัลมิตราเองเคยประสบเหตุการณ์ที่เรียกได้ว่า หากก้าวเท้าไปอีกก้าวเท่านั้น คงอันตรายถึงแก่ชีวิต และความสูญเสียอย่างปัจจุบันทันด่วน อัลมิตราก็เคยเห็นอยู่ต่อหน้าต่อตา .. ถึงแม้ว่าอัลมิตรายังคงไกลจากคำว่าบรรลุ แต่อัลมิตราก็เตือนตนเองเสมอ ชั่วพริบตา เพียงพลิกฝ่ามือ หัตถ์แห่งมัจจุราชไม่ไกลจากตัวตนมนุษย์เลย คุณม้าลาย .. ขอบคุณมากค่ะ สำหรับร้อยกรองที่ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดี แต่ละวรรคแต่ละบทดั่งให้เห็นภาพปรากฏ เขาว่ากันว่า.. บางทีล้านคำพูดก็ไม่เท่ากับที่เห็นภาพจริง อัลมิตราก็คิดว่าจริงดังนั้น เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏจากสื่อต่างๆแล้ว ความรู้สึกโศกสลดที่ขมสะอื้นในใจ ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาอธิบาย ไม่รู้จะเยียวยารอยช้ำที่ได้อย่างไร เท่าที่ทำได้ คือเขียน เพื่อระบายความอัดอั้นภายในใจ เท่าที่ทำได้ คือ ช่วยเหลือและแบ่งปันตามอัตภาพ คุณจะเดินทางไกล ดูแลตัวเองด้วยนะคะ :) น้องดินสอ .. ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ น้องดินสอ พี่อัลเองก็รู้สึกเศร้าใจนะคะ ปรากฏการณ์อันโหดร้ายเช่นนี้ เคยเห็นแต่ในหนัง แม้นเพียงแผ่นฟิลม์ ยังรู้สึกตระหนก ยังรู้สึกหดหู่ ยังรู้สึกสลด และเห็นใจต่อผู้เผชิญชะตากรรม และนี่ คือความจริง คือหายนะที่ไม่มีผู้ใดต้องการให้เกิดขึ้น ย่อมปวดร้าวกว่า คุณกฤษณะ .. คุณนีที่กระบี่..เป็นอย่างไรบ้าง ไม่ทราบว่าคุณทราบข่าวไหม และ เพื่อนของคุณที่ภูเก็ตบ้านพักริมหาด ได้ผลกระทบบ้างไหมคะ คุณบินเดี่ยวฯ .. ทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง กระทั่งคนที่เหลืออยู่อย่างเราๆ ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า เมื่อไหร่จะถึงเวลา ค่ะ บนความโศกสลด ..
30 ธันวาคม 2547 09:42 น. - comment id 397700
o ภัยแล้งโหมทั่วฟ้า...........ทั่วสยาม คลื่นยักษ์คลั่งถล่มคาม........วินาศสิ้น ฤากรรมเก่าติดตาม...........ล้างเผ่า สูญทรัพย์แดดับดิ้น............อาบน้ำตานอน o ขอเทพพิทักษ์หล้า.........ทั่วผงอน ราเพทดั่งไฟฟอน.............บ้าคลั่ง ขอไผทอร่ามอมร.............ดั่งเมื่อ- วานเทอญ ขอคลื่นนรกเกิดครั้ง-........สุดท้ายด้วยเทอญ
30 ธันวาคม 2547 10:41 น. - comment id 397717
อธิบดีกรมอุตุนิยม คนเก่า ได้เคยเสนอมาตการเตือนภัย จากคลื่น ซูนามิ เมื่อเกิดแผ่นดินไหว ชาวประชาทั้งเกาะภูเก็ตและนักการเมือง แม้แต่ คุณสรยุทธฯ พิธีกรโทรทัศน์ ชื่อดัง ต่างพากัน วิจารณ์ ถากถางอย่างเสียหาย ไม่เห็นด้วย รัฐบาลสมัยนั้นไม่เห็คุณค่าของคำเตือนของคนระดับอธิบดี ไม่กี่ปีต่อมาปรากฎผล ชี้เห็นถึงความหย่อนยานไร้ประสิทธิภาพทั้ง ๆ ที่มีเวลาเกือนสองชั่วโมงหลังเกิดแผ่นดินไหวซึ่งกรมอุตุนิยมวัดได้เกือบเก้าริเตอร แต่ไม่ได้คิดถึงมาตรการเตือนภัย ก็ไม่อยากฟื้นฝอยหาตะเข็บ แต่ ไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก
30 ธันวาคม 2547 12:26 น. - comment id 397737
เห็นข่าว..แล้วใจหายค่ะ แต่คนไทยทุกคน..ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว มีทั้งแรงใจ แรงกาย แรงทรัพย์ ไปช่วย อยากให้..ชาวใต้ที่โดนภัยธรรมชาติครั้งนี้ มีสติ..และต่อสู้ต่อไป..ชาวไทยทุกคนเป็นห่วงค่ะ ...................................................................... ......................................................................
30 ธันวาคม 2547 13:25 น. - comment id 397750
คงจะลืมได้ยากกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ ยิ่งผู้ประสบพบเจอด้วยแล้ว เศร้า ยังไงเราก็เดินต่อไป สู้เขานะ ทุก ๆ คน สวัสดีปีใหม่นะ คุณอัลมิตรา
30 ธันวาคม 2547 15:13 น. - comment id 397766
เศร้าเนอะ..คุณอัลมิตรา.. แต่เราได้เห็นน้ำใจ และการแบ่งปัน แม้มันจะไม่สามารถเรียกร้องอะไรคืนมาได้..มิสามารถทดแทน แต่การช่วยเหลือกันยามยากนี่ก็เป็นสิ่งที่น่าชมเชยน่ะค่ะ .. จะไปใต้เมื่อไรบอกด้วยน่ะค่ะ..เผื่อจะมีอะไรฝากไปบ้าง.. ..
30 ธันวาคม 2547 15:49 น. - comment id 397778
คุณอัลคะ มัดหมี่เข้ามาอ่านงานคุณอัล ทราบในความรู้สึกดีนะคะ เข้าใจ เป็นห่วงทั้งผู้ที่สูญเสีย และที่เป็นห่วงมากกว่านั้นก็คือ ทำอย่างไรคนที่สูญเสียเค้าจะอยู่ได้อย่างมีความสุข มีเหตุผลหลาย ๆ ประการที่คนเรายกขึ้นมาเพื่อปลอบใจตัวเอง ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละคนที่เค้าสะสมความคิดมาอย่างไร บางคนโทษชะตาฟ้าดิน บางคนอ่อนแอ ท้อถอย บางคนบ่นว่าตัวเอง เราได้ชีวิตมาอย่างไร เวลาไปเราก็ไปอย่างนั้น มัดหมี่ไม่ได้บรรลุนิพพานหรอกนะคะ เพียงแต่อยากเห็นความสุข เกิดขึ้นในหมู่เพื่อน ๆ ทุกสิ่งมีเกิดและต้องมีดับ อย่าปล่อยให้สิ่งที่ไม่ดีเกิดในจิตใจนานไปนัก จะบั่นทอนสุขภาพจิตของเราค่ะ ด้วยรักและหวังดีแด่เพื่อน ๆ ทุกคน
30 ธันวาคม 2547 17:01 น. - comment id 397787
หวัดดีครับ คุณอัลมิตรายังเขียนกลอนได้เยี่ยมยอดนะครับ กาพย์ฉบัง(ไม่ทราบผิดหรือปล่า) ไม่ได้แต่งกันง่ายๆ แต่ก็สามารถถ่ายทอดออกมาได้อย่างสุดๆ คุณอัลมีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆนะครับ ส่วนเรื่องสาเหตุที่เกิด ก็ไม่แน่นะครับ อาจเพราะคนเราไปรบกวนธรรมชาติมากเกินไปก็ได้ ดูตามริมทะเลสิครับ จากเดิมที่สงบๆอยู่ รีสอร์ทก็ผุดกันมาเรื่อยๆ ผมคิดว่าบางทีอาจเป็นเพราะว่าเค้าคงไม่ชอบใจมนุษย์ที่ไปรบกวนเค้ามากน่ะครับ เลยล้างสิ่งที่เขาคิดว่าน่ารำคาญทิ้ง ลองคิดดูอีกที มนุษย์ก็ผิดตั้งแต่แรกที่ไม่รู้จักหยุดรบกวนธรรมชาตินะครับ หากรู้จักเกรงใจธรรมชาติกันบ้าง บางทีความเสียหายอาจน้อยกว่านี้ เพราะคงไม่ไปตั้งแหล่งทำมาหากิน(ที่ไม่ใช่ภูมิลำเนา เช่นรีสอร์ท-โรงแรม)อยู่ตามชายทะเลมากๆแบบนี้ ผมไม่ใช่ว่าจะมาทับถมผู้สูญเสียนะครับ ผมแค่เพียงคิดว่าลองมองในมุมกลับกัน แทนที่จะมาโกรธแค้นธรรมชาติ แต่ลองมานั่งนึกดูถึงสิ่งที่มนุษย์กระทำกับธรรมชาติ บางทีอาจสาสมแล้วก็ได้ แต่ธรรมชาติก็เลือกที่จะลงโทษมนุษย์แทนที่จะเลือกลงมนุษย์ที่ทำหรือมนุษย์ที่ไม่ได้ทำ ก็คงเพราะธรรมชาติอาจมองพวกเราเหมือนกับที่พวกเรามองหลายๆอย่างในแบบรวมๆ เหมาว่าอะไรที่เป็นชนิดนี้ ก็คงเหมือนๆกันหมด ไม่ได้ดูในตัวตนว่าอะไรเป็นอย่างไร ก็เหมือนที่มนุษย์ทำกันในปัจจุบันไงครับ ------------------------- ลาก่อนเพื่อนๆ อีกไม่นานจะได้เจอกันแล้วแท้ๆ ไม่นึกเลยว่าจะมาลากันกะทันหันแบบนี้ ขอให้อย่าได้ทรมานอีกเลย บางทีได้พ้นไปจากโลกแบบนี้อาจจะดีกว่าต้องมาเจอสิ่งต่างๆในโลกแบบนี้ก็ได้
30 ธันวาคม 2547 19:48 น. - comment id 397806
ขอไว้อาลัย..แด่ผู้ที่จากไป...และให้กำลังใจ..แด่ผู้ที่มีชีวิตรอด.... ...ชีวิตยังมีหวัง..ขอเพียงเรายังมีลมหายใจ..นะคะ....
30 ธันวาคม 2547 23:47 น. - comment id 397879
..๏ โอ้คลื่นวิปโยค......มาพร้อมความโศก......กรรโชกบีฑา มาพรากชีวิต............มาปลิดชีวา.................ไร้ความเมตตา ไม่มาปราณี =========================== สมัยเด็กๆ มีเพื่อนเฮี้ยวๆอยู่หลายคน บางคนไปทำความผิดอะไรบางอย่างมา แล้วครูจับได้ ครั้งแรกครูก็แค่ พูดปราม.... ถ้ายังไปทำซ้ำอีก คราวนี้ โดนแล้วครับ แต่ก็แค่ ไม่บรรทัด คนละเพี๊ยะ-สองเพี๊ยะ ที่ฝ่ามือ บางคนก็เข็ดครับ... ไม่เอาแล้ว กัวอ่ะ.... กัวคูตี แต่ก็ยังมีบางคน ไม่เข็ดครับ ยังทำอย่างนั้นอยู่... คราวนี้พอโดนจับได้ ครูไม่ใช้ไม้บรรทัดแล้วครับ หวายยาว 3 ฟุต ฟาดก้นผัวะเดียว กางเกงแทบขาด แล้วเนื้อนุ่มๆข้างในจะขนาดไหน? คุณว่า ไม้บรรทัด ยกแรกที่โดนน่ะ มิใช่เมตตา มิใช่ปรานีดอกหรือ? ตอนนี้กลัวแต่ว่า หวาย ยกสองที่กำลังจะตามมา มันจะขนาดไหน !!!
31 ธันวาคม 2547 01:03 น. - comment id 397891
คุณรมย์ .. คลื่นความห่วงใย ไม่มีระยะทางมาเป็นอุปสรรค คลื่นแห่งความปรารถนาดีต่อกัน ก็ยังคงเป็นใยประสานมิขาดสาย ขอบคุณค่ะ ในน้ำใจที่เอื้ออาทรต่อกัน คุณชาวบ้าน .. อัลมิตราอ่านข่าวที่เขาหยิบประเด็นของการวิเคราะห์ขึ้นมา เรื่องของคลื่นยักษ์ซูนามิ บอกตามตรงว่า อัลมิตราเพิ่งได้ยิน ได้รับรู้เป็นครั้งแรก ซึ่งก็ใช้เวลาอันรวดเร็วที่จะศึกษา และด้วยเนื่องจากมีภาพให้เห็นเต็มๆตา จึงเข้าใจ .. หากไม่เกิดเหตุการณ์หายนะนี้ แล้วมีคนเล่าเรื่องคลื่นยักษ์ เล่าถึงมหันตภัยที่เป็นเพียงคำพูด อัลมิตราคงใช้เวลานานเหมือนกันที่จะยอมรับว่า เขาพูดอะไร เรื่องอะไร คงต้องมีหลักฐาน คงต้องมีบทพิสูจน์ตามหลักวิทยาศาสตร์ ตรงนี้ต้องถามต่อกันว่า .. เมื่อมีคนพูด มีคนเสนอ มีการสานต่อกันไหม และขึ้นตอนของการดำเนินเรื่องต่างๆนั้น มีลำดับขึ้นอย่างไร .. คำว่า ไม่น่าเลย ก็จะไม่เกิดขึ้น และตอนนี้ สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ... นึกย้อนไปเหมือนการทำงาน อัลมิตราเคยนั่งในห้องประชุม แล้วนั่งฟังคนลุกขึ้นมาถกเถียงกันว่า ใครผิด , เห็นมั๊ย..ผมบอกแล้ว , ก็แล้วเป็นอย่างไรล่ะ ไม่เชื่อผม , และอีกนาๆคำพูด เป็นความเหมือนในคำพูดในสถานการณ์ที่แตกต่าง .. เหลือเกิน คุณเมจิค .. ค่ะ ไม่ทอดทิ้งกัน ถือได้ว่าโศกนาฏกรรมนี้มีผลกระทบต่อทุกๆคนเช่นกันค่ะ คุณแม่จิตร .. ยังปีวอกอยู่เลยนะคะ (ล้อเล่นน่า ..) ช่วย ๆกัน คนละนิดคนละหน่อยก็ยังดี อัลมิตราเห็นเด็กนักเรียนเล็กๆบริจาคเงินด้วยความเต็มใจ และแสดงถึงความห่วงใยในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็รู้สึกปลื้มที่เห็นความมีน้ำใจเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคนชนชั้นไหน หรือวัยใดค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. ปีใหม่นี้หยุดสามวัน แต่อัลมิตราต้องอยู่ในพื้นที่สองวัน เพื่อให้เรียกตัวได้ตลอดเวลา เว้นเฉพาะวันที่หนึ่ง ซึ่งเป็นวันสำคัญของอัลมิตรา ที่จะต้องไปหาแม่ที่บางบ่อ วันครบรอบวันเสียชีวิตของคุณพ่อค่ะ คงจะแน่นอนว่า เท่าที่เคลียร์วันเวลาได้ วันที่ 21 -23 ค่ะ คงอยู่ใต้ แผนเดิมคือลงตรัง แต่อาจจะปรับแผนไปกระบี่หรือภูเก็ต เพราะความเดือดร้อนตรงนั้นมีมากกว่าค่ะ คุณมัดหมี่ .. เป็นยถากรรม ที่ต่างก็มีเส้นทางของตัวเอง ไม่เคยคิด ไม่เคยฝัน ไม่เคยตั้งตัว ท้องฟ้ามืดมัว แผ่นดินได้ล่มสลาย ไม่เคยเห็น ไม่เคยสนใจ ซูนามิ คืออะไร ........ มันมาดั่งม้จจุราช มันถาโถมใส่ชายหาด มันกวาดทุกสิ่งพินาศ ซูนามิ.. อันดามัน..สวรรค์บนโลกวิไล ต้องวิปโยคครั้งยิ่งใหญ่ นี่คือชะตากรรม อันดามัน สวรรค์พลันเปลี่ยนไป ไหลไปเถอะธารน้ำใจ ซับน้ำตาอันดามัน คุณน้ำแข็งแก่นเพลิง .. สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ที่เขียนในกระทู้คือ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ค่ะ .. ในความคิดเห็นของคุณ ก็เป็นอีกหนึ่งในทัศนะที่แสดงออก โลกก้าวหน้าด้วยเทคโลโลยี่ไปเรื่อย ในขณะที่สภาพของธรรมชาติถูกรุนรานไปเรื่อยๆ แต่ทั้งนี้เพราะมนุษย์มีวิทยปัญญา จึงสามารถประดิษฐ์คิดค้น และสรรหากรรมวิธีที่จะสนองความสุขความสำราญของตนเอง หากจะมองกลับกันว่า ธรรมชาติคือของขวัญชิ้นใหญ่ ที่มนุษย์ได้รับมอบจากผู้มีทรงอานุภาพ การที่เสพย์สุขบนความงามของธรรมชาตินี้ เป็นสิ่งที่ชอบด้วยการกระทำ เพียงแต่ว่ามนุษย์ได้ทะนุถนอมของขวัญชิ้นนี้หรือไม่ ตรงนี้สิสำคัญ .. บนความโศกศัลย์ในครั้งนี้ เกิดมิติแห่งความคิดขึ้นมากมาย เหตุใดคนที่เดินทางมาจากที่ต่างกัน มาจากหลายๆเชื้อชาติ ต้องมาสังเวยชีพในครั้งนี้พร้อมๆกัน ความสุขจากธรรมชาติพลิกผันมาเป็นความหายนะครั้งยิ่งใหญ่ ถ้าจะมองในแง่ธรรม .. ก็จะเห็นได้ว่า ทุกอย่างไม่เที่ยงเลย .. อาจจะเป็นเรา เป็นท่าน หรือคนที่ท่านรัก .. หรือผู้คนรอบๆตัวเรา เป็นไปได้ทั้งสิ้น ไม่มีใครเลียงได้.. เมื่อถึงเวลานั้นค่ะ คุณราชิก .. ค่ะ ขอเพียงมีความหวังที่จะต่อสู้ พลังใจจะฉุดให้ลุกขึ้นอีกครั้งค่ะ คุณศศิชนก .. ตัวอย่างเห็นชัดแจ้ง แต่ไม่รู้ว่าจะสอดคล้องกับเหตุร้ายนี้หรือเปล่านะคะ นักเรียนในห้องที่ไม่ได้กระทำผิดอะไร หากครูลงโทษคนทั้งห้อง คนที่ไมผิดจะมีความรู้สึกว่า ไม้บรรทัดนั้นปราณีหรือเปล่า .. ?
31 ธันวาคม 2547 01:43 น. - comment id 397907
มาดับดิ้น สิ้นสูญ อุบัติเหตุ จากอาเพท สะเทือนลั่น สนั่นไหว เกิดคลื่นยักษ์ กระหน่ำ ซ้ำเข้าไป ณ แดนใต้ ธารานอง ให้หมองมัว ซากศพลอย เกลื่อนกลาด อนาถแท้ ลูกจากแม่ พี่จากน้อง เมียจากผัว บ้างก็ตาย เหมือนล้างบาง ทั้งครอบครัว ช่างน่ากลัว พรั่นพรึง ถึงหัวใจ ความทุกข์ยาก อดอยาก ลำบากยิ่ง ไร้ทั้งสิ่ง ปัจจัยสี่ ที่อาศัย แต่น้ำใจ ไม่แห้ง เหือดหายไป ค่อยหลั่งไหล สู่พี่น้อง และผองเพื่อน เป็นคนไทย ทิ้งกัน ได้งั้นหรือ คนละมือ คนละไม้ ทำให้เหมือน เป็นญาติกัน ที่แท้ อย่าแชเชือน ช่วยลบเลือน ทุกข์นั้น ผ่านเวลา ด้วยหวังว่า ความยากไร้ ได้ปัดเป่า ช่วยบรรเทา ปลอบขวัญ วันอ่อนล้า พอได้มี แรงฟื้น ยืนขึ้นมา ขอช่วยซับ น้ำตา อันดามัน @@@@@@@@@@@@@@
31 ธันวาคม 2547 02:48 น. - comment id 397924
มาอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ ทั้งร้อยแก้วและร้อยกรองของทุกๆคน... คัดมาจากความรู้สึก ความห่วงใยอาลัยรัก...สุดเหลือจะประมาณ
31 ธันวาคม 2547 14:21 น. - comment id 398000
หน้าส่วนตัว
....ใยทะเลสวยงามตามเกาะแก่ง
จึงกลั่นแกล้งด้วยแรงคลื่นให้ขื่นขม
ความเจ็บปวดรวดร้าวผ่าวระบม
ใจหมองตรมจมด้วยภาพอันอาดูร.....
ดูข่าวแล้วสลดใจมากเลยครับ
..ไม่นึกว่าบ้านเมืองเราจะเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ได้ น่าสงสารผู้คนที่ต้องพลัดพรากจากกัน จากสิ่งของที่รัก ไม่ว่าบ้านเรือน ผู้คน และอีกหลายอย่าง .... เฮ้อ...
31 ธันวาคม 2547 21:04 น. - comment id 398081
อืมม นั่นสินะ แต่นักเรียนชั้นอื่น ครูเค้าไม่ตามไปลงโทษหรอกครับ ถ้าหากว่าครูทำโทษทั้งชั้น นั่นคงเป็นเพราะว่าเจ้านักเรียนชั้นเดียวกันนั่นแหละ ที่รู้ ที่เห็น ว่าเพื่อนทำอะไร อยู่ด้วยกันแล้วไม่บอกไม่เตือน ไม่ห้ามปรามกัน ครูเค้าถือว่า พวกนี้สมรู้ร่วมคิดกัน เลยโดนยกชั้นมั้งครับ เหมือนอย่างไปเที่ยวทางเรือด้วยกัน แล้วมีใครสักคนมือบอนเอาตะปูไปตอก ไปเจาะท้องเรือเล่น ถ้าคนอื่นทำไม่รู้ไม่ชี้ อยากทำอะไรก็ทำไป ก็มีหวังจมกันทั้งลำ ... อย่างงี้ รึป่าวครับ!
1 มกราคม 2548 01:13 น. - comment id 398168
คุณเรไร .. วันนี้อัลมิตรานั่งทำงาน มีโอกาสเปิดเพลงฟัง มีท่อนหนึ่งของเนื้อเพลงที่ทำให้อัลมิตรากลั้นอารมณ์ไม่อยู่ จนต้องเสียน้ำตา .. แม้ว่าบางท่อนของเนื้อเพลงจะเป็นบทรำพันถึงความสูญเสียในรัก แต่บางท่อนของเนื้อเพลง อัลมิตรานึกภาพย้อนไปถึงภาพของพี่น้องชาวใต้ ที่ทรุดร่างลงกับกองซากพะเนิน จ ะ เ อ า แ ร ง พ ลั ง จ า ก ไ ห น ไ ว้ เ ติ ม แ ต่ ง ฝั น จ ะ เ อ า วั น แ ล ะ คื น จ า ก ไ ห น ใ ห้ พ อ ทำ ใ จ ไ ม่ เ ห ลื อ อ ะ ไ ร เ ล ย คุณcarot .. ณ วินาทีนี้ ที่พอจะทำได้คือการช่วยเหลือกันไม่ว่าจะเป็นรูปแบบของการบริจาค การลงแรง และการส่งกำลังใจไปให้ ความรู้สึกเจ็บปวดกับเหตุการณ์ดั่งกล่าว ไม่ได้แบ่งแยกเลยว่าจะเป็นใครมาจากไหน ดูเหมือนว่า หัวใจของพวกเราทุกๆคนถูกกระทบกระเทือนไปด้วยกันค่ะ ... คุณเพชรพรรณราย ..ชั่วพริบตา ทุกๆสิ่งก็พลิกผัน ภาพงดงามที่เคยปรากฏกลับตารปัตรเป็นภาพที่โศกสลด ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่อาจทำใจได้ โดยเฉพาะผู้ที่เผชิญยถากรรมนั้นโดนตรง .. ความรู้สึกสูญเสียย่อมมีมากกว่าหลายเท่าทวีคูณ ขนาดเรา..ผู้เห็นภาพทางสื่อ ยังบังเกิดความรู้สึกย่ำแย่เพียงนั้น .. ฟ้าใหม่แล้ว มรสุมครั้งใหญ่หลวงแห่งชีวิตกำลังกลายเป็นรอยทรงจำ ถึงแม้ว่ายากต่อการลบเลือน แต่อัลมิตราก็หวังไว้ว่า .. พวกเขาจะลุกขึ้นได้อีกครั้ง ค่ะ คุณศศิชนก .. ท่านเคยทำโทษบุตรของท่านไหมคะ การลงโทษด้วยการตี แน่นอน ตีเพราะรัก ตีเพราะต้องการให้ได้ดี ตีเพราะให้หลาบจำ แต่ทว่า หากบุตรของท่านมีมากกว่าหนึ่ง การลงโทษแต่ละที ตีรวดหมด ท่านคิดว่า บุตรคนที่ไม่ได้กระทำความผิดจะไม่รู้สึกหรือคะว่าท่าน อยุติธรรม ท่านจะตอบพวกเขาว่า เหตุที่ต้องลงโทษทั้งหมด เป็นเพราะ ปลาเน่าตัวเดียว ทั้งข้องก็พลอยเหม็น ปลานั้น ข้องของใคร ก็ของท่านนั่นแล ..
3 มกราคม 2548 00:56 น. - comment id 398803
.. ด้วยจิตที่อาลัย ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
