หน้าส่วนตัว
รู้ดี ... ว่าคุณไม่มีเยื่อใย
แต่มันห้ามไม่ไหว ... ห้ามใจ ... ให้ลืมคุณง่ายๆแบบนั้น
วันคืนที่ผันผ่าน ... ยังตอกย้ำให้ร้าวราน ... ยังย้ำรอยผูกพัน
เป็นภาพหลอนในห้วงฝัน ... ภาพวันที่เรามีกัน ... ให้ใจสั่นได้ทุกที
เปล่าประโยชน์จะทวงถามถึงความรัก
ที่มันเคยแน่นหนัก ... กลายร้างรัก ในวันนี้
ทำไม ทำไม ... ลืมกันง่ายดายนักเล่า ... คนดี
เตียงนอน หมอน เก้าอี้ ... ไม่มีภาพฉันแล้วหรือไร
เส้นผมที่คุณเคยสาง
เส้นทางที่เดินจูงกัน ... จำได้ไหม
มือที่โอบกอด แก้มที่เคยหอม ... ... ... คุณอ้อนอยู่กับใคร
ยังนึกถึงกันบ้างไหม ... หรือพื้นที่ในหัวใจ
... คุณยกให้ใครไปหมดแล้ว ...
Completely 16 เม.ย. 2548 19:58 น. - ID 74560 
1141
2
0
16 เมษายน 2548 20:57 น. - comment id 454306
แวะมาทักทาย+คอมเมนต์ค้าบ ก่อนอื่นขอชมเรื่องการบรรยาย เตียงนอน หมอน เก้าอี้ ล้วนแต่เป็นสิ่งของ แต่สามารถโยงเข้าเกี่ยวกับความทรงจำได้ ทำให้เกิดห้วงเวลาในบทกลอน และ การสางผม เป็นการกระทำของคนที่สนิทชิดเชื้อกันเท่านั้น จึงเป็นตัวบอกสายสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในกลอนได้เป็นอย่างดี แต่มันห้ามไม่ไหว ... ห้ามใจ ... ให้ลืมคุณง่ายๆแบบนั้น วรรคนี้ ยังสะดุดเรื่องจังหวะของคำอยู่ มือที่โอบกอด แก้มที่เคยหอม ... ... ... คุณอ้อนอยู่กับใคร วรรคนี้ ตัดบทเร็วเกินไป จึงไม่สามารถจินตนาได้บุคคลในบทกวี ตกลงว่าเคยรักคุณมากเท่าไร
17 เมษายน 2548 00:20 น. - comment id 454422
ความคิดถึงถึงเรื่องเก่าเก่า ที่สองเราร่วมทำช่างสุขสม แต่วันนี้เธอเหมือนเป็นดั่งลม พอได้ชมสมใจไม่กลับมา
17 เมษายน 2548 17:22 น. - comment id 454698
อ่านแล้ว..คิดถึงคนไกล..อีกแล้วซิ...อย่างนี้ต้องโทษคนเขียนนะเนี่ย!!...ทำไงล่ะทีนี้..บอกหน่อยซิคะ....ิอิอิอิ แวะมาทักทายกันจ๊ะ..หายไปไหนนานจัง..ยังคิดถึงอยู่นะคะ..สบายดีมั้ยคะ..
17 เมษายน 2548 20:48 น. - comment id 454832
.........อ่านเเล้ว คิดถึง คัยๆๆเหมือนกันค่ะ..........
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
