..ระลึกถึง..วันมหาวิปโยค.. ..ซึ่งโลกไม่อยากให้เกิด.. ..ความเศร้าโศกทั้งมวล.. ..ไม่อยากให้หวนคืน.. ..๏ โศกนาฏกรรมแห่งท้องทะเล ..๏ ยามเรื่อสุริเยศเยื้อง.............เยี่ยมโพยม เพริศพร่างดังบรรโลม...............เรื่อหล้า เสียงคลื่นดุจประโคม................ขับกล่อม เทียมทิพย์ดุริยางค์อ้า...............เอ่ยเอื้อนนิจกาล ๚ ..๏ ครืนครืนคลื่นซัดซ้ำ............รอยทราย ริ้วเลื่อมระลอกพราย..................สุขล้น น้ำฟ้าเฉกพื้นกลาย...................ประหนึ่งภาพ วิจิตรดั่งเทพด้น........................เสกสร้างประหนึ่งสรวง ๚ ..๏ เสียงคลื่นขรมฟ้าเลื่อง..........คำรน ดุจมัจจุราชผจญ.......................เข่นซ้ำ ลมพัดคัดเรือจน.......................ราบล่ม คลื่นกระแทกกระทบย้ำ.............เยี่ยงให้ดับสูญ ๚ ..๏ มหันตคลื่นยักษ์ร้าย.............โรมรัน ชีพมนุษย์สังเวยอนันต์...............อนาถแท้ พรากพ่อ-แม่-ลูกพลัน................โศกสลด เกลื่อนซากท่วมหาดแล้..............เทวษนี้ที่เห็น ๚ะ๛ คลื่นกระเซ็นเป็นฟองละอองเกล็ด ดังพลอยเพชรเม็ดงามเกินคำกล่าว ต้องแสงเรื่องเหลืองทองผ่องแพรวพราว สุกสกาวดั่งว่าจินดามณี แล้วทะเลก็ระริกก่อนพลิกผืน ปลาอานนท์คว่ำครืนคลื่นไล่บี้ ทะยอยโจมโรมรันบั่นชีวี ขึ้นหาดไหนมนุษย์พลีที่หาดนั้น ๒๖ ธค. ๒๕๔๗ ........................................................ ..๏ รำลึกโศกนาฏกรรมแห่งท้องทะเล ..๏ แสนวิโยคโศกศัลย์รันทดแท้ ปีก่อนนั้นผันแปรแลหม่นหมอง ความอัดอั้นตันใจให้ใตร่ตรอง จนหม่นหมองร้าวระทมจมน้ำตา ก่อนเริ่มศกเริ่มโศกเหมือนโลกล่ม ศพทบถมชายหาดจนหวาดผวา มหันตภัยภาพนั้นมันติดตา ภาพบ้านช่องนาวาคราอับปาง คลื่นเคืองขุ่นหนุนฝั่งคลั่งเข้าซัด แล้วถาโถมโหมพัดเกินขัดขวาง เสียงคำรามย่ำยีชีวิตพลาง หลากรูปร่างยิ่งกระหน่ำเข้าทำลาย เป็นสัญญาณสาส์นแปลงแห่งมัจจุราช ดั่งประกาศความอำมหิตคิดมุ่งหมาย มาล้างผลาญผู้คนจนล้มตาย จนวอดวายมลายสิ้นถิ่นหาดงาม ยังมิทันตั้งกลัวมัวแต่วิ่ง น้ำก็ยิ่งท่วมท้นดูล้นหลาม เสียงพร่ำเพรียกร่ำไห้หลายหลากความ จนเอ็ดอึงตะลึงย้ำคำนะโม พ่อแม่พรากจากบุตรสุดขื่นขม ลูกหลายจมทะเลคลั่งดั่งโมโห บ้างกู่เพรียกเรียกก้องร้องไห้โฮ จนศพโผล่เห็นชัดแทบขาดใจ ระงมเสียงร่ำร้องมองหาญาติ แสนอนาถยิ่งนักเกินหักไหว สึนามิอันดามันมหันตภัย ศพคนไทย-ต่างชาติเกลื่อนกลาดนอน งานรื่นเริงเถลิงศกต้องยกเลิก เปลี่ยนเป็นเบิกเครื่องยังชีพรีบช่วยผ่อน จะต่างศาสน์อย่างไรให้สังวร ร่างสลอนชีพดับนับร้อยพัน เกิดกำพร้ามากมายในอาเภท เพราะสาเหตุคลื่นโรมโถมมหันต์ พ่อแม่จ๋า..อยู่ไหนไม่เห็นกัน ครอบครัวฉัน..ใครก็ได้ไปช่วยที เหมือนว่าเรารับฟังยังสองหู ทั้งที่อยู่ไกลห่างต่างวิถี ถึงไม่เห็นกับตาดั่งพาที แต่มโนนี้เห็นชัดวิบัติภัย จวบกระทั่งวันนี้หนึ่งปีครบ หลายคนจบความขมขื่นฟื้นสดใส อันดามันงามล้ำฟ้าอำไพ ธรรมชาติสร้างใหม่ไว้ทดแทน ๚ะ๛
อัลมิตรา 26 ธ.ค. 2548 00:57 น. - ID 84590 
2191
13
0
26 ธันวาคม 2548 11:26 น. - comment id 549215
มาร่วมรำลึกด้วยคนค่ะ ....
26 ธันวาคม 2548 12:44 น. - comment id 549251
มาร่วมรำลึกค่ะ ... ห่วงใย .. ใครบางคน ที่สับสน ปนเศร้าใจ ... ^ \" \" ฝากให้พี่แจมสีน้ำฟ้าค่ะ ...
26 ธันวาคม 2548 01:10 น. - comment id 549274
ขอบคุณสำหรับน้ำใจของเพื่อนคนหนึ่งที่บอกเล่าเรื่องราวของมหันตภัยนี้ เหมือนว่า เพื่อนคนนี้ รู้สิ่งที่เกิดขึ้นในใจของอัลมิตรา ซึ่งน้อยนักที่อัลมิตราจะสัมผัสได้ในโลกไซเบอร์กนี้ ยังมีเรื่องราวหลายต่อหลายอย่างที่อยากจะเขียนถึงสึนามิ แต่ความโศกสลด ดูเหมือนว่ายังอัดแน่นอยู่ในอก แม้นว่า ไม่ได้ถูกกระตุ้น อัลมิตราเอง ก็อาจจะไม่ได้ลงมือเขียน ขอบคุณอีกครั้ง เพื่อน ..
26 ธันวาคม 2548 07:34 น. - comment id 549278
ขอร่วมรำลึกถึงผู้ที่จากไป
26 ธันวาคม 2548 07:56 น. - comment id 549281
26 ธันวาคม 2548 19:01 น. - comment id 549317
ขอให้กำลังใจ และทุกข์จงจางไป
26 ธันวาคม 2548 21:32 น. - comment id 549325
เมื่อหัวค่ำวันนี้ .. ขณะที่อัลมิตรานั่งทานอาหารเย็น ก็เปิดทีวีดูรายการสารคดีส่องโลกไปด้วย วันนี้ สิ่งที่ปรากฏบนจอทีวี คือเรื่องราวที่นักเขียนหญิงชาวออสเตเรียคนหนึ่ง ไปทำข่าวสึนามิ ที่ศรีลังกา เมื่อปีที่แล้ว ภาพที่เห็น คือเรื่องเล่าของวันเกิดเหตุ ศพแล้วศพเล่า เสียงคร่ำครวญของผู้สูญเสีย และซากปรักหักพัง ทำให้อัลมิตราพาลเต็มตื้อจนทานอาหารเย็นไม่ลง ชายผู้หนึ่ง ซึ่งขณะเกิดเหตุได้หนีคลื่นยักษ์ขึ้นไปอยู่บนชั้น ๕ เขากล่าวว่า เขาเห็นผู้หญิงที่อยู่บริเวณป้ายรถเมล์ ถูกคลื่นพัดพาไปทีละคน ๆ ภาพนั้นถูกเขาบันทึกด้วยกล้องวีดีโออีกที สีหน้าที่ตื่นตระหนกและเสียงกรีดร้องที่เขาได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดกับตา อัลมิตราเข้าใจความรู้สึกของชายผู้นั้น .. มันคงไม่มีวันลบเลือนได้จากความทรงจำ อัลมิตราไม่อาจข่มใจให้นั่งดูสารคดีชุดนี้ต่อไปอีกได้ จึงปิดทีวี และหลับตา... อัลมิตราได้ยินเสียง .. เสียงร่ำไห้ .. เสียงที่ไม่ใช่เสียงของใครที่ไหนเลย .. เสียงร่ำไห้ที่ได้ยิน เป็นเสียงของอัลมิตราเอง อัลมิตรามีเรื่องจะสารภาพกับเพื่อน ๆ ว่า รำลึกโศกนาฏกรรมแห่งท้องทะเล ความจริง .. อัลมิตรายังเขียนกลอนไม่จบ หากสังเกตุให้ดี จะทราบว่าอัลมิตราหลังจากบทที่ ๑๐ อัลมิตราก็ปิดท้ายด้วยกลอนบทที่ ๑๑ อย่างกล้ำกลืนเต็มที โดยพยายามพลิกความให้ดูดี โศกนาฏกรรมแห่งท้องทะเล .. ยังอยู่ในความทรงจำ ยิ่งเขียน เหมือนยิ่งเปิดประตูความทรงจำนั้นให้หัวใจเจ็บปวด อัลมิตราไม่รู้ว่า สิ่งที่อัลมิตราทำไปนั้น เป็นการตอกย้ำให้ตนเองยิ่งเศร้าไปหรือเปล่า ในเมื่อหัวใจของอัลมิตราร้องไห้ .. อัลมิตราจะสามารถปลอบคนอื่นได้หรือ และในเมื่ออัลมิตราเอง ไม่อาจลบความทรงจำที่เจ็บปวด อัลมิตรา..จะบอกให้คนที่เผชิญกับเหตุการณ์นั้น ลืมมันเสีย .. ได้อย่างไร
26 ธันวาคม 2548 21:39 น. - comment id 549326
คุณลักษมณ์ .. ในช่วงปลายปีที่แล้ว อัลมิตราพยายามตามข่าวของเพื่อนอยู่หลายคน หนึ่งในนั้นมีคุณลักษมณ์และคุณสีน้ำฟ้าด้วย รู้สึกไม่สบายใจ เมื่อไม่ทราบข่าวคราว จนกระทั่งลุงเวทย์แจ้งว่า คุณสีน้ำฟ้าปลอดภัยดี และเห็นตัวอักษรของคุณปรากฏในเวป อัลมิตราจึงพลอยโล่งใจไปด้วย คุณร้อยแปดพันเก้า .. ขอบคุณคุณร้อยแปดพันเก้าเช่นกัน เหมือนว่าคุณจะรับสัมผัสพิเศษอะไรบางอย่างและสามารถคาดเดาความนึกคิดของอัลมิตราได้ ตัวอักษรของอัลมิตราในงานชุดนี้อาจไม่ปรากฏเลย หากไม่ได้ถูกเชื้อเชิญให้ออกมา คุณลอยไปในสายลม .. ช่วยกันส่งความสุขไปละลายความเศร้าให้พวกเขากันด้วยนะคะ คุณทะเลใจ .. ขอบคุณค่ะ ที่มาร่วมรำลึก คุณส่องหล้า .. ต้องใช้เวลา .. กว่าที่ปูลมจะกล้าออกมาวิ่งเล่นบนชายหาดอีกครั้ง อัลมิตราก็เช่นกัน..จนกว่าถึงวันที่กล้าแกร่งค่ะ ขอบคุณที่ห่วงใยเสมอ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
26 ธันวาคม 2548 22:45 น. - comment id 549339
ก็เพราะศพ สีนามิ ที่กราดเกลื่อน มิใช่รึที่ตำรวจแย่งค่พิสูจน์กับคุณหญิงหมอ ฯ ใส่ไข่กันเละข่าวสุดท้ายว่า คุณหญิงจะลาออกซะแล้วถูกหาว่าใช้สตางค์เยอะ อิอิ ตอนนี้ตำรวจเขาก็ได้ไปแล้วมิใช่น้อยใช่ปะ อิอิ
26 ธันวาคม 2548 23:40 น. - comment id 549351
สูงเยี่ยมเทียมฟากฟ้า..................ครืนโครม ระรอกคลื่นครืนโหม..................กวาดล้าง อุทกรุกจู่โจม.............................ดับชีพ น้องพี่พลัดจากร้าง.....................สะอื้นโศกา
27 ธันวาคม 2548 07:41 น. - comment id 549390
พี่อัลเขียนมากล้วน....ชื่นชอบ มากอ่านได้ขานตอบ...สิ่งรู้ เรียงรวมเล่มเก็บกอบ...ฝันใฝ่ กานท์กล่อมใจจิตผู้....พี่น้องรอเสมอ อิอิ...มาเชียร์ให้รวมเล่มครับพี่อัล
27 ธันวาคม 2548 07:51 น. - comment id 549391
คุณฤกษ์ .. ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ไม่มีใครเตรียมการรับมือล่วงหน้า เช่นกัน กับศพที่กลาดเกลื่อน ย่อมไม่สามารถอุทรให้กับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ขั้นตอนการทำงานที่เกิดขึ้น แม้ว่าจะกระท่อนกระแท่น อัลมิตราเชื่อว่า ทุกฝ่ายก็ทำอย่างเต็มสามารถแล้วค่ะ คุณเดาอังคัน .. เมื่อคืนได้ฟังน้องที่รอดชีวิตอ่านบทกวี... พยายามจะจด แต่จดไม่ทัน .. เศร้าจังเนอะ
27 ธันวาคม 2548 08:14 น. - comment id 549394
สิ่งที่สูญเสียไป...คงไม่สามารถเรียกร้องกลับคืนได้...ผู้ที่อยู่...บาดแผลทั้งกายและใจก็คงยากที่จะลบเลือน...ขอส่งกำลังใจให้กับผู้ที่ยังอยู่...ขอให้ก้าวเดินอย่างเข้มแข็ง...เราไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติได้...แต่เราสามารถอยู่ร่วมกับธรรมชาติได้...งดงามมากครับสำหรับบทกวี... ***เรื่องอินทรวิเชียรฉันท์ติดไว้ก่อนนะลิง..ช่วงนี้งานค่อนข้างชุก...ประชุมเพลิงอยู่ได้ทุกวัน..เด๋วว่ากะจะเผาจริงแล้วหละ..เสียเวลา...ดูแลสุขภาพนะ...วันนี้ฝนตกไม่ใช่เหรอ
27 ธันวาคม 2548 08:26 น. - comment id 549395
ขอบคุณค่ะ คุณบินเดี่ยวฯ ..ช่วงนี้อัลมิตราก็งานแน่นเหมือนกัน มีตารางงานยาวจนถึงเดือนพฤษภาคม .. สัปดาห์หน้าก็จะจัดงานปีใหม่ในฝ่าย ซึ่งก็มีกิจกรรมสนุกสนาน แน่นอน.. ของรางวัลเพียบ อย่าเพิ่งเผาจริงเลยนะคะ รอให้พระสวดเสร็จก่อน
27 ธันวาคม 2548 09:39 น. - comment id 549402
27 ธันวาคม 2548 10:00 น. - comment id 549411
ร่วมรำลึกด้วยคนเด้อ ถ้ารำแล้วไม่โผล่ช่วยด้วยล่ะกันนะ 555
27 ธันวาคม 2548 18:22 น. - comment id 549472
สงสารญาติของคนที่เสียชีวิตในเหตุการณ์ ขอให้ทุกคนหายทุกข์หายโศก ร่วมไว้อาลัย คงทำได้เท่านี้
27 ธันวาคม 2548 22:30 น. - comment id 549508
คุณพุดพัดชา .. จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้ว ช่วงที่เกิดเหตุการณ์นี้ อัลมิตราอยู่ที่คอร์ดแบตแถวตลิ่งชัน ช่วงพักทานน้ำ ลงมาที่ชั้นล่าง.. เดินผ่านทีวี ก็คิดว่าเป็นหนังสักเรื่อง แต่พอทราบว่าเป็นเรื่องจริง ข่าวที่เห็นเป็นรายการถ่ายทอดสด คำถามแรกที่เกิดขึ้นในใจก็คือ .. มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมวิบัติอย่างนี้ ภาพหายนะที่เห็นในจอตู้ มันคือความจริง เสียงหวีดร้องจริง เสียงคร่ำครวญจริง และที่สำคัญ การสูญเสียเกิดขึ้นจริง .. สองปีเต็ม กับพิบัติของชาวใต้ไม่ว่าจะเป็นไฟระอุ แผ่นดินแยก และคลื่นยักษ์ ไม่สงบสุขเสียที .. อัลมิตราไม่อยากเห็นเช่นนี้เลย ทั้งที่รู้แก่ใจว่า ..สึนามิ เกิดขึ้นจากธรรมชาติ คุณกุ้งก้ามกราม .. โผล่สิ ต้องโผล่ อย่าลืมชุดประดาน้ำด้วยนะคะ คุณครูใหญ่ฯ .. เมื่อวาน อัลมิตราได้สนทนากับแม่ที่อยู่ศรีเกษ และได้เกริ่นเรื่องที่จะจัดค่ายที่ศรีเกษ .. รอการประสานงานอีกทีจากครูใหญ่ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
