กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ...
วันนี้ลูกพบกับเรื่องเศร้าหมอง
หมดหนทางมองไม่เห็นแสงเรืองรอง
ความปรองดองอยู่ไหนใครบอกที
ไม่เคยเข้าใจจิตใจมนุษย์
มันแสนสุดซับซ้อนอ่อนใจนี้
พยายามแล้วพยายามเล่าเฝ้าอารี
ค้นหาใจมนุษย์นี้เป็นเช่นไร..
คนหนึ่งว่าอย่างอีกคนว่าอย่าง
ขอร้องฟังๆกันบ้างจะได้ไหม...
พูดด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์ร้อนแรงดั่งไฟ
จงเป็นดั่งน้ำใสคนชอบใจมากกว่าเปลวเพลิง
โอ้ว่าอนิจจาเพื่อนเอ๋ย
ยิ่งแนะกลับละเลยได้แต่เหลิง
เปลวไฟร้อนเผามิตรภาพโดยสิ้นเชิง
จะให้ลูกยิ้มระเริงได้ยังไง
ซ้ายก็เพื่อนขวาก็เพื่อน...
ทางลางเลือนไม่รู้จะก้าวไปทางไหน
อยากจะให้แม่ช่วยเป็นแสงสว่างตรงกลางใจ
คอยชี้นำทางให้ลูกนี้ก้าวไปไม่หลงทาง
รักและเคารพ
จากลูกที่ไม่อยากเดินหลงทาง
11 มกราคม 2545 22:19 น. - comment id 29935
เขียนดีนี่ค่ะ สัมผัสลงตัวดีค่ะ ชื่นชมอย่างจริงใจ

12 มกราคม 2545 10:05 น. - comment id 30030
เนื้อหาดี กินใจ ขอชื่นชมอย่างจริงใจ

17 มกราคม 2545 06:30 น. - comment id 30860
มาชื่นชมอีกคนนึงจ้ะ....

28 มกราคม 2545 12:52 น. - comment id 32527
แต่งดีค่ะ
