๑... เธอยังชอบบทกวีดีอยู่ไหม ? คิดว่ายังพออ่านได้ ไม่รังเกียจ กวีเศร้า งั้นเราคงยัดเยียด ถึงเธอไม่คิดเกลียด เกือบเดียดฉันท์ ...๒... ทำไมเธอยังชอบบทกวี? นั้นนะซิ บทกวีวลีฝัน แท้ทั้งที่หว่างเวิ้ง ปัจจุบัน ปล่าวดาย ไร้ฝัน เงียบงันเหลือ ...๓... ใครจะชอบบทกวีดีอยู่ไหม เหวยว่ะ ประหลาดนัยให้เหลือเชื่อ กวีกลับยิ่งหลงรักภักดิ์มิเบื่อ แม้บ่นเบื้อ เหมือนบ้าใบ้ ไร้คนฟัง ...๔... คุ้นนะ...ซาก ...ช่อกวี... หอมไมตรี วลีที่พี่เพ้อสั่ง ก่อนความรักจักสลับกลับเป็นชัง บนความหวังที่ยังชื่นรื่นรดทรวง ...๕... นั่นหนาว กำลังมา... กวีเขียน ปรารถนา ช่างน่าห่วง คุณค่าเขา คงเปล่าประโยชน์ปวง จะไปซึ้งถึงทรวงของใครกัน ...๖... กวียังคงเขียนบทกวี ผสมส่วนสมมุติมีวลีมั่น หยิบนภาอากาศวาดตะวัน นอนคุยกับเพ็ญบุหลันวันเต็มดวง ...๗... ใครทำให้กวีเป็นกวี ใครสุมไฟกวีให้ลุกช่วง ใครนำถ้อยโอสถมาหยดทรวง หรือใครลวงไปสรวงชั้นสวรรค์ฟ้า ...๘... ใครทำให้บทกวีเป็นกวี ใครสอนส่วนปรารถนามีฤดีปร่า- ปวดแปลบ แสบสั่นหวั่นเอกา หรือเพราะว่า เธอไม่รักบทกวี .............................................. พระอังคารที่ ๑๒ กันยายน ๔๙ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 12 ก.ย. 2549 15:41 น. - ID 92930 
1891
27
0
12 กันยายน 2549 18:46 น. - comment id 605260
ทุกสัมผัสมัดใจไม่อาจแก้ ถึงดูแม้แชเชือนลบเลือนยิ่ง อาจดูเป็นเช่นชังไม่หวังอิง แต่ความจริงยังสิงสู่คู่เคียงเอย
12 กันยายน 2549 20:19 น. - comment id 605269
อดีตเคยโดนบังคับให้ท่องอาขยาน.. แต่ปัจจุบันกลับมาชอบเขียน.. ตอบไม่ได้เหมือนกันว่ารักหรือเปล่าค่ะ :)
12 กันยายน 2549 20:31 น. - comment id 605276
ใครทำให้บทกวีมีคุณค่า ปรารถนาวาดอักษรอันอ่อนไหว ปวดแปลบเจ็บกลั้วถึงขั้วนัย ใครทำใครพร่ำเพ้อพจน์บทกวี
12 กันยายน 2549 21:34 น. - comment id 605290
ชอบบทกวีมากค่ะ...ตั้งแต่สมัยมัธยม...
12 กันยายน 2549 21:48 น. - comment id 605302
12 กันยายน 2549 22:22 น. - comment id 605321
รักภาษาไทยและรักบทกวีค่ะ แต่สอบตกวิชาภาษาไทยค่ะ
12 กันยายน 2549 15:52 น. - comment id 605598
หน้าส่วนตัว
เรารักบทกวี...
เข้ามาอ่าน...เก็บ .... ความรู้สึก....ดี ๆ ....รับ-แบ่งปันกำลังใจ
12 กันยายน 2549 16:14 น. - comment id 605606
ว๊าวๆๆๆๆๆๆๆเธอไม่รักบทกวี พี่ชายคนนี้เลยเศร้าใจ แต่นี้จะต้องทำอย่างไร ต้องหาวิธีให้เธอรักให้ได้...บทกวี แวะมาทักทายจ๊ะพี่แทน
12 กันยายน 2549 16:17 น. - comment id 605608
สวัสดีค่ะ พี่แทนไท
12 กันยายน 2549 18:01 น. - comment id 605634
บทกวี ใช้ได้ ในชีวิต มันตามติด ในฤดี มิรู้เบื่อ ในยามเศร้า ทำให้เศร้า ได้เหลือเฟือ ในยามสุข ก็สุขเหลือ นับอนันต์...
13 กันยายน 2549 07:59 น. - comment id 605668
ไม่รู้ว่ารักไหมค่ะ แต่ทำไมอดเขียน อดอ่านไม่ได้สักที
13 กันยายน 2549 08:09 น. - comment id 605675
สวัสดีค่ะ พี่แทน (แทนคุณแทนไท) รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียนแม้นเขียนได้ไม่ดี... รักษาสุขภาพนะคะ
13 กันยายน 2549 10:47 น. - comment id 605724
คนบางคนก็ปากไม่ตรงกับใจ .. (ขืนปากตรงกับใจคงปากเบี้ยว) แต่ไม่ว่าใครจะว่ายังไง .. คิดว่า .. กวีก็ยังคงเป็นกวี .. คำพูดใดๆ สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นใครได้ .. คงยากยิ่งนะ ....
13 กันยายน 2549 11:11 น. - comment id 605730
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า ระหว่างบทกวี และ ลำพังตัวหนังสือธรรมดา ๆ สิ่งใดให้ความรู้สึกที่ดีกว่า .. มันตอบยาก ในแต่ละความรู้สึกในขณะนั้น บทกวี .. ยามได้อ่านแล้ว อารมณ์จะวูบไหวคล้อยตาม เปรียบไปแล้วเหมือนเราเป็นน้ำ บทกวีคือรูปทรงภาชนะต่าง ๆ ที่จะนำมาใส่ มันเป็นความรู้สึกพิเศษ ทั้งที่ บทกวีก็คือตัวหนังสือที่นำมาจัดเรียงอย่างสละสลวยนั่นเอง แต่จริงหรือว่า แค่จัดเรียง .. ไม่มั๊ง ในบทกวี ยังมีวิญญาณ์ ความรู้สึกนึกคิด จินตนาการ ของคนประพันธ์ เพียงวรรคสั้น ๆ แค่วรรคเดียว อาจจะก่อให้เกิดภาพ มีความหมายได้ครอบคลุม ซึ่งต่างจากตัวหนังสือธรรมดา ๆ ก็ตรงนี้ อัลมิตรารักบทกวีหรือเปล่า ? ใช่ .. และอัลมิตราก็รักคนที่รักบทกวี
13 กันยายน 2549 16:32 น. - comment id 605827
เอมรักกวี และเอมก็รักคนเขียนกวี ด้วยค่ะ ... ถ้าถามหาเหตุผลว่าทำไม เอมคงให้ได้แค่คำว่า เอมก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
13 กันยายน 2549 20:28 น. - comment id 605950
รักไม่รักไม่รู้ ต้องดูเอาเอง อิอิ ฝนตกหนัก อากาศก็เปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลรักษาสุขภาพด้วยน๊า ยังคงห่วงใยเสมอ
14 กันยายน 2549 12:35 น. - comment id 606095
บทกวีทำให้)ฉันมีรักครั้งแรกและเป็นรักที่ฉันศรัทธายิ่ง
และบทกวีก็สอนให้ฉันเจ็บจำกับรักครั้งแรกมากเหลือเกิน
แต่เธอรู้อะไรไหมสิ่งเดียวที่ฉันอยากจะทิ้งคือความรักแต่ความจริงฉันกลับทิ้งบทกวีไปด้วย
ณ ปัจจุบันนี้ฉันยังรักนักเขียนบทกวีคนนั้นและฉันก็กำลังกลับมาเขียนบทกวีอีกครั้ง ด้วยหวังว่าเขาเองก็คงกลับมาเขียนงานที่เขารักอีกครั้ง หลายปีมานี่ไม่เห็นบทกวีเขาลงหนังสือเลย แต่ก็หวังนะว่าเราจะเป็นเหมือนกัน
14 กันยายน 2549 15:04 น. - comment id 606136
ในบทกวีมีความรัก ในใจคนเขียนนั้นก็ย่อมมีรัก เฉกเช่นคนอ่านค่ะ
14 กันยายน 2549 16:44 น. - comment id 606162
สวัสดีครับคุณนางฟ้าแสนซน มนต์หนึ่งของถ้อยรสเปรียบเสมือนโอสถหยดรดความรู้สึกครับคุณ... ขอบคุณและมีแต่ความสุขนะครับ...
14 กันยายน 2549 16:46 น. - comment id 606163
สวัสดีครับคุณแก้วนิดา.. หายหน้าไปนาน สบายดีนะครับคุณ ทุกระลึกถึงก็ได้แต่หวังครับว่าคุณจะสบายดี เช่นเดียวกัน เมื่อนึกถึงถ้อยรสบทกวี แม้ว่าเวลานี้ความรู้สึกที่แสนรักจะได้ปฎิเสธถ้อยรสนี้ไปแล้ว ก็ยังหาได้ทำให้ความรักในสร้อยอักษราหายไปไหนไม่...
14 กันยายน 2549 16:48 น. - comment id 606164
สวัสดีครับคุณดอกบัว... ผมก็ชอบบทกวีหรือเปล่าไม่ใคร่แน่ใจครับ เพราะคำว่าชอบอยู่ในระนาบธรรมดาของรู้สึกสัมผัส คงตอบได้แบบมั่นใจว่า กาลเวลาได้ทำให้บทกวีเป็นเสมือนมิตรภาพที่ผมหลงรักจนคิดหักใจอย่างไร ก็ไม่เคยสมความตั้งใจ... มีแต่ความสุขนะครับคุณ
14 กันยายน 2549 16:51 น. - comment id 606166
สวัสดีครับคนบนเกาะ... คุณค่าอนันต์นั้นเป็นเช่นนั้นจริงๆครับ... มนต์วิเศษดั่งโอสถหยดรักษา ... ชื่อคุณคงเกี่ยวกับเกาะนะครับ แวะไปอ่านงานคุณมา ให้อยากไปติดเกาะสักเกาะครับ
14 กันยายน 2549 16:54 น. - comment id 606167
สวัสดีครับคุณextreme life...ขอบคุณในนำใจที่มาเยือนครับ \"รักบทกวีจะคงมีตราบจนกว่าจะหมดระลึกแห่งความรักนี้ครับ\" มีแต่วันที่ใจสบายกายแข็งแรงนะครับคุณ
14 กันยายน 2549 16:57 น. - comment id 606169
สวัสดีครับคุณกุ้งหนามแดง... ตอนยังเล็กนัก หน่ายและไม่เคยนึกรักบทกวีเอาซะเลย แค่จะอ่านรามเกียรให้จบสักตอนยังต่อรองกับวันเวลาอยู่หลายครั้ง ... แต่คนเราก็มีจุดหักเปลี่ยนของรสนิยมกระมังครับ \"แหละคงเป็นเช่นใครว่า ไม่ว่าจะรักอะไร จะมีอยู่เช่นนั้นตลอดไป นิรันดร์\"
14 กันยายน 2549 17:02 น. - comment id 606170
สวัสดีครับคุณno name ... เธออาจทำให้ฉันรักบทกวี แตกจากก้านไมตรีวาทีนั่น เป็นช่อความปรารถนานิจนิรันดร์ จนเป็นปัจจุบันของอารมณ์ \"หวังว่าบทกวีจะอยู่เช่นนั้นนิรันดร์กับคนรักบทกวีครับคุณ...\" มีแต่ความสุขนะครับ
14 กันยายน 2549 17:03 น. - comment id 606171
สวัสดีครับคุณWhite rose... ผมก็เช่นกันครับ เริ่มแต่วันใกล้เคียงกับคุณเช่นกัน... ขอบคุณที่มาเยือนครับ
14 กันยายน 2549 17:04 น. - comment id 606172
คุณวาทีครับ ขอบคุณในน้ำใจสำหรับการมาเยือนครับ
14 กันยายน 2549 17:07 น. - comment id 606175
สวัสดีครับคุณเฌอมาลย์ ... คุณว่าคนที่คงภาคภูมิในความเป็นไทยแท้จะมีสักเท่าไหร่หนอ ผมยังหวังว่าจะยังมากอยู่ครับ... ขอบคุณที่แวะมาครับ
14 กันยายน 2549 17:10 น. - comment id 606177
คุณเพียงพลิ้วครับ... แบบคุณคงไม่ต้องถามว่ารักรึเปล่าครับ สิ้นสงสัยในเรื่องนั้น ถ้าจะถามคงแปลกใจว่าทำไมถึงเขียนและทำไมช่างหลากหลายได้ขนาดเช่นที่เป็นอยู่ มีแต่ความสุขนะครับคุณ อย่างน้อยก็ความสุขกับ บทกวี
14 กันยายน 2549 17:12 น. - comment id 606179
สวัสดีครับน้องแมงกุ๊ดจี่... ขอให้รักนั้นทรงพลาฯ ตลอดไปครับ รักษาสุขภาพเช่นกันครับ... \"ขอบคุณที่แวะมาครับ\"
14 กันยายน 2549 17:15 น. - comment id 606181
คุณกีกี้... ใช่ครับคุณ ไม่ว่าจะเป็นอย่าง บางทีผลที่เกิดในวันนี้ได้เลือนล้างเหตุในวันนั้นจนสิ้นแล้ว... \"ใครจะรักกลับเป็นชังก็ช่าง\" ซินะ ขอบคุณนะครับ
14 กันยายน 2549 17:20 น. - comment id 606184
คุณอัลมิตราครับ... คุณเปรียบเทียบได้คมความดีจังครับ แหละนั้นหละบางครั้งเมื่อสัมผัสถ้อยรสบางช่วงชั้นของอารมณ์จึงได้ยินดีที่จะจ่อมจมอยู่นานสองนาน ทั้งที่รู้ว่าอารมณ์นั้นจะน้ำความเศร้าอันได้คาดหมายไว้แล้วให้กลับมาเยือนเสมอๆ... วันที่ได้อ่านบทกวีแบบเปลี่ยนทัศนคตินั้น ยังจำได้ดีเหมือนที่คุยกับคุณในกระทู้วรรคทองวันก่อนๆ... และจนวันนี้ยังเพียรพยายามเขียนคำ\"รัก\"ให้เต็มฟ้า โดยไม่เผลอเอ่ยรักแม้สักคำ... หลายปีแล้วครับ แต่คงทำได้ไม่ดีพอที่จะสะกดบางอารมณ์... เพียรกันต่อไปครับ... ขอบคุณที่รักบทกวีนะครับ และขอบคุณนักที่รักผม
14 กันยายน 2549 17:23 น. - comment id 606186
สวัสดีครับน้องเอม... ถ้าถามผมผมรู้ครับว่าทำไมถึงรัก แต่อธิบายให้ใครฟังยากจัง ถ้ามีคำใดบอกได้เหมือนที่ใจคิดผมคงอธิบายได้ดีกว่า \"รัก\" ไปแล้ว... มีแต่ความสุขนะครับ อย่างน้อยก็กับบทกวีที่แสนรัก
14 กันยายน 2549 17:25 น. - comment id 606188
คุณผู้หญิงไร้เงา... ภาษาคนบ้านเราคงว่า \"ม้ายข้องใจไหรเลย\" ในความรู้สึกที่มีต่อถ้อยอักษร มีแต่ความสุขนะครับ รักษาสุขภาพมากๆ อากาศแบบนี้อาจพาลทำป่วยไข้ได้ง่ายๆ ขอบคุณที่ยังแวะมา เสมอเสมอ
14 กันยายน 2549 17:28 น. - comment id 606190
บทกวีเสมือนดั่งความหลัง อดีต บางวันก็เป็นปัจจุบับ และบางทีก็เป็นอนาคตครับคุณไม้หอม... เสน่อันน่าฉงนก็คือจินตภาพภายใต้อักษรอันอ่อนงามนั่น... หวังว่าความรักของคุณจะบันดาลให้หวังสมใจหมายนะครับ... ขอบคุณที่มา ตามประสาคนคอเดียวกัน
14 กันยายน 2549 17:34 น. - comment id 606192
คุณฟาครับ... ความรักจะนำพาสิ่งดีๆมาสู่ทุกหัวใจอันบริสุทธิเสมอๆ ผมเชื่อเช่นนั้น รักบทกวี บทกวีก็ไม่ให้ร้ายผู้ยอมปวรณา รักคนเขียนคนเขียนก็ย่อมนึกพิเศษในมิตรเสน่หา และรักตัวเองตัวเองก็จักบอกทางรักอันสว่างแท้ให้ได้พบดุจกัน เเม่อช่นนั้นมีมานานแล้ว ก็จะยังคงเป็นเช่นว่าไปอีกนิรันดร์... มีแต่ความสุข พบแต่วันที่สวยงาม งดงาม และดีงามนะครับ... หวังใจ
16 กันยายน 2549 13:53 น. - comment id 606611
จะอ่านบทกวีให้ไพเราะจะต้องใช้อะไรอ่าน จะแปลบทกวีว่าจะดีเพียงไรต้องใช้อะไรแปล จะรู้ลึกถึงหัวใจนักกวี..จะต้องใช้อะไรบางอย่าง...อยากรู้ว่า\"เธอไม่ชอบบทกวี\"หรือปล่าว.. อาจต้องมีแรงบันดาลใจ
5 พฤศจิกายน 2549 10:09 น. - comment id 623542
บทกวีก็เหมือนกระจกสะท้อนงานของนักเขียนว่าตัวตนเป็นอย่างไร ทุกตัวอักษรย่อมผ่านการกลั่นกรองมาแล้วดังนั้นโลกของกวีก็เหมือนกับการทำความรู้จักโลกของคนอื่นไปด้วยในตัว การรักบทกวีก็เหมือนกับการเรียนรู้ที่จะรักคนอื่นด้วยเหมือนกัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
