๏ เคยงามยามราตรี................แสนโสภีเกินพรรณนา แจ่มกระจ่างหว่างเวหา............แต้มแต่งฟ้าเมื่อคราคืน แพรวพราวทุกคราวครั้ง...........งามพร้อมพรั่งอย่างยั่งยืน ใครชมย่อมรมณ์รื่น.................ทุกครั้งคืนใคร่ครอบครอง ๏ ตราบจนเจ้าหล่นร่วง...........จากแดนสรวงจึงหม่นหมอง ก่อนงามล้ำเรืองรอง................ไยกลับต้องสิ้นแสงงาม คลาดคล้อยลอยร่วงดิน............ให้หวนถวิลทุกย่ำยาม ฤๅอสูรมาคุกคาม.....................ใคร่ไถ่ถามอีกทัดทาน ๏ ดาวเอยเจ้าดาวน้อย.............โปรดล่องลอยสู่ถิ่นฐาน ความงามยามวันวาน...............ตราบนิจกาลจักอยู่ยง แม้สิ้นแสงแห่งเจ้า..................ผองข้า ฯ เล่ายังมั่นคง ความงามล้ำสูงส่ง....................แห่งเจ้าคงติดตรึงใจ ๏ สิ้นแล้วเจ้าดาวน้อย..............แม้นเจ้าคล้อยล่องลอยไกล ดับแสงแปลงเปลี่ยนไป............สู่แดนใดจงสุขพลัน เหน็บหนาวเมื่อคราวก่อน.........อีกเหนื่อยอ่อนในคืนวัน จงประสบพบสุขสันต์...............ตราบนิรันดร์อย่างยั่งยืน ๚ะ๛
อัลมิตรา 10 ม.ค. 2550 12:30 น. - ID 97090 
1196
8
0
10 มกราคม 2550 12:31 น. - comment id 644979
ขอไว้อาลัย...แด่ดาวน้อยอันงดงาม ทั้งที่ในใจยังเฝ้าขบคิดถึงปุจฉาที่ว่า... โอ้ดาวอันงดงามท่ามกลางเวหา...ไฉนจึงมีเหล่าอสูรมาฉุดรั้ง...ให้ร่วงหล่นได้ ? อัลมิตราขอจดจำในแสงงามอร่ามใจ...ขอชื่นชมนิยมในดาวดวงนั้น แม้ในใจ.. ก็ยังคงใคร่เพรียกหาความยุติธรรมให้ดาวน้อยอันงดงามดวงนั้น เช่นกัน มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
10 มกราคม 2550 13:12 น. - comment id 644989
สูรย์ดับลับเลื่อนห้วง.....................เวหา เดือนแจ่มแกมดารา....................แต่งแต้ม วันคืนชื่นงามตา..........................หมุนเปลี่ยน ท่ามหมู่โกสุมแย้ม......................ประดับหล้าแดนดินฯ ประทีปงามหนึ่งนั้น......................เคยฉาย สาดส่องเด็กเด็กราย....................รอบข้าง ถึงคราร่างวางวาย........................ลับล่วง ชีพเอย พ่อแม่แลเปลี่ยวร้าง.....................ขาดเจ้าเคียงใจฯ งามใดในภพนี้.............................เสมอเหมือน เจ้าดั่งดุจดวงเดือน......................ส่องหล้า ถึงกายร่างลบเลือน.......................สลายดับ วิญญาน ครูอยู่เทียมเทียบฟ้า....................บ่สิ้นเลือนสูญฯ หลับเถิดลูกพ่อเจ้า.......................เม็งราย จงหลับให้สบาย...........................เถิดเจ้า แมนสรวงช่วงโชติพราย...............สถิตย์อยู่ คู่เอย ลูกศิษย์จักเพียรเฝ้า.....................นบน้อมคำครูฯ
10 มกราคม 2550 16:21 น. - comment id 645024
ดาวดวงนี้จะสถิตอยู่ในใจคนไทยทุกคนค่ะ
10 มกราคม 2550 16:56 น. - comment id 645033
จะสวยงามในความทรงจำ ขอคนทุกคน...
10 มกราคม 2550 19:12 น. - comment id 645056
...ดาวน้อยดวงนั้น...จะจารึกไว้..ในหัวใจ..ของปวงชนชาวไทย...ตลอดกาล... ...เหนือคำกล่าวใด...ขอดาวน้อย..หลับให้สบาย..และ..สถิต..ณ...แดนสรวง..ตราบนิจนิรันดร์..
10 มกราคม 2550 19:14 น. - comment id 645058
ดาวดวงนี้จะสุกสกาวอยู่ในใจตลอดไปค่ะ..
10 มกราคม 2550 22:30 น. - comment id 645110
มาอ่านกลอนเพราะๆ มากมายความหมาย แต่ละคำสวยงามดั่งดวงดาว
10 มกราคม 2550 22:52 น. - comment id 645118
งดงามยิ่ง
11 มกราคม 2550 07:12 น. - comment id 645135
พี่อัลมิทำให้เรนร้องไห้ด้วยดิคะ..%16.. คุณครูงดงามในความรู้สึกของเรน..
11 มกราคม 2550 07:55 น. - comment id 645139
งดงามยิ่งนัก....มิได้เอ่ยแต่เผยด้วยความนัย ลูกสาวมนต์กวีก็ชื่นชอบการวาดภาพศิลป์ลายไทย แล้วน้องก็ชื่นชมครูจูหลิงเช่นกัน ดาวน้อยดวงนั้นพลันลับแสง ความงดงามยังอยู่ในใจทุกผู้คน เป็นแบบอย่างเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลายๆคน เธอยังคงอยู่ในใจ เธอยังคงงดงามเสมอ
11 มกราคม 2550 12:50 น. - comment id 645196
ทิวาสวัสดิ์ค่ะ .. เมื่อวานอัลมิตราได้ลงกาพย์ชุดนี้ เพื่อมอบให้แด่คุณครูผู้งดงามและกล้าหาญ งดงามกล้าหาญ .. มากกว่าผู้ชายและผู้หญิงที่รุมกระทำต่อเธอ นี่กระมัง นโยบายสมานฉันท์ที่แสนงดงามของรัฐบาลและการเอาอกเอาใจบางพวก เราบอกทุกสิ่งทุกอย่างให้เขา เพื่อเอาใจ เรามอบเงินภาษีของคนไทยทั้งชาติ ระดมเอาไปพัฒนาและปลุกปลอบใจ แต่สิ่งที่พวกเขาตอบแทนกลับมา กลับกลายเป็นการก่อการร้ายและการทำร้ายคนไทย เจ้าหน้าที่ คนบริสุทธิ์ นี่กระมัง สิ่งที่เราได้รับย้อนคืนอย่างคุ้มค่า ต้องขอยอมรับจริง ๆ แบบไม่ต้องเสแสร้งปรุงแต่งถ้อยคำด้วยมารยาดัดจริตใด ๆ ว่า.. ภาพพจน์ของพวกเขา ในสายตาของคนไทยส่วนใหญ่ .. ย่ำแย่มาก แล้วพวกเขายังเรียกร้องอีกว่า ไม่ได้รับการยอมรับในสังคม ? ไร้เหตุผล ไร้ศีลธรรม ไร้เกียรติยศศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์แท้ ๆ เมื่อชาวพุทธและคนไทยส่วนใหญ่ ออกมาเคลื่อนไหวกันบ้าง ก็มีเสียงสั่งมาครอบคลุมบอกให้อยู่อย่างสงบ เพื่อนโยบายสมานฉันท์ อย่าแบ่งพรรคแบ่งพวก อย่าให้ความสามัคคีของชาวไทยต้องแตกแยก แต่ทำไม ..จึงให้พวกเราส่วนใหญ่ ตั้งรับและยอมรับในสิ่งที่พวกเขากระทำ พวกเขาทำได้ และเรายอมเสมอ ยอมก้มหัวกราบเท้าอันสกปรกของพวกเขา ครั้นพอเราไม่สบายใจ ไม่พอใจ กลับบอกให้สมานฉันท์ ด้วยความยุติธรรมและกฏเกณฑ์ทางสังคม ความเคารพในตัวบทกฏหมาย หรือต้องยกเว้นและให้อภิสิทธิ์ความสำคัญกับบางพวก แล้วให้คนไทยส่วนใหญ่ ยอมรับในเงื่อนไขนี้ ? ยิ้มไว้นะคะ อัลมิตรายังคงมองเห็นสิ่งสวยงามเสมอ เฉกวลีของชาวทะเลทรายที่ว่า มาเราะอัยตุ อินลาญะมีลา ..ฉันมิแลเห็นสิ่งใด เว้นแต่ความวิจิตรงดงาม.. แต่นี่ อัลมิตราไม่ได้เจตนาเลียนแบบ ทว่า อัลมิตราเอามาจากจิตสำนึกของอัลมิตรา ความขุ่นใจ และความร้อนใจนี้ อัลมิตราก็พยายามที่สุดที่จะระงับไว้ให้ได้ .. เพื่อเห็นแก่ความสมานฉันท์ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
11 มกราคม 2550 13:10 น. - comment id 645204
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ขอบคุณค่ะ สำหรับบทโคลงอันงดงาม คุณเฌอมาลย์ .. ในความรู้สึกของอัลมิตรา ดาวดวงนั้นล่วงลับไปนานแล้ว แต่ที่ยังแขวนอยู่บนท้องฟ้าให้เห็น ก็เพื่อที่จะปลอบประโลมใจผู้พึ่งพาการนำแสงแห่งวิถีนั้น ทว่าบัดนี้ ไร้ซึ่งตัวตนแห่งดาวดวงนั้น บนผืนฟ้า .. ดาวดวงอื่น ฤๅ จะเทียม คุณสาวภูไท .. ความงดงามและกล้าหาญนั้น ย่อมถูกสานต่อแน่นอนค่ะ คุณราชิกา .. เธอล่วงหน้าไป และเฝ้ามองพวกเราด้วยความรักและเป็นห่วงอย่างเคย คุณกุหลาบขาว .. ทั้งที่คิดว่า ขอให้เป็นดาวดวงสุดท้ายที่ร่วงหล่น แต่ความจริงไม่อาจคิดเช่นนั้นได้ เนื่องจาก ในแต่ละวัน .. อสูรร้ายก็ไม่ลดละ ค่ะ คุณสิริน .. ขอบคุณค่ะ อัลมิตราเขียนเป็นประโยคสัญลักษณ์ คุณฤกษ์ .. ถ้าหมายถึงดาวดวงนั้น อัลมิตราเห็นด้วยค่ะ แถมกล้าหาญด้วยนะ คุณเรน .. คือความภาคภูมิใจของแม่พิมพ์ทุกคน คือต้นแบบของการเสียสละ คือสิ่งที่ยังคงไม่มีวันดับ ค่ะ คุณมนต์กวี .. อัลมิตราติดตามข่าวของเธอมานาน ไม่ว่าจะเป็นข่าวคราวที่เธอต้องทุกข์ทน กระทั่งกิจบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับมูลนิธิจูหลิง ก็ได้ร่วมบริจาคทรัพย์ส่วนหนึ่งด้วย อัลมิตราไม่ได้ตั้งความหวังว่าเธอจะรอด เนื่องจากอัลมิตราไม่อาจหลอกตัวเองได้เมื่อเห็นสภาาพของเธอ เธอหลับไปเช่นนี้ ก็ถือว่าเป็นการดีกว่าที่ต้องเจ็บปวด ทรมาน ป่านฉะนี้แล้ว เธอคงอยู่สูง กว่าดาวนับโกฏิล้านที่เรามองเห็น อัลมิตราเชื่อว่าสิ่งที่เป็นปณิธานของเธอ จะยังคงอยู่และมีผู้สืบสานเจตนารมย์ค่ะ
11 มกราคม 2550 13:55 น. - comment id 645214
....สวัสดี....
11 มกราคม 2550 16:35 น. - comment id 645319
คิดถึงค่ะ คุณทักทาย .. :) ดีใจที่วันนี้ได้เห็นข้อความของคุณปรากฏที่นี่ อัลมิตราช่วงนี้เดินทางสลับจากไปกิจการงานและกิจท่องเที่ยวบ้าง แต่ก็คิดถึงคุณทักทายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คุณทักทายเป็นอย่างไรบ้าง ที่ ๆ คุณอยู่อากาศหนาวมั๊ย ที่กรุงเทพฯ ไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่เลย เสื้อกันหนาวใส่ไม่กี่วัน เดือนที่แล้ว ลุงอาร์มเดินทางมาจากอัมสเตอร์ดัม คุณทักทายจำลุงอาร์มได้มั๊ย .. ใจดีนะ ลุงอาร์ม แต่คนละคนกับลุงอ่ำนะ ส่วนลุงอ่ำ วันก่อนโทรมาสวัสดีกัน ตอนนั้นลุงอ่ำอยู่เมืองกาญจน์ อยากไปเที่ยวอยุธยาจัง ปู่ลิง (จอมยุทธเมรัย) สัญญาว่าจะพาไป นี่อัลมิตราไม่ได้ทวงนะเนี่ย แต่คิดว่า ถ้าไม่ทวง ปู่ลิงลืมแน่เลย
11 มกราคม 2550 18:14 น. - comment id 645352
เช่นกันค่ะ.... ปีที่แล้วไม่ค่อยว่าง เดินทางบ่อยเช่นกัน ทั้งในไทยและต่างประเทศแถบยุโรป 4-5 ประเทศ(เรื่องงาน) แล้วก็ท่องเทียวไปในตัว เดือนนี้ว่างบ้าง เลยรีบเข้าเนต... แอบเห็นรูปใครก็ไม่รุ คุณอัลมิตรา เชื่อไหม ขนแขนลุกพรึบ(โดยอัตโนมัต) คิดในใจอยู่คนเดียวแอบยิ้มคนเดียวอีกต่างหาก ดีน๊า ไม่มีใครอยู่ ว่า......................คนนี้แหละใช่เลย..........สาวน้อยของฉัน "น่ารักจังรู้ไหม" ตรงกลับที่คิดไว้ไม่มีผิดเลยสักวันต้องได้พบกันเป็นแน่แท้ ที่บ้าน(ตอนนี้มาพักบ้านต่างจังหวัด ไปๆมาๆเช่นเคย อากาศดีมากเลย ดอก"กาสลอง"เพิ่งหมดไปหอมนะ เก็บมาใส่ในแก้วน้ำเล็กๆไว้ในห้องนอนด้วย ปลูกไว้หน้าบ้าน ต้นสูงมาก ทักชอบมากเลย คุณลุงอาร์มมาเมืองไทยหรือคะ จำได้ซิเคยให้เมล์ไว้ หนุ่มใหญ่คารมณ์เจ๋ง.........จอมฮาเอ...............ตอนนี้ไว้ผมหรือเหมือนเดิมคะ :) คุณลุงอ่ำเคยพบในเรือน(มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า)ค่ะ คุณจอมยุทธเมรัย ถ้าจำไม่ผิดเคยท่องเวบเค๊า ใช่หรือเปล่าหนอ ? คุณช้างชมพู คุณบ้านนอก คุณใครเอ่ย คุณhandyman ฯลฯ สบายดีไหม ทักคนนี้ยังคิดถึงเสมอ อืม! อายจังเลยแอบยิ้มผิดด้าน :) ไม่ได้เล่นคอมพ์....นานนนนนโข
11 มกราคม 2550 20:51 น. - comment id 645406
ในนามเพื่อนร่วมอาชีพก็อดที่จะสลดหดหู่มิได้ ครูใหญ่คิดบ้าๆไปนะว่าทำไมเขาชังครูหรืออย่างไร สงสัยต้องมีรายการประกวดครูเพื่อประชาสัมพันธ์คุณงามความดีของครูแล้วออกโทรทศน์เหมือนเขาประกวดคนพันธุ์อา (เด้กอาชีวะ) เพื่อให้ทุกคนเห็นคุณค่าของครูเขาจะได้ไม่ทำร้ายครู นะ คิดแบบบ้าไปงั้นแหละ
11 มกราคม 2550 22:21 น. - comment id 645433
คุณทักทาย .. อัลมิตรามีโครงการที่จะเดินทางไปออสเตเรียในช่วงกลางปี แต่ตอนนี้โต๋เต๋ในเมืองไทยก่อนคะ อั่นแน่ !! ดูรูปแล้วขนลุกพรึบ .. เอ รูปของอัลมิตราเฮี้ยนขนาดนั้นเชียวหรือนะ ..ฮา ลุงอาร์มมาเมืองไทยตอนต้นเดือนธันวาค่ะ และเดินทางกลับอัมสเตอร์ดัมไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเอง ลุงอาร์มยังไม่ยอมไว้ผมเหมือนเดิม .. แต่ลุงอาร์มก็หล่อแบบ คีนูรีฟ เลยนะ .. ( อวด ซะเลย ฮา..) ตอนที่ลุงอาร์มมา คุณพ่อเทพมารับอัลมิตราที่บ้านเพื่อไปทานข้าวกับลุงอาร์ม แม่bm ก็เดินทางมาจากศรีเกษด้วย และยังมีใครต่อใครอีกตั้งแยะ อัลมิตรารู้จักไม่หมด แต่คาดว่า ลุงอาร์มรู้จักหมด (เนอะ ลุงอาร์ม) ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา .. บรรยากาศดีเชียวค่ะ แต่คืนนั้น อัลมิตราง่วงแสนง่วง พี่อิ่ม(ช้างชมพู) .. สบายดีค่ะ เคยโทรคุยหนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ไปท่องเวปของพี่อิ่มนานแล้วเหมือนกัน วันดีคืนดี ย่องไปลำปาง ไปหาพี่อิ่มที่โรงพยาบาลดีกว่า .. จะได้ตื่นเต้นดี ส่วนพี่ชายบ้านนอก .. ยังพอได้ยินเสียงตามสายบ้างคะ พี่ชายใจดีนะ เคยพาไปพักที่รีสอร์ท และพาไปทานสเต็กที่เขาแผงม้า พี่สาวใครเอ่ย .. ก็เจอบ่อย ๆ พี่สาวกำลังสวมบทเชอร์ ล็อคโฮม .. ตอนนี้อยู่แผนกสืบสวนสืบเรื่องอยู่ค่ะ ส่วนนายพระจันทร์ .. ก็พบบ่อยนะคะ เขาสบายดี เขายังตลกและใจดีเหมือนเดิม ค่ะ ถ้าเจอพวกเขา อัลมิตราจะฝากบอกไปนะคะว่า คุณทักทายคิดถึง (จะให้ใส่ไข่เพิ่มมั๊ย .. ๕๕๕ ) คุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก .. ตอนที่อัลมิตรายังเล็ก ครูบางคนที่อัลมิตรารู้สึกเฉย ๆ ก็มี .. อัลมิตราสงสัยว่า ทำไม ไม่เห็นเหมือนครูตามที่อัลมิตราคิดเลย แต่ก็มีนะคะ ครูบางคนที่อัลมิตรารักและเคารพมาก ทุกวันนี้ ยังระลึกถึงอยู่ เมื่อมาทบทวนแล้ว ก็พบว่า .. นอกจากการประพฤติตามอาชีพแล้ว ครูต้องมีมากกว่าคนทั่ว ๆ ไป คือ หัวใจของครู ต้องเป็นผู้ให้ด้วย .. และครูจูหลิง ก็เป็นหนึ่งที่ถือว่าเป็นเพชรแห่งครู ครูจูหลิงให้.. ให้กระทั่งลมหายใจสุดท้าย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
