หน้าส่วนตัว
- หนึ่ง -
๏ ในยามย่ำยลสนธยา...........มองหมู่นกกา
โผผินบินกลับคืนคอน
๏ สิ้นแสงตะวันรอนรอน........นกกาเข้านอน
ฉันจรจากป่ามาเมือง
๏ หมายมุ่งสู่ความรุ่งเรือง........หนีความฝืดเคือง
ฝันเฟื่องในสิ่งศิวิไลซ์
- สอง -
๏ ทุกก้าวที่ก้าวเดินไป............ตามแรงแสงไฟ
ด้วยใจถวิลจินตนา
๏ พบเห็นผู้คนบูชา................ใครมีเงินตรา
ศรัทธามากมายก่ายกอง
๏ มุ่งมั่นด้วยใจใฝ่ปอง............อยากมีเงินทอง
สนองตัณหาแห่งตน
- สาม -
๏ มานะทำงานอดทน...............อยากให้ผู้คน
ยกย่องสรรเสริญเยินยอ
๏ ความฝันหนีไกลไม่รอ...........เท่าใดถึงพอ
เล่ห์เหลี่ยมคดโกงกอบโกย
- สี่ -
๏ จวบจนวันวัยร่วงโรย..........กลางสายลมโชย
โบกโบยพัดสู่ความตาย
๏ สับสนทุรนทุราย....................ก่อนร่างวางวาย
ลุกเริงบนเชิงตะกอน
๏ คิดถึงนกบินคืนคอน.........แสงตะวันรอนรอน
จากนครฟุ้งเฟื่องเมืองแมน
- ห้า -
๏ เดินทางกลับถิ่นดินแดน.........หาสิ่งทดแทน
ความหวังที่ไกลเกินจริง
๏ พบที่พำนักพักพิง......................คงได้แอบอิง
บางสิ่งที่ขาดหายไป
๏ เห็นควันจากกล่องปล่องไฟ........ฤๅ นี่ที่ใด
ร่างไหม้กลางไฟไปแล้ว ๚ะ๛
ketana 13 ก.ค. 2550 00:49 น. - ID 104787 
1563
1
0
13 กรกฎาคม 2550 11:23 น. - comment id 724108
สุดท้ายผูกติดลิขิตใด ธรรมชาติสะอาดใส คนใฝ่คนเฝ้าเว้าวอน
13 กรกฎาคม 2550 14:35 น. - comment id 724206
วิญญาณเหรอ....
13 กรกฎาคม 2550 17:18 น. - comment id 724353
สุดท้าย, ผู้คน ดิ้นรนเพื่อเงิน อ้างเพื่อเพลิดเพลิน เจริญชีวิต ไม่ค่อยสนใจ สิ่งใดถูกผิด ด้วยต่ำความคิด ยึดติดอัตตา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด