ทางสายกลาง

วชรกานท์

มรรคธรรม ค้ำจุน เพิ่มคุณค่า		
ให้ชีวิต ชีวา มีราศี
หนึ่งสัมมาทิฐิ เห็นชอบดี	
จักเป็นที่ น่าคบหา สมาคม
สองสัมมา สังกัปป์ ดำริคิด	
สุจริต คิดตาม ความเหมาะสม
คิดเบียดเบียน ใครจะคบ สมาคม	
จิตระทม ด้วยคิด ริษยา 
คิดอาฆาต มาดร้าย ทำลายทั่ว		
ให้หมองมัว หมดที่ สิเน่หา
ใช้ความคิด ไตร่ตรอง มองกายา	
คนทั่วหล้า จะนิยม ชมว่าดี
สามสัมมา วาจา พาทีชอบ		
อยู่ในขอบ  เจรจา วจีสี่ 
พูดคำหยาบ จาบจ้วง จงพาที
วจนะดี เป็นคนมี วงศ์ตระกูล 
พูดเท็จเล่า เข้าข่าย วจีชั่ว
สัจจะจริง มิหมองมัว กลัวเสื่อมสูญ
พูดส่อเสียด เบียดเบียน ยิ่งอาดูร	
พูดเพ้อเจ้อ ทวีคูณ คลายศรัทธา
สี่สัมมา อาชีวะ จะรู้รอด		
พอเพียงให้ ตลอด ไม่กังขา
เลี้ยงชีพได้ ให้ดี ด้วยปัญญา		
จะนำพา ชีวา ให้พ้นภัย
ห้าสัมมา กัมมันตะ ละงานเสี่ยง	
จงหลีกเลี่ยง งานที่คิด ผิดกฎหมาย
แม้ร่ำรวย ผลกรรม ตามมลาย	
อาจถึงตาย หากคิดสาน งานไม่ดี
หกสัมมา วายามะ เป็นความเพียร	
หมั่นศึกษา เล่าเรียน เพิ่มศักดิ์ศรี
เพียรในสิ่ง ถูกต้อง ลองวิธี		
อันตัวอย่าง มากมี ชี้ให้ตาม
เพียรไร้เหตุ ดุจใช้แรง แล่งภูผา	
ศีลสมาธิ ปัญญา มีองค์สาม
เป็นเพียรที่ ควรจะ พยายาม	
ให้งดงาม ไร้ที่ติ ตริตรองเอา
เจ็ดสัมมา สติ ควรพินิจ		
หมั่นฝึกจิต ทุกวัย ไม่ให้เขลา
ระลึกได้ ทุกเวลา อย่าใจเบา		
กายจิตเรา สัมพันธ์ หมั่นฝึกตน
ร้อยรู้ใด ไม่เท่า ลองทำดู		
ทำนั้นหรือ จะสู้ การฝึกฝน
ฝึกจนคล่อง ช่ำชอง สนองคน	
สติตน  ตั้งอยู่ คู่กายา
แปดสัมมาสมาธิ เป็นที่สุด		
เหนือมนุษย์ ถึงจุด อุเบกขา
ธรรมารมณ์ บ่มเพาะ จินตนา	
หมดตัณหา มวลกิเลส เศษธุลี
ในจิตใจ ผ่องใส ไร้หม่นหมอง	
แก้วใสผ่อง ลอยล่อง แววฉวี
จะปิติ ปราโมทย์ รื่นฤดี
สูงสุดที่ นิพพาน สงบเย็น