.. กาพย์ยานี ๑๑ ๏ เคว้งคว้างอย่างเบาหวิว........หว่างลมพลิ้วพัดพุ่งหาย หากปลิวระลิ่วราย-..................เรียงเรื่อยคล้ายทั่วทิศทาง ท้องทุ่งที่มุ่งผ่าน.....................พบลำธารใสเย็นพลาง- ผ่อนแรงที่ลอยคว้าง................คงสู่กลางสายน้ำเย็น ฯ ๏ เยือนแล้วจึ่งลอยล่อง............แล้วเที่ยวท้องน้ำกระเซ็น ซึ่งใสให้แลเห็น.......................ห้วงน้ำเป็นสิ่งงดงาม เงี่ยฟังดั่งยินเสียง....................สรรพสำเนียงที่ท้วงถาม ท่านใบไม้หลืองอร่าม-..........ฤๅลอยข้ามน้ำผู้เดียว ? ฯ ๏ ดั่งนั้นจึงพลันชม...............เฉดสีสมแห่งหินเทียว ที่เรียงรายคดเคี้ยว..................คงแลเหลียวเพื่อเพลิดเพลิน ผองพรรณปูกุ้งปลา.................แปลกพฤกษาพันธุ์มากเกิน เกล็ดทรายแพรวพรายเชิญ-....ชมให้สุขคลายทุกข์ใจ ฯ ๏ จากนั้นจักกล่อมเจ้า..........จากเรื่องเล่าอันยิ่งใหญ่ แยบยลจนสงสัย......................ซึ่งสิ่งใดใคร่อยากฟัง แฝงไว้ในสายน้ำ.....................เน้นถ้อยคำแฝงความหวัง ว่าเสียงกังวานดัง....................ดุจความหวังที่เจ้ารอ ฯ ๏ ลอยไปเถิดใบไม้...............มุ่งหมายใดอย่าได้ท้อ ทุกข์บ้างอย่ารั้งรอ...................แล้วไปต่ออย่างทรนง เหนื่อยแล้วจงหายสิ้น..............สิ่งยลยินอย่าลุ่มหลง รักษาใจมั่นคง........................ครั้นพ่ายแพ้จงอย่ารวน ฯ ๏ แล้วเจ้าจักแกร่งกล้า..........กับรู้ค่าสิ่งสมควร ครั้นตรองมองถี่ถ้วน................ทุกข์หลากล้วนจักสิ้นพลัน ผองภัยทั้งใหญ่น้อย.................นั้นจงคอยคิดป้องกัน เก็บเกี่ยวสิ่งใฝ่ฝัน...................ฟากฟ้านั้นรอเจ้าไป ๚ะ๛
อัลมิตรา 3 ก.พ. 2551 21:39 น. - ID 112294 
2378
5
0
4 กุมภาพันธ์ 2551 07:59 น. - comment id 819185
น่าสงสารใบไม้จัง ต้องผจญภัยอย่างมากมาย มะเป็นไรเพื่อสร้างประสบการณ์จ้า
4 กุมภาพันธ์ 2551 13:29 น. - comment id 819292
ใบไม้ในสายน้ำ เจ้าพลิกคว่ำพลิกหงายตาม- กระแสพยายาม บ่งบอกความงดงามนั้น
4 กุมภาพันธ์ 2551 16:55 น. - comment id 819389
ชีวิตเราคงคล้ายดังใบไม้นะ รอวันหลุดร่วง และสลายไปกับกาลเวลา
4 กุมภาพันธ์ 2551 20:26 น. - comment id 819486
สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรากว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง ก็ได้แต่หวังว่า ใบไม้จะแข็งแกร่งต่อแรงไหลของน้ำและสิ่งที่จะมากระทบ ไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างสวัสดิภาพนะคะ...
4 กุมภาพันธ์ 2551 20:43 น. - comment id 819498
ไม่ได้คุยกันนานนะครับ การงานราบรื่นสบายดีหรือเปล่า ครูใหญ่ยังระลึกถึงนะ
4 กุมภาพันธ์ 2551 21:13 น. - comment id 819527
ใบไม้ใบที่ผจญภัยใหญ่หลวงที่สุด ก็คงเป็นใบที่ อีวา เอาไปใช้ เป็นเครื่องนุ่งห่มชิ้นแรกของมนุษยชาตินั่นแหละ อิอิ
4 กุมภาพันธ์ 2551 22:25 น. - comment id 819579
ชอบจังค่ะ ........ ความหมายดีมาก ภาพที่โพสต์ ได้อารมณ์ที่สุด ที่สำคัญ........คนอ่านอย่างคุณตั๊ก อ่านแล้วซึมซับเข้าไปในความรู้สึก ตายล่ะ..........แกะไม่ออกแล้ว
" รู้ตัวหรือเปล่า....คนเค้าคิดถึง"
4 กุมภาพันธ์ 2551 22:42 น. - comment id 819593
4 กุมภาพันธ์ 2551 23:25 น. - comment id 819608
ล่องลอยไปเหมือนใบไม้ล่วงลับ ไปพร้อมกับกาลเวลาหาคืนหวน มีสายน้ำแห่งรักชักเชิญชวน ทุกสิ่งล้วนเป็นไปไม่อาจรั้ง...... แวะมาทักทายผู้รู้ครับ.......
5 กุมภาพันธ์ 2551 00:13 น. - comment id 819612
เป็นกานผจยภัย ที่น่าติดตามมากค่ะ ยังสะสมคำเพราะไนคะ แต่ไม่รู้จะเอาไปใช้เป็นอ่ะป่าว อิอิ
5 กุมภาพันธ์ 2551 00:22 น. - comment id 819615
กาพย์ยานีมีกลซ่อน.............ซุกเชิงซ่อนซ้อนสัมผัส ผุดผ่องการกรองคัด.............คำเด่นชัดด้วยจัดเจน จดจารกานท์กาพย์แก้ว........กี่บทแล้วเพริศแพร้วเด่น ดุจดาวคราวหลบเร้น............ฤๅหลบได้ไร้ร่องรอย ต้นท้าย(วรรค)คืออักษร........สัมผัสซ่อนงามอ่อนช้อย เชี่ยวชาญประสานถ้อย.........ที่เรียงร้อยอย่างแยบยล นี่หรือผลงานของผู้ชอบถ่อมตนเสมอๆว่ายังอ่อนด้อยการร้อยกรอง กาพย์นี้นอกจากสัมผัสสระตามแบบแผนบังคับแล้วยังแอบซุกซ่อน สัมผัสอักษรไว้ที่ต้นและปลายแต่ละวรรคได้อย่างสวยงามและแยบยล หากอ่านเผินๆรับรู้ได้ถึงความสวยงามเนื้อหาและความไพเราะแต่จะ เห็นกลสัมผัสที่ผู้เขียนวางไว้อย่างตั้งใจหรือไม่นั้นยากจะคาดเดาจริงๆ
5 กุมภาพันธ์ 2551 11:22 น. - comment id 819870
การเดินทางของใบไม้ การผจญภัยและพานพบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ทุกคนเปรียบดั่งใบไม้ ตั้งแต่เริ่มผลิหน่อเป็นใบเขียวอ่อนจนกระทั่งใบเขียวสดติดขั้ว ก่อนที่จะหลุดลอยคว้างร่วงหล่นจากขั้ว ถ้าใบไม้ที่ร่วงหล่นจากต้น เพียงกองเต็มลานอยู่กับกองดิน รอให้ลมพาหมุนปลิว ก็อาจเดินทางไปได้ไม่ไกลนัก อย่างดีก็แค่กองอยู่ตรงนั้นและกลายเป็นซากทับถม ถ้าใบไม้ที่ร่วงหล่นจากต้น แล้วบังเอิญปลิดปลิวลอยละล่องไปกับสายน้ำ ก็อาจจะมีโอกาจได้ผจญภัยบ้าง ก่อนที่จะถึงช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงสภาพของมัน อาจได้ทำประโยชน์เป็นอาหารแก่เหล่าปูปลา หรือถูกซัดเข้าหาผืนดิน รอวันฝังตนอย่างสงบเสงี่ยม กาพย์ยานี ๑๑ อัลมิตราเขียนเล่นกลเล็กน้อยเพียงเพื่อเติมสีสันให้กับร้อยกรอง เขาว่ากันว่า จินตนาการ ศิลปะ ไร้ขอบเขตขวางกั้น .. เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เพราะรู้สึกมีความสุข รู้สึกถึงการท้าทายให้คิดค้นคำ ทุกอย่างเป็นไปได้ หากต้องการจะให้เป็น และก็นั่งเงียบ ๆ เหมือนเด็กซุกซนที่วางกลไว้ และรอให้มีใครสักคนจับไต๋ได้ ราวกับว่า .. ไม่มีคนสังเกตเห็นกลที่วางล่อไว้ ราวกับว่า .. กลที่วางไว้ไม่ได้สะดุดตาเลย แต่ก็ยังคงเฝ้ารอและจับตาจ้องเขม็ง ใครกันนะ จะสามารถล่วงรู้ความลับกลที่ซ่อนไว้ได้ กลกาพย์ที่เหมือนลูกแก้วหลากสี วางซ่อนไว้ตามมุมบ้าน ตามโคนต้นไม้ หลบหลังแมกไม้ใบหญ้า นาน ๆ เล่นกล .. รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันใด แฮะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 12:10 น. - comment id 819902
คุณคนบนเกาะ .. ใบไม้ที่ได้โอกาสผจญภัยย่อมรู้สึกดีกว่าใบไม้ที่ไม่มีโอกาสนั้น แต่ถึงอย่างไร การผจญภัยก็ได้ให้อะไรต่อมิอะไรได้เรียนรู้มากเลย เชื่อสิ :) คุณก้าวที่..กล้า .. มันลอยเท้งเหมือนเรือลำน้อย ลอยไปตามกระแสเชี่ยวของน้ำ ดูแล้วก็เพลินตาเพลินใจ อดไม่ได้ที่จะลุ้นว่า มันจะไปไกลได้สักแค่ไหน ค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. ใช่แล้วค่ะ สัจธรรมที่อยู่ใกล้ตัว คุณจิตรำพัน ..ถ้าเป็นใบไม้ ก็อาจลอยไปจนถึงสุดทางได้ แต่ถ้าเป็นขอนไม้ คงถูกกระแทกกระทั้นจนยับเหมือนกัน คุณครูใหญ่ .. ค่ะ ไม่ได้คุยกันนานพอประมาณ ยังมีอะไรติดค้างอยู่หรือเปล่า ? คงไม่มั๊งคะ เพราะอัลมิตราปฏิบัติภาระกิจจนลุล่วงแล้ว เหลือไว้แต่ความทรงจำค่ะ คุณฤกษ์ ..อยากเป็นใบไม้ใบนั้นไหมล่ะ ทำอย่างกะว่า อดัมก็ไม่ได้ใช้ใบไม้ปกปิด คุณมัสลิน .. คิดถึงเช่นกันค่ะ เห็นว่างานยุ่งชุลมุน เอาใจช่วยอย่างเงียบ ๆ นะคะ คุณแก้วประเสริฐ .. ยังไงหนอ ทนไม่ไหว .. อ่านแล้วเก็บอะไรได้บ้างคะ คุณคีตากะ .. ไม่โง่หรอก เพียงแต่ทุกคนไม่รู้ทุกสิ่งทุกอย่างโดยรอบหมดเสียทุกอย่าง น่ะ คุณยาแก้ปวด .. อ่านบ่อย ๆ ก็จะเก็บคำไว้ในคลังได้ค่ะ คุณกุ้งก้ามกราม .. :) ในที่สุด ก็มีคนเจอกลที่วางไว้ บิงโก ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
