จะขอเป็นเช่นฤดูแห่งน้ำฝน
ทยอยหล่นล้นฝั่งลำธารไหล
จากจุดเริ่มทางเดินเกินทางไกล
ลัดเลาะไปเกาะแก่งแห่งหยาดริน
พร้อมกับนกโบกโบยด้วยโหยหา
กาลเวลา ชีวิต คิดผกผิน
สู่ฟ้ากว้างทางไกลไปโบยบิน
เพื่อยลยิลถิ่นกว้างทางเผชิญ
เกาะก้าวข้ามผ่านพ้นด้นไปหา
ธารสายบ่าเลี้ยวไประหกเหิน
อาจลำบากยากนักหากต้องเดิน
น้ำดำเนินด้วยแน่แน่วแนวทางริน
เส้นทางฟ้าฟากฝั่งยังต้องฝ่า
เรี่ยวแรงพาพร่าไปสุดใจดิ้น
หมดกำลังล้ากว่าจะโบกบิน
ขอจบสิ้นชีวีนี้กลางฟ้า............
ตื่น
มิ.ย.2551