... มรณะรำพัน ... ลมดึกกรรโชกสาย หอบพัดพาความตายให้รู้จัก ผ่านล่วงมุมงดงามของความรัก หยาดน้ำตาทายทักอย่างเข้าใจ เหมือนเศร้าโศกโลกเร้นอย่างเย็นชา ปรารถนาแดโดยระโหยไห้ เกลือนกลบศพซากฝากอาลัย บอกวัฏฏะเป็นไปอยู่เช่นนั้น แล้วโลกก็รู้สึก ไปจนถึงรากลึกแห่งความฝัน เราแค่เพียงผ่านมาพบกัน ความพลัดพรากยืนยันปรากฏกาล อย่ากระนั้นเลย สิ่งที่เชยล่วงชมอารมณ์ผ่าน หรืออาจเก็บชื่นฤดูดอกไม้บาน มาตระการกล่อมย้ำห้วงรำพึง ลมดึกกรรโชกสาย หอบพัดพาความตายนั้นมาถึง ซีกโลกอันโสภาอันตราตรึง งามชีวิตช่วงหนึ่งใคร่มอบวาง วางลงตรงที่เคยรู้จัก ยิ้มทายทักเงาโศกโลกอ้างว้าง ก่อนวิญญาณจะระเหินออกเดินทาง ฝากสายลมบางบางถึงความรัก ว่าขออำลานิรันดร์ ขอบคุณสายสัมพันธ์ที่ทอถัก ภิรมย์รื่นแห่งคืนวันช่างสั้นนัก แต่ก็ยินดีที่รู้จักก่อนจากลา คงไม่มีอะไรจะมอบ ไม่มีแม้คำตอบที่ปรารถนา ลบเลือนความว่างเปล่าของน้ำตา แย้มรอยยิ้มอีกครา เย้ยความตาย.......... ................................. โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 22 ส.ค. 2551 22:53 น. - ID 118217 
1529
2
0
22 สิงหาคม 2551 23:28 น. - comment id 888961
อืมม .. ความตายรอทำความรู้จักกับพวกเราทุกคน
22 สิงหาคม 2551 23:54 น. - comment id 888967
23 สิงหาคม 2551 10:32 น. - comment id 889020
ขอบคุณที่มีบทกวีดีๆให้อ่านเสมอมา ชื่นชมผลงานค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
