เมื่อเจอจากพรากกันมันก็เจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเนื้อใจไว้รอยแผล
เกี่ยวคมบาดพาดรอยใจให้ดูแล
อนาถแท้ทุกข์สุขเศร้าคละเคล้ากัน
เป็นมนุษย์ยุดยื้อถือกิเลส
ต่างเสพเศษเสี้ยวอารมณ์ถมกระสันต์
วิ่งว่ายเวียนเปลี่ยนไขว่คว้าสารพัน
ใช่สร้างสรรค์เสกนิยามค่าความดี
ปากก่นบอกหลอกใครใครให้หลงเชื่อ
หว่านเพาะเหยื่องมงายขายศักดิ์ศรี
ปากปราศรัยใส่โอนอ่อนผ่อนพาที
แท้ใจนี้มีแผนร้ายหมายฟาดฟัน
บอกอภัยใจอโหสิมิถือโกรธ
คัมภึร์โหดโปรดร่ายลบจบโศกศัลย์
ลืมรันทดหมดอาลัยให้ซึ่งกัน
เน่าทั้งนั้นเนื้อในใช่ปล่อยวาง
เพราะส่วนลึกผลึกในใฝ่อาฆาต
แฝงหมายมาดมุ่งทำลายสลายสร้าง
ใจทุรชนปนคบคิดผิดธรรมทาง
เงาสว่างช่างมืดมิดปิดทางใจ.
				
				
			27 ตุลาคม 2551 09:49 น. - comment id 907877
หากมนุษย์ทั้งหลายมี ธรรมะเป็นเครื่องประครองใจ ปัญหาทั้งหลายคงไม่เกิด เห็นด้วยกับกลอนบทนี้เป็ยอย่างยิ่งครับ

27 ตุลาคม 2551 09:51 น. - comment id 907878
จริงครับ

27 ตุลาคม 2551 10:55 น. - comment id 907892
จริงเจ้าค่ะ

27 ตุลาคม 2551 13:04 น. - comment id 907910
คนส่วนใหญ่รู้หน้าไม่รู้ใจ จะหวังให้ใครๆเป็นคนตรง ทั้งนอกในจิตใจที่มั่นคง คงต้องปลงยากแท้แน่แก่ใจ

27 ตุลาคม 2551 15:42 น. - comment id 907938
มนุษย์ทุกคนมีความรักตัวกลัวตาย หากรู้จักรักคนอื่นบ้าง โลกคงไม่โหดร้ายเช่นนี้ และทุกคนก็จะอยู่อย่างสงบ เพราะการกระทำของคน ส่งผลกระทบต่อกันเหมือน คลื่นกระทบฝั่ง เมื่อคนหนึ่งเอามาก อีกคนหนึ่งก็ต้องขาดแคลน เมื่อคนหนึ่งเสียสละแบ่งปัน อีกคนก็ต้องได้รับส่วนแบ่ง นี่คือหลัการเบื้องต้นง่ายๆ ที่มนุษย์รู้ แต่ไม่ยอมทำตาม ฝืนกฏธรรมชาติ ธรรมดา โลกก็เดือดร้อนเป็นอย่างนี้แหละ

1 พฤศจิกายน 2551 23:51 น. - comment id 909539
ค่ะคุณเมื่อวาน

1 พฤศจิกายน 2551 23:52 น. - comment id 909540
ค่ะคุณแมวเหลือง

1 พฤศจิกายน 2551 23:53 น. - comment id 909542
คุณสายลมเดือนตุลา

1 พฤศจิกายน 2551 23:54 น. - comment id 909543
ใช่ค่ะคุณวิทย์ ศิริ

1 พฤศจิกายน 2551 23:55 น. - comment id 909545
ใช่ค่ะคุณป้ากันนาเทวี
