หน้าส่วนตัว
๏ พระเพลิงโหมซากเขาเผาไหม้หมด
ยังปรากฏรอยอาลัยในอนุสรณ์
เหลือกระดูกเล็กน้อยพลอยสังวรณ์
ณ เชิงตะกอน ฤๅ ผู้ใด ใคร่หลบพ้น
เพราะเกิดแก่เจ็บตายความหมายสัตย์
บังเกิดวัฏฏสงสารวิญญาณผล
กว่าสูญสิ้นอจินไตยในสากล
ต้องเวียนวนเกิด-ตายอีกหลายภพ
ไปไม่กลับหลับไม่ตื่นฟื้นไม่มี
ย่อมเยี่ยงนี้กว่าผ่านปรินิพพานจบ
หากดำรงกงเกวียนเวียนกรรมครบ
จักประสบสุทธาวาสพิลาสล้ำ
มนุษย์เอย !
ชีพล่วงเลยประสงค์ใดในคืนค่ำ
แสวงหากิเลสาสวะ ฤๅ ละกรรม
ล้วนแต่กัมมัสสกตาสัทธา ๚ะ๛
อัลมิตรา 22 พ.ย. 2551 10:35 น. - ID 120697 
1645
9
0
22 พฤศจิกายน 2551 11:22 น. - comment id 916538
อันกิเลสที่เกาะใจให้หนักนัก แม้นจะยากยิ่งนักจะขับไส แต่หากเราฝึกหมั่นทำด้วยใจ จะกินใจเพียงไหนก็บรรเทา สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรา ขอบคุณสำหรับกลอนที่ดี มีความหมายค่ะ
22 พฤศจิกายน 2551 11:49 น. - comment id 916542
วันวานเลยผ่านพ้น หายสูญ กลับส่งผลเกื้อกูล บัดนี้ ณ วันพรุ่งอาดูร เป็นแน่ นายเฮย หากว่ายังหลีกลี้ บ่เฝ้าเพียรดีฯ เยี่ยมครับ...กัมมัสสกตา
22 พฤศจิกายน 2551 14:27 น. - comment id 916597
สิ่งใดไหนเหล่าจะจีรัง จะหยุดยั้งกิเลสและตัณหา คอยแสวงอำนาจและเงินตรา คอยเข่นฆ่าล้มล้างให้ได้ดี
22 พฤศจิกายน 2551 17:02 น. - comment id 916656
แสวงหาคำตอบมั้งคะ แสวงหากันไปไม่มีพัก ไม่รู้จักเพียงพอต่อวิถี จึงดิ้นรนค้นหาชั่วชีวี ความพอดีไม่พอต่อจิตตน กลอนสอนใจดีจังค่ะ ตอนนี้ทานตะวันบานหลายทุ่งแล้ว ถ้าผ่านมาก็แวะทักทายกันได้นะคะ อิอิ
22 พฤศจิกายน 2551 17:11 น. - comment id 916664
สาธุมนุษย์เราควรละกิเลสได้แล้วค่ะ จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่ ตอนรุ่นหนุ่มสาว อาจจะมีกิเลสหนาเตอะเพราะต้อง มุ่งทำให้สิ่งที่ตัวเองต้องการ พอล่วง วัยกลางคน ก็มีพร้อมทุกอย่างแล้ว ก็สมควรใช้ชีวิตแบบสันโดษ คือความยินดีหรือพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี กลอนให้ข้อคิดดีค่ะ
22 พฤศจิกายน 2551 18:18 น. - comment id 916687
แสวงหา แสดงว่ายังไม่พบ ว่างั้น...
22 พฤศจิกายน 2551 18:26 น. - comment id 916692
กิเลศ ตัณหา เกิดได้ในใจคน ทุกข์ทน กมลหมอง ร้องร่ำไห้ ตอนกระทำ ใยไม่คิด ว่าผิดไป ทำแล้วไซร้ ใยครวญคร่ำ ร่ำรำพัน
22 พฤศจิกายน 2551 19:01 น. - comment id 916716
22 พฤศจิกายน 2551 20:41 น. - comment id 916749
คุณแก้วประภัสสร .. กลอนบทนี้กำนัลแด่ดวงวิญญาณของตี๋น้อยค่ะ เขาล่วงหน้าเดินทางไกลไปก่อนอัลมิตรา :) คุณกิตติเวทย์ .. ความตายแค่เอื้อมจริง ๆ เผลอแป๊บเดียว คุณไหมไทย .. อืมม ช่วงชิงไป ได้สักเท่าไหร่เชียว แค่ลมหายใจของตัวเอง บางทียังยื้อไม่ได้เลยค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. อืมม ดูตารางเดินทางก่อน บางทีวันที่ 8 เดือนหน้า ช่วงเดินทางกลับจากหัวเมืองเหนือ จะพยายามจัดให้เส้นทางผ่านทางนั้น ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เพราะเชื่อว่า หลังจากนั้น งานเบียดยาวข้ามกุมภาฯ ไปโน่น ค่ะ คุณช่ออักษราลี .. มาสาธุ อัลมิตรา ไม่ได้นา .. อัลมิตราแค่เขียนได้ แต่ปฏิบัติยังไม่ได้ คุณบนข .. นั่นดิ ถ้าพบแล้ว ใช่ที่เขาเรียกว่า พบจุดจบ ป่าวอ่ะ ๕๕๕ คุณมินตรา .. เขาเรียกว่า ตอนทำไม่ได้คิด แล้วก็มานั่งคร่ำครวญทีหลังเนอะ คุณฉางน้อย .. ว่าไง คุณหนู .. ตอนนี้คุณชายยิ้มเหี่ยวไปเลยล่ะ
22 พฤศจิกายน 2551 22:33 น. - comment id 916792
22 พฤศจิกายน 2551 23:14 น. - comment id 916817
เยี่ยมยอดจริงๆค่ะ
23 พฤศจิกายน 2551 12:01 น. - comment id 916919
ว่าวจีของคนเพียงลมปาก ยากจะพรากพังพินถิ่นภูผา กลับทำร้ายใจคนเพียงเจรจา เจ้ามาลาทิ้งน้องช้ำระกำใจ ไม่ทราบกลอนบทนี้เขียนแด่ใครรึปล่าวนะขอรับ คิดถึงบ้านกลอนที่สุด ตัวมนุษย์คือสัตว์แสนฉลาด มีอํานาจรู้เห็นเป็นไฉน จึงรู้รักกิเลสมากกว่าสัตว์ใด บาปใหญ่ๆมนุษย์ทําได้ง่ายดี เทียบว่าเดรัจฉานจตุบาท ไร้อํานาจเดินเล่นบนวิถี ไม่รู้ตายรู้เป็นเย็นฤดี บาปใหญ่ๆไม่มีจะให้ทำ นะขอรับกระผม
23 พฤศจิกายน 2551 20:00 น. - comment id 917008
คุณมณีจันทร์ .. :) ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ คุณแจ้น .. ขอบคุณค่ะ คุณวนกวี .. วันนี้เป็นวันฌาปนกิจศพ ค่ะ เป็นรุ่นน้องคนหนึ่ง ที่เมื่อต้นเดือนไปสังขละบุรีด้วยกัน เพื่อจะไปดูทำเล สร้างห้องน้ำและโรงครัวให้กับโรงเรียนเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง เป็นความคุ้นเคยในการพบกันครั้งแรก ซึ่งอัลมิตราไม่ทราบชื่อจริงของเขา แต่ก็เรียกเขาว่า ตี๋น้อยค่ะ .. เมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ทราบข่าวว่า เขาเสียชีวิตแล้ว เนื่องจากอุบัติเหตุรถชน ทั้งที่ต้นเดือนหน้า จะต้องเดินทางร่วมกันไปบริจาคเสื้อกันหนาว+ผ้าห่ม ฯลฯ ที่ เชียงราย เป็นอะไรที่ความห่างแทบจะไม่มี ระหว่างความเป็นกับความตายค่ะ
23 พฤศจิกายน 2551 22:52 น. - comment id 917042
24 พฤศจิกายน 2551 08:13 น. - comment id 917097
คุณแจ้น .. การเดินทางไปเชียงราย กำหนดแล้วค่ะ แบบคร่าว ๆ (แผนปรับเปลี่ยนได้ทุกเมื่อ) เริ่มต้นจากล้อหมุนที่ กทม. ทุ่มตรง คาดว่าไปถึงเชียงรายในช่วงเช้า ลัดเลาะแถว ๆ เชียงแสน เชียงของ เจ้าของโครงการนัดแนะให้ไปเจอกันที่ว่าการอำเภอ แต่ก็ดูก่อน ถ้าไปถึงก่อนใคร คงแว๊ปไปนั่นนี่ได้ เส้นทางที่จะไปโรงเรียน ทราบแต่ว่าขึ้นดอย ไม่น่าจะโหดกว่าคราวที่ไปอมก๋อย (คิดเอาเองนะเนี่ย) คราวนี้เตรียมพร้อมสุด ๆ เอาโฟร์วิลล์ไป ( 3 คัน) ส่วนเจ้าของโครงการ (เอื้องอังกูร) คงไปรถตู้ ความได้เปรียบในส่วนนี้ทำให้การเดินทางคล่องตัวกว่า อัลมิตราคิดว่า จะออกจากโรงเรียนไม่เกินบ่ายสอง เพื่อตรงดิ่งมาผาตั้ง ให้ทันพระอาทิตย์ตกดิน จะได้พักค้างที่นั่นหรือเปล่า คงต้องสำรวจเส้นทางว่า เหมาะไหม (มีเต็นท์กับถุงนอนไปพร้อม) เนื่องจากว่า เช้าพรุ่ง จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ภูชี้ฟ้า การเดินทางห่างกัน 2 ชั่วโมง (ลัดเลาะตามภูเขา) คิดว่า .. จะประเมินสถานการณ์อีกทีว่า การเดินทางประมาณตีสามนั้นเสี่ยงอันตรายแค่ไหนกับเส้นทาง ถ้าไปไหว ก็จะพักแรมที่ผาตั้ง ถ้าคิดว่าเสี่ยงเกิน ก็จะไปพักแรมที่ตีนภูชี้ฟ้า .. ไว้ซาวน์เสียงกับพรรคพวกก่อน ดูจากโปรแกรมแล้ว ไม่น่าจะได้ข้ามไปยังแม่จัน (ที่จริงอยากไปนะ อยากไปให้ถึงวัดที่อาชาทอง) เพราะหลังจากลงจากภูชี้ฟ้า ก็จะไปทางอทุยานแห่งชาติภูซาง * ที่นั่นมีน้ำพุร้อน (กะว่าไปอาบน้ำที่นั่น ฮา..) แล้วก็คงเดินป่า พักแรมสักคืน เช้าวันที่ 7 ค่อยไปพเยา ไปศูนย์วัฒนธรรมไทลื้อ เที่ยวไปเรื่อย หรือไม่ก็ข้ามฟากไปน่าน ที่น่านมีสมัครพรรคพวกอยู่ เห็นชวนอยู่เหย็ง ๆ แถมบอกว่า ข้ามเขาลูกเดียวก็ถึง ไม่รู้ว่าเพื่อนมันจะหลอกหรือเปล่า เขาลูกเดียว หรือ เทือกเดียว ยังไม่ชัดเจนค่ะ แต่ว่า วันที่ 9 ต้องทำงานล่ะ เบี้ยวไม่ได้ งานสำคัญรออยู่ ถ้าหากมีโอกาสไปเที่ยวแม่จัน จะไปพักตามที่คุณแนะนำมานะคะ :) ขอบคุณค่ะ
24 พฤศจิกายน 2551 12:59 น. - comment id 917125
บทกลอนเยี่ยมยอด ทั้งรูปสระและข้อคิด "ขอบคุณงานดีๆครับ"
26 พฤศจิกายน 2551 17:58 น. - comment id 918098
อืม ธรรมะดีแท้ๆ :)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
