เมื่อเป็นเด็กดูด้อยน้อยความคิด ยังด้อยฤทธิ์เรี่ยวแรงมาแข่งขัน ไร้เดียงสาดุจผ้าขาวสามัญ ยังดึงดันดื้อรั้นรับกับวัย พอวัยรุ่นวุ่นจิตคิดถึงรัก คิดถึงนักพักตร์นางสว่างไสว ยังส่องแสงแรงกล้า ณ กลางใจ เฝ้าฝันใฝ่ไหลหลงนวลนงคราญ พอถึงทางกลางชีวิตอุทิศให้ เรื่องของงานการใดใฝ่สืบสาน หวังฝากชื่อระบือไกลไปยาวนาน ไว้ในวารขานกล่าวเล่าต่อไป พอถึงห้วงช่วงท้ายปลายชีวิต พักผ่อนจิตคิดคำนึงถึงสมัย เมื่อเรี่ยวแรงแข็งขันฝ่าฟันภัย และฝากใจไว้กายเมื่อวายปราณ
กีรติ 15 มี.ค. 2545 23:31 น. - ID 12132 
813
1
0
16 มีนาคม 2545 20:33 น. - comment id 41016
ครับชีวิตก็เป็นอย่างนี้แหละครับแต่งได้เพราะดีนะครับ
7 พฤษภาคม 2545 23:13 น. - comment id 48228
เพราะดีคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
