เหนื่อยเพียงไหนในรักสลักจิต
คอยเฝ้าพิศพึงถนอมมิยอมหาย
แต่กลับรักสลักช้ำย่ำใจกาย
แดโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายเพรงวัน
จากวันเก่าเย้าเยาะหัวเราะรื่น
ทุกค่ำคืนชื่นใจเฝ้าใฝ่ฝัน
คอยรัตติผลิแย้มแรมพระจันทร์
เราพบกันวันไหนไม่โศกา
จนบัดนี้มีเพียงเสียงสงบ
เพราะพานพบกำแพงแสนแกร่งกล้า
กั้นระหว่างทางทุ่งที่มุ่งมา
วันเวลาพาจากยากทำใจ
แม้อยู่ห่างร้างกันในวันนี้
ในฤดีมีสิ่งที่ทิ้งไว้
ทุกถ้อยคำจำได้ไม่เปลี่ยนไป
กาลผันผ่านเพียงใดไม่ลืมเลือน
10 มีนาคม 2546 07:07 น. - comment id 113387
คะนึง ที่ไม่ใช่ คะน้า อ๊ะ น่าจะเข้าท่า อิอิ หากไม่ชอบ งั้นเดี๋ยวไปคิดก่อน อิอิ

10 มีนาคม 2546 12:39 น. - comment id 113452
ชื่อเรื่อง ..........เงาอดีตตรึงใจ..วันไกลห่าง ผู้ส่งเข้าประกวด...........แจม แฮ่ม ๆ จริง ๆ แล้วก็ไม่ต่างจากความหมายของคุณหรอก..เราดันทุรังน่ะนะ อภัยเหอะ..โรคนี้มานแก้ไม่หายเจง ๆ **แล้วจะมาแวะรับรางวัลนะ.. (0^ __________^0)

10 มีนาคม 2546 15:58 น. - comment id 113530
(o^____^o)

11 มีนาคม 2546 09:18 น. - comment id 113713
กำแพง ได้ป่าว เข้าท่าใหมอ่ะ อิๆๆ เข้ามาเยี่ยมค่ะ

12 มีนาคม 2546 14:20 น. - comment id 114123
ดีค่ะ .......เพราะดีๆๆ......แต่งมาให้อ่านใหม่นะค้า......

15 มีนาคม 2546 01:29 น. - comment id 114975
อ่ะ...เพราะอ่ะคะ อิอิอิ...แต่งอารายก็เพราะ

22 มีนาคม 2546 23:13 น. - comment id 117689
ความหมายดีมากเลยอ่ะ เพราะ....จัง....เยย...
