@ ฉันจะผลิดอกแย้ม.....ผลิบาน อวดกลีบอวดใบก้าน.....กลีบเลี้ยง อวดเกษรอวดบาน.........จวบจรด เช้า-บ่าย อวดเบ่งเบื้องต่ำเพี้ยง.....จรดฟ้านภาดาว @ ถึงคราวสิ้นอวดแล้ว...ร่วงโรย ดอกกลีบเกษรโปรย........ร่วงร้าง เหลือเพียงตอก้านโชย..... ลมพัด พายโบก สิ้นกลิ่นสิ้นอวดอ้าง.........สู่พื้นแดนดง @ คงบ่แตกต่างแท้.......... มนุษย์เรา เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย-เนา........แน่นิ่ง แรกรุ่นละมุนเฉลา............ พริ้งเพริศ นานเหี่ยวหย่อนยานยิ่ง......ยากยื้อหยัดดึง @ ถึงที่สุดบ่หลีกพ้น........อนิจจัง ตึงเหี่ยวหย่อนยับพัง.........สืบต้น นิ่งแน่นิพพานัง.............แท้เที่ยง แท้นา เพียรก่อช่อบุญพ้น..........ชดใช้ชดเชยกรรม
หนุ่มอุบล 23 ม.ค. 2552 00:13 น. - ID 122480 
1506
1
0
23 มกราคม 2552 11:29 น. - comment id 939847
เป็นโคลงที่มีความหมายดีมากค่ะ มองเห็นสัจธรรม
23 มกราคม 2552 12:28 น. - comment id 939856
สุดยอดไปเลยคร๊าบพี่น้อง
23 มกราคม 2552 14:14 น. - comment id 939894
24 มกราคม 2552 13:06 น. - comment id 940368
ขอบพระคุณพี่แก้วประภัสสร Alto2 และ Krajoknga ที่เข้าใจและติดตามบทกลอน
24 มกราคม 2552 19:07 น. - comment id 940434
ป้าดดดด...เอ๋..มึงแต่กลอนได้สะแด่วขนาดนี้เชียวหรือฟะ...ให้ตายสิ แบบว่า..ไม่ได้เข้ามาอ่านกลอนนาน..ธุรกิจรัดตัว.อิอิ..แต่ว่างานนี้เดี๋ยวมีประชัน...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
