หากเหนื่อยล้าเต็มที่กับชีวิต ควรหยุดคิดตั้งหลักพักสักหน่อย อย่าสับสนคนเดียวเหี่ยวใจลอย นั่งเอ่ยถ้อยร้อยคำพร่ำอ่อนแอ ถึงเคยแพ้ผิดหวังหรือพลั้งพลาด แทบใจขาดคืนวันผูกพันแผล เป็นบทเรียนล้ำค่าอย่างอแง ว่าเรียวแส้สังคมจมชีวิน ทั่วทุกถิ่นมนุษย์ผุดผ่องใส หรือหมองไหม้พ่ายแพ้แทบแดดิ้น มีต้นสายปลายเหตุเภทราคิน ควรถวิลค้นหาศึกษาใจ อย่าอาลัยเว้าวอนมัวออนล้า ดั่งวิญาณ์ถูกสับแตกดับไหม้ รู้เท่าทันตัวเองฝึกเพ่งใจ สาเหตุใดให้เราเหงาวกวน เหมือนลมหนาวพัดมาไร้ผ้าห่ม นอนระทมหวาบหวิวสยิวขน อุปมามองเห็นเฉกเช่นคน ไม่ฝึกฝนค้นคิดชีวิตพัง คงต้องนั่งบรรเลงบทเพลงกลุ้ม กิเลสสุ่มรุมเร้าเศร้าสิ้นหวัง คลื่นความทุกข์จุกเสียดเครียดลำพัง เหมือนเมฆบังแสงส่องต้องเดียวดาย อย่าได้เป็นเช่นคำนำเสนอ ขอท่านเจอแต่สุขทุกข์จางหาย ด้วยบทเรียนผิดพลาดวาดลวดลาย ฝากตบท้ายสรุป"ชุบชีวิน" ฯ
ท่องกวี 12 ก.พ. 2552 12:26 น. - ID 123115 
1622
4
0
12 กุมภาพันธ์ 2552 12:28 น. - comment id 948974
คนเราต้องอยู่อย่างมีสติและรู้ค่ะ แล้วจะหายเหนื่อยเองค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 15:50 น. - comment id 949122
เหนื่อยล้าเหมือนกันค่ะ งั้นขอแวะพักหน่อยนะคะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 16:41 น. - comment id 949182
ครับผม เหนื่อยก็พัก หนักก็วาง แวะมาอ่านกลอนคุณภาพครับ
12 กุมภาพันธ์ 2552 17:14 น. - comment id 949200
เหนื่อยนัก ขอพักนานๆได้ไหมคะ แบบว่าความขี้เกียจเริ่มครอบงำน่ะเจ้าค่ะแวะมาอ่านกลอนดีๆค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2552 19:37 น. - comment id 949255
12 กุมภาพันธ์ 2552 20:57 น. - comment id 949363
ขอพักสักหน่อยค่ะ รู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
