วันนี้...กวีอยู่ที่ไหน?

กระบี่ใบไม้

วันนี้...กวีอยู่ที่ไหน?
หัวใจสิ้นหวัง...ตั้งคำถาม
กลางท้องทุ่งแห่งวลีฟ้าสีคราม
ฉันติดตาม ความฝัน...ถึงชั้นฟ้า
มีดอกไม้ที่งดงามยามอ่อนไหว
มีหัวใจเลือดนักสู้ของผู้กล้า
ดื่มความหวังฝังดวงจินต์ด้วยวิญญา
จากน้ำหมึกปลายปากกาสู่ผองชน
เพื่อจะเขียนความใฝ่ฝันถึงบั้นปลาย
ขอทอดกายกลางพงหญ้าทุกแห่งหน
กลียุคอาจทุกข์ยากทุรนทน
ไม่ปริปากพร่ำบ่นให้คนรู้
ตราบวันนั้นถึงวันนี้ที่ชีวิต
ขีดลิขิตเขียนเอาไว้ให้ต่อสู้
ถูกต้องคุณธรรม...ค้ำชู
ยืนหยัด...เพื่อยืนอยู่...เพียงผู้เดียว
.....................................
ตราบวันนี้จึงได้ชมความสมหวัง
ชื่อเสียงฉันนั้นโด่งดังดุจฟ้าเกรี้ยว
ผ่านทุรยุคทนทุกข์ยาก-ได้ยาเยียว
ขับและเคี่ยวความใฝ่ฝัน...สู่บั้นปลาย
กลายป็นหนึ่งในมหากวีที่ยิ่งใหญ่
มีชื่อสียงขจรไกล...เปี่ยมความหมาย
เกียรติยศ เงินทอง ก้องกำจาย
คนมากมายเข้าเยินยอทุกเช้าเย็น
.....................................
.....แต่แล้ว...วันหนึ่งนั้น ฉันลืมตา
ทบทวนภาพที่ผ่านมา...มองไม่เห็น -
ที่เคยได้ ที่เคยมี ที่เคยเป็น
ยามเมื่อฉันทุกข์ลำเค็ญคือสิ่งใด?
มองผ่านภาพธารน้ำใส เหมือนในกระจก
ไหวสะทก...ตัวเรานี้อยู่ที่ไหน?
คนที่ฉันได้มองเห็นนั้นเป็นใคร?
ซากหัวใจแหลกสลาย...คล้ายบทกวี