ลูกคือดวงใจของพ่อแม่ ลูกคือรักแท้แน่เสมอ ดูแลลูกเอาใจเฝ้าปรนเปรอ จ่ายค่าเทอมป้อนข้าวพาไปเที่ยว อยากได้สิ่งใดก็ซื้อให้ จะไปทางใหนเฝ้าแลเหลี่ยว ตามใจตลอดมาลูกคนเดียว ไม่เฉลียวใจเลยว่าทำผิดไป ลูกขี้เกียจไม่อยากเรียนไม่ต้องเรียน ไม่อยากเขียนตามใจพ่อยอมได้ ไม่อยากตื่นแม่ไม่ปลุกปล่อยนอนไป ตื่นเมื่อไรก็คงรู้กันเอง อยากทำสิ่งใดแม่ไม่ห้าม อยากดื้อด้านโวยวายพ่อต้องโอ้ พ่อไม่ว่าแม่ไม่ว่าเจ้าลูกโทน ลูกทำโกรธผิดแค่ใหนพ่อแม่ยอม เพราะลูกดื้อสุดจะอดทนไม่ไหว พ่อแม่ยอมตรอมใจมิอาจถอน จนที่สุดสิ้นชีวาใจขาดรอน ลูกนั้งร้องให้โฮกินน้ำตา ความเสียใจไม่นานก็จางหาย มรดกให้มามีมากมาย ลูกใช้จ่ายหมดเปลืองสิ้นคุณค่า พอนานวันก็สิ้นเนื้อประดาตัว กลอนบทนี้สอนให้รู้ว่า พ่อแม่อย่ารักลูกไร้เหตุผล ควรสอนลูกให้รู้จักความเป็นคน ที่ดีสมกับสังคมอยู่ร่วมกัน อย่าสอนลูกให้เป็นมิจฉาชีพ ดัดจริตขโมยของคนอื่นนั้น ลูกเสียคนอนาคตหมดโดยพลัน ไม่มีหวังถ้าไม่สอนให้ดีดี
เทพธิดาอเวจี 26 ก.ค. 2552 20:14 น. - ID 127944 
2724
3
0
26 กรกฎาคม 2552 20:28 น. - comment id 1019718
เนื้อความกินใจสะท้อนชีวิต
26 กรกฎาคม 2552 21:46 น. - comment id 1019776
อ่านแล้ว นึกถึงเรื่อง พ่อแม่รังแกฉัน.. เขียนได้ความดีค่ะ.. เป็นข้อคิดให้พ่อแม่ได้ดี..
26 กรกฎาคม 2552 21:52 น. - comment id 1019784
จะแต้มหมึกสีใดในกระดาษ ขาวสะอาดก็ต้องเปื้อนเหมือนสีหมึก จะแต้มทับสีใหม่อย่าได้นึก ให้ลับลึกอยากจะกลบลบสีเดิม บทนี้พี่ปรางจำได้แต่ไม่ทราบว่า เป็นของใครค่ะ เด็กก็เหมือนกับผ้าขาวแหละค่ะ คล้าย ๆ กับเรื่องพ่อแม่รังแกฉัน ที่เคยเรียนนะคะ
27 กรกฎาคม 2552 09:52 น. - comment id 1019890
รักลูกต้อง รักด้วยการอบรมสั่งสอน ชี้แนะว่าสิ่งไหนควรไม่ควร ถ้าพ่อแม่ไม่เอาใจใส่ ปล่อยลูกไปตามกระแสสังคม อนาคต ก็มืดมนสำหรับลูก บางคนติดยา ผู้หญิงติดหนุ่มๆ สารพัดสารเพ ปัญหาสังคมสมัยใหม่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
