หน้าส่วนตัว
ศพเป็นครู
ไปงานศพขบคิดพิศพิเคราะห์
เห็นมั่นเหมาะจากคนตายวายอาสัญ
ล่วงลาลับเลยไกลไม่ย้อนวัน
เพียงร่างอันเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ต้องเน่าเหม็นเป็นเถ้ารอเผาทิ้ง
สรรพสิ่งใช่จีรังดั่งมั่นหมาย
เมื่อมีเกิดย่อมดับลับมลาย
สังขารหายผายผันนิรันดร
เหลือเพียงคุณความดีที่ปรากฏ
ประดับยศย้ำเน้นเป็นอักษร
ประจักษ์จิตติดเตือนเหมือนอาภรณ์
ให้หวนย้อนยืนยันพรรณนา
แม้นทำชั่วเลวร้ายก่อนวายวอด
จะกล่าวสอดแทรกสิทธิ์ปริศนา
คงอดสูสูญสิ้นจินตนา
ชาวพาราย่อมรู้อยู่แก่ใจ
อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง
ควรหลีกเลี่ยงสร้างผิดคิดหลงใหล
อย่ากระสันโหยหาบรรดาใด
เพียงหวังให้เสพสมอารมณ์เรา
ศพเป็นครูดูไว้ได้ฝังฝาก
คนคือซากกายก่อรอวันเผา
สร้างคุณงามความดีสินานเนา
แม้เป็นเถ้าถ่านธุลีมีคนชม
พัชรพิงค์ 1 ธ.ค. 2552 23:51 น. - ID 131061 
1327
2
0
1 ธันวาคม 2552 23:55 น. - comment id 1069778
เป็นกำลังใจให้สมาชิกใหม่ด้วยนะครับ
2 ธันวาคม 2552 10:28 น. - comment id 1069870
ยอดเยี่ยมค่ะ เวลาไปงานศพ ฟังพระสวดอภิธรรมทำให้ปลงได้เสมอค่ะ แอบคิดว่า ไม่วันใดก็วันหนึ่งเราคงไปนอนในโลงเช่นกัน ทุกวันนี้ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นพอค่ะ ไม่เบียดเบียนใครใจเราก็สุขแล้ว อิอิ
2 ธันวาคม 2552 14:36 น. - comment id 1069964
อนิจจา วัฎฎะสังขารา สาธุ...........
2 ธันวาคม 2552 22:31 น. - comment id 1070002
ยอดเยี่ยมมากเลยครับคุณพัชรพิงค์ เป็นกำลังใจให้นะครับ
2 ธันวาคม 2552 18:00 น. - comment id 1070036
ได้ข้อคิดสะกิดใจ ครับ
2 ธันวาคม 2552 20:14 น. - comment id 1070049
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ เป็นกำลังใจให้สมาชิกใหม่แห่งบ้านกลอนไทยได้ดีมากๆ จะขอเป็นสมาชิกที่ดีของบ้านกลอนไทยตลอดไปครับ
3 ธันวาคม 2552 04:46 น. - comment id 1070200
ยอดเยี่ยมค่ะ เข้าถึงแก่นธรรมนะคะ สํพ พํ อนิจฺ จํ
3 ธันวาคม 2552 10:11 น. - comment id 1070247
5 ธันวาคม 2552 11:49 น. - comment id 1070955
มาให้ กะลางจาย ครับ เป็นเช่นนั้นจริงๆ อยู่ทีความดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด