คือฝัน

-กระวีกำภู-

          ปลายนิ้วเพียงจุ่มน้ำ          สัมผัส
มหาคลื่นตีวงซัด                          ใหญ่กว้าง
มีฝันชั่วเพียงลัด                          นิ้วหนึ่ง
ฝันเฟื่องเป็นควันคว้าง                ไขว่คว้าความจริง
          หนึ่งสิ่งซึ่งค่าซั้น                 อนันต์แสน
หนึ่งสิ่งใดทดแทน                       ไป่ได้
หนึ่งสิ่งที่หวงแหน                        เกินห่วง
รักดั่งลูกในไส้                             สิ่งนั้นคือฝัน
          นำฉันขึ้นฝากฟ้า                เฝ้าหาว
ลอยเด่นเป็นดวงดาว                   พร่างพร้อย
ยิ่งสูงยิ่งเหน็บหนาว                     นอนสั่น
แม้ตื่นยังต่ำต้อย                          แตะได้แต่ดิน
          ราคินราคะร้อน                  รอนราญ
เกินกว่าพอประมาณ                     มักน้อย
เหลือบริ้นน่ารำคาญ                     รานเกาะ  
อยู่นิ่งยิ่งดับด้อย                           ด่าวดิ้นทุรนทุราย
           ตะเกียกตะกายเลียบไล้     แนวลม
ลอยลิ่วในอารมณ์                         สุดท้าย
แม้นหากมิได้สม                          ประสบสุข
ฝันก็มิโหดร้าย                             เฉกเฉ้นความจริง