การเกิดแก่เจ็บตายในชีวิต เป็นลิขิตธรรมชาติวาดสร้างสรรค์ ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพัน สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนผันทุกวันไป จะหลีกลี้หนีหน้าหากำบัง อยากจะรั้งฉุดยื้อหรือผลักไส ทุกชีวิตแม้อึดอัดถูกขัดใจ มิมีใครหนีได้พ้นสักคนเลย ต้องแหวกว่ายวนเวียนในวัฏฏะ หากไม่ละทำจิตว่างมัววางเฉย ปล่อยกิเลสพูนพอกจนงอกเงย เพราะไม่เคยปฏิบัติขัดดวงมาน เกิดแก่เจ็บแล้วตายในที่สุด แต่ไม่หยุดเวียนว่ายในสงสาร ด้วยกิเลสเหตุหลักทำดักดาน ท่องเที่ยวไปในสงสารอีกนานไกล พุทธองค์ทรงชี้วิถีหลัก ควรดำเนินตามมรรคจักสดใส ดับกิเลสเหตุต้องท่องเที่ยวไป หากดับได้ก็สิ้นสุดหยุดวนเวียนฯ
Pheem 12 ก.ย. 2553 21:56 น. - ID 136851 
1975
3
0
13 กันยายน 2553 14:42 น. - comment id 1155879
ถึงรู้แจ้งเจนจัดแต่ตัดยาก ด้วยลำบากหลุดพ้นดั่งคนเขียน ผู้จากเป็นทำร้ายหลายเล่มเกวียน ถึงแนบเนียนเก็บอยู่ก็รู้ใจ สิ้นสังขารมานข่มหักตรมอยู่ แต่กับผู้หลีกหล่นมันหม่นไหม้ สร้างกิเลสเหตุแห่งตำแหน่งใด? แล้วเมื่อไร? ใจลบเลิกทบทวน ยังวนเวียน-เวียนวนจนไม่หลับ เอาหมอนซับน้ำตาขึ้นราล้วน ยอมเผยตนปนฝันอย่างรันจวน ยังคร่ำครวญดายเดียวเกินเยียวยา
จะแวะมาอ้อนทุกวัน..จนกว่าจะเห็นใจ
13 กันยายน 2553 15:47 น. - comment id 1155896
ขอบคุณจ้า Boomerang ที่แวะเข้ามาอ่านและฝากกลอนตอบไว้
14 กันยายน 2553 07:04 น. - comment id 1156019
14 กันยายน 2553 07:53 น. - comment id 1156023
สัจธรรมเนาะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่ถ้าตายแบบไม่เจ็บ เขาว่ามีบุญนะ มีบางคนนอนหลับไปอย่างสงบเลย ตราบใดยังมีลมหายใจก็ทำความดีต่อไปเนาะ
15 กันยายน 2553 19:46 น. - comment id 1156386
แวะมารับธรรมะกับคุณภีมค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
