เมื่อละเลยหลงไปอยู่ไนม่าน หลายคนกร้านหยาบหนาปัญญาหนัก ความรู้สึกหดหู่ไม่รู้รัก ทั้งจมปลักดักดานมานานปี สิ่งสำคัญอันใดอยู่ในกรอบ ก็ไม่ชอบลำบากแล้วอยากหนี เป็นผู้ลากหลากสายมากมายมี โคตรเหง้านี้พบเห็นเคยเป็นมา บรรพบุรุษของเราที่เขาสร้าง สกุลต่างมั่นคงดำรงค่า แต่วันนี้พบเห็นกับเย็นชา ลูกหลานพากันเปลี่ยนให้เพี้ยนไป บ้างอ้างคำนำเคราะห์เสนาะโสต บางคนโทษกาลีอับปรีย์ให้ บางคนมีการันต์ว่าจัญไร เลยเปลี่ยนใหม่ให้หมดกำหนดความ ในโลกที่บังเอิญเราเดินอยู่ ใครจะรู้รากเหง้าที่เฝ้าถาม เป็นความลับมืดมนบนนิยาม เกิดขึ้นตามเทือกเถาของเหล่ากอ. ....................................
พงษ์ สุนนท์ 30 พ.ย. 2553 21:07 น. - ID 138130 
1591
5
0
1 ธันวาคม 2553 02:41 น. - comment id 1170968
สวัสดีคะ เข้ามาชื่นชมคะ
30 พฤศจิกายน 2553 21:32 น. - comment id 1171249
แวะมาทักทายครับผม
1 ธันวาคม 2553 12:19 น. - comment id 1171283
ไม่มีราก มีแต่ต้นกำเหนิด เกิดมาจากท้องไร่ ปลายนา มีแม่ชรา พ่อตายไปแล้ว อิ แวะมาทักทายค่ะ
1 ธันวาคม 2553 11:52 น. - comment id 1171320
บางครั้งคนเรา ก็หลงลืม ราก
3 ธันวาคม 2553 11:35 น. - comment id 1171549
ตึกที่สูงเสียดฟ้า...ก็ต้องมีฐานที่แข็งแรงครับ การดูถูกฐาน ดูถูกรากของตนนั้น ไม่ค่อยดีนักหรอกครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
