. . เราไม่รู้อะไรเลย หรือไรเล่า กี่ทุกข์ทนหม่นเศร้า เราไม่รู้ กี่พลั้งผิดคิดเห็น ใดเป็นครู เราทนดูกี่พลั้งพลาด อนาถนัย เราได้อะไร จากซากปรักหักพัง เราได้อะไรจากความชิงชัง ที่ก่อไว้ ถามกี่ครั้งเหมือนเก่า เราได้อะไร จากร่องรอยอันหมองไหม้ ของแผ่นดิน เราไม่รู้สึกอะไรเลย หรือไรเล่า บทเรียนเก่าพอได้ปลื้ม ก็ลืมสิ้น ไร้สำนึกตรึกหา เพราะชาชิน กับโสมมมลทิน ในสันดาน เราได้อะไร จากอะไรที่ไหนเล่า ดูแต่ความโศกเศร้า สันนิฐาน สรรพสิ่งมอบไว้กับวัยวาร ก่อนจะอันตรธาน อย่างปวดร้าว อะไรเล่าที่เราได้ จากความแตกแยก ความรู้สึกแปลกแปลก ตะโกนกล่าว ความชิงชังรั้งเห็น เป็นเรื่องราว ความโกรธเกลียดช่างเนิ่นยาว ในหัวใจ เราไม่รู้อะไรเลย หรือไรเล่า ความเป็นคนหม่นเศร้า ขนาดไหน สามัญแห่งสำนึก ตรึกสิ่งใด ความเป็นคนความเป็นไทย หรือสิ้นแล้ว ........................ โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 20 เม.ย. 2554 17:45 น. - ID 139952 
2361
1
0
22 เมษายน 2554 13:33 น. - comment id 799022
ผมว่าบางทีเราก้อรู้เนาะ
12 พฤษภาคม 2554 21:32 น. - comment id 1170753
ยังคงความสุดยอดอยู่น่ะ พี่ลานเทวาผมอ่านของพี่มา3ปีแล้ว นึกว่าตอนนั้นพี่จะโดนสั่งให้หยุดเขียนกลอน สะอีก ยังมีกลอนออกมาให้ผมอ่านตลอดเลยน่ะ ผมขายของแนวเพื่อชีวิตเหนือยๆก้อมาอ่านกลอนพี่ก้อมีกำลังใจขึ้นแยะบอกถึงเรื่องราวต่างๆๆในชีวิตของคน เขียนไม่เหมือนใครจิงๆนะพี่กล้าแสดงออกแบบสุดยอดจิงๆ
20 เมษายน 2554 20:59 น. - comment id 1191458
คนลานเทวา....... ผู้ชายเขาดูละครหรือเปล่าไม่ทราบนะ....... แต่ช่วงนี้ละครช่อง 3 ที่ออนแอร์อยู่เรื่อง ดอกส้มสีทอง เพลงประกอบละครเขาขึ้นต้นประโยคว่า "ผิดก็ทำ ต่ำก็รู้....." ถูกใจจัง น่าจะเป็นคำตอบกลอนบทนี้ได้นะคะ........ กลอนได้ใจจังค่ะ.......
20 เมษายน 2554 21:31 น. - comment id 1191462
รู้ ไม่รู้ บ้าบอดถอดสำนึก คนควายถึกคึกคะนองคลุกกองถม บาประบัดยัดทะนานสานโสมม ล้วนอาจมนิยมย้ำทำ "เพื่อไทย" !!!
21 เมษายน 2554 01:06 น. - comment id 1191472
หน้าส่วนตัว
ผีปู่ย่า.. มาร้องเตือน
สร้างบ้าน.. แปงเมือง นับเนื่องสมัย
สุโขทัย อยุธยา มารัตนโกสินทร์
บรรพ์บุรุษ แลกเลือด ชโลมดิน
ฤๅจะสิ้น ! แผ่นดินไทย ในยุคนี้ ?
ต่อสู้ กอบกู้มา หาที่ไหน
ล้มตาย ก่ายกองดิน ถมถิ่นที่
แต่ลูกหลาน พาลเหยียบย่ำ ช้ำฤดี
เนรคุณ สถุลอัปรีย์.. ไม่มีราคา !
เอกราช.. ชาติหนึ่ง ซึ่งประจักษ์
ปู่ย่ารัก ชักดาบสู้ เป็นผู้กล้า
ดาบปู่แกว่ง.. เปลย่าไกว ป้องไทยมา
สุดระอา มาแบ่งแยก..แตกสามัคคี !
เห็นแก่ตัว.. เห็นแก่พวก บวกกิเลส
แสนทุเรศ เหตุแห่ง แบ่งถิ่นนี้
เอาเข้าพก เอาเข้าห่อ ..ไม่พอสักที
แบ่งสี แบ่งเสื้อเพื่ออะไรกัน ?
ขอกี่ครั้งไหว้กี่ครั้งไม่ยั้งหยุด
ฤๅจะให้ขุด ผีปู่ย่า มาด่าลั่น
หรือจะเป็นเช่นคิดไว้ไม่คาดฝัน?
พี่น้องกันไล่ฟันฆ่า บ้าสิ้นดี !
พ่อก็สอน แม่สอนย้ำ..จนช้ำอก
พูดหยิบยก เพื่อได้เห็น เป็นวิถี
หูทวนลม ไม่สนใจ ไม่รู้ดี
บ้าอำนาจ ตัดญาติดี..ไม่มีพี่น้อง !
สาปส่ง ! ลงนรก อย่าวกมาเกิด
ไปเสียเถิด เปิดอเวจี ผีทั้งผอง
ผีปู่ย่าได้เวลามาเรียกร้อง
เพื่อปกป้องร้องเรียกคืน ผืนแผ่นดิน
ตื่นเถิด ! ลูกหลาน อย่าพาลทะเลาะ
ผีป่าเกาะ กินเมือง หมดเปลืองสิ้น
อย่ามุดหัว กลัวต้องสู้ ..กู้แผ่นดิน
คงได้ยิน ผีปู่ย่า ..มาร้องเตือน !
เลือกจนได้ดี.. ตามวิถีประชาธิปไตย
21 เมษายน 2554 10:51 น. - comment id 1191487
นมัสการขอรับ ชอบกลอนสไตล์อ่านได้หนักๆแบบนี้ครับ
21 เมษายน 2554 15:15 น. - comment id 1191523
......
เยี่ยมจ้า
25 เมษายน 2554 18:28 น. - comment id 1191730
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
