หน้าส่วนตัว
เด็กหญิงนั่งอิง โคนไม้ใหญ่
มองออกไปส่ทาง... อย่างเหงาเหงา
ทำไมเพื่อนไม่มอม.. เหมือนอย่างเรา
รำพึงเบา ..ซบหน้าลงฝ่ามือ....
มวลภาพ ..ในมโนนึก เด่นชัด
แจ่มจรัส ..ทว่า ...กลับมืดตื๋อ
ภาพแม่เมา ..จนคนเขาเล่าลือ
และนั่นคือ...ความเจ็บในใจเรา
..เพล้ง.. ชามแตกระจายเกลื่อน
แม่สมองเลอะเลือนเพราะน้ำเหล้า
ซ้ำด่าทอกับพ่อเลี้ยงเพียงเพราะ..เมา
สุดท้าย..พ่อเลี้ยงเฒ่าเข้าทุบตี...
อยากจะไปให้ไกล..ไกลจากอกแม่
แต่สุดแก้..หมดหนทางจะร้างหนี
ถึงตีด่าว่าเรา ..ซ้ำเมาทั้งปี
แต่แม่นี้ เลี้ยงตลอดแต่คลอดมา
คงจะเป็นเช่นนี้แหละชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ลิขิต...ขึดวาสนา
คงต้องทนต่อไป..กับโชคชะตา
หวังสักครา..สิ่งดีมาสู่เรา
เด็กหญิงนั่งอิง...โคนไม้ใหญ่
มองออกไปสู่ทางอย่างเหน็บหนาว
ในท้องร้อง ปวดแปลบ ....แสบไม่เบา
เพราะว่างเปล่า ไม่มีแม้ ..ข้าวสักคำ...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ทิพย์โนราห์ พันดาว 19 ส.ค. 2554 17:50 น. - ID 141414 
1306
0
0
19 สิงหาคม 2554 21:47 น. - comment id 1206156
แวะมาอ่านค่ะ พบเห็นอยู่บ่อยบ่อย ก็มีความคิดไปต่างต่างนานา น่าสงสาร นี่แหละชีวิต
21 สิงหาคม 2554 04:01 น. - comment id 1206200
ดีจร้า คุงทิพย์...เฮ้อ...ชีวิต ก็ คือ ชีวิต...จิงๆ เฮ้อ...
23 สิงหาคม 2554 12:57 น. - comment id 1206284
ภัยจากแม่ยังคงไม่ต้องเสี่ยง แต่ภัยจากพ่อเลี้ยงเสียวสันหลัง ลูกเลี้ยงโตเป็นสาวเขาหลบบัง แม่มายเมาเขาก็คลั่งกระทำเอา เหมือนดังเป็นลูกไก่ในกำมือ แม่ของเราไม่กล้าหือโต้แย้งเขา กลัวจะทอดทิ้งไปใจกระเส่า เลยยินยอมยกเราบำเรอกาม ระวังตัวไว้หน่อยเรื่องพ่อเลี้ยง
24 สิงหาคม 2554 16:56 น. - comment id 1206466
ต้นไม่้ใหญ่คือล่มเงาประคองจิต ให้อยู่นิ่งให้ลึกดึงอยู่ความดี เป็นผลบารมีให้ปกชีพอยู่ยาว คือการเฝ้ารักษาจิตให้เขึยวขจี.... ....สวัสดีครับ...แวะมาทักทายครับสบายดีนะครับ...โลกปัจจุบันอยู่อย่างยิ่ง.....แต่มีสิ่งเดียวคือการรักษาจิตให้นิ่งที่สุด.และมองโลกนี้ให้เป็นต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา...แก่ผู้ที่นั่งใต้ไม้ใหญ่.....นั่งที่ใต้ไม้ทุกครั้งความสุขมาเยื่ยน.... .....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
