ณ แผ่นดินอันเป็นที่รัก

เปลวเพลิง

ฉันพักกายที่นี่นะที่รัก		
นอนหนุนตักหญ้างามคลายความหมอง
ห่มกายด้วยรังสีสุรีย์กรอง			
ฟังไผ่พร้องดุริยศัพท์ขับคีตกานท์
		
เพลงลูกทุ่งผิวแผ่วแว่วมาโน่น		
รวงข้าวโอนระเนนลู่ดูอ่อนหวาน
โอบอ้อมแขนขุนเขาเนาสราญ		
แช่มชื่นบานถ้วนทั่วทั้งหัวใจ
		
แม้เพียงเอนหลังเพลินบนเนินหญ้า	
ก็สุขแล้วยิ่งกว่าเวลาไหน
ที่รักจ๋า...ถ้าเหนื่อยเมื่อยเกินไป		
แนบหทัยไสยาเถิด...อย่าติง
		
ณ แผ่นดินถิ่นซึ่งฉันพึงรัก		
ได้รู้จักและสุขกับทุกสิ่ง
ผืนแพรทองผ่องไผทไม่ทอดทิ้ง		
ซื่อสัตย์ยิ่งคงมั่นจนวันตาย
		
ก่อนหันกลับสู่เมืองที่เรืองรุ่ง		
ขอบฟ้าปรุงแต้มแต่งแสงเฉิดฉาย
แหงนสบเนตรจันทรา ดาราราย		
ดื่มความหมายชีวิต สิทธิ์เสรี
		
ฉันพักกายที่นี่นะที่รัก			
อย่าห่วงนักและอย่าเมินหน้าหนี
ต่อรุ่งเช้าสว่างฟ้าทาบธาตรี		
ฉันจะกลับสู่วิถีกาลีเมือง
ปล.บทนี้เป็นบทที่ต่อจาก พิมานทอง ครับ				
comments powered by Disqus
  • อนงค์นาง

    19 มีนาคม 2555 16:00 น. - comment id 1227797

    36.gif36.gif36.gif41.gif41.gif41.gif
  • ศรีสมภพ

    20 มีนาคม 2555 00:32 น. - comment id 1227836

    คม
           ชัด    
                    ลึก
    
    
    41.gif36.gif29.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน