----ห่วง----แรงบันดาลใจจากสังคมเมือง

นิกัญชลี

๐ ลมโชยโปรยกลิ่นทุ่ง บางเบา
เด็กน้อยจุ่มเท้าในน้ำไส
จ้องมองปลาตอดลอดเท้าไป
เป็นสุขในหัวใจดวงน้อย น้อย
 
 
๐ วิ่งเล่นจับตั๊กแตนตามท้องนา
เย็นนี้ดูท่าจะได้ทานของอร่อย
ตั๊กแตนทอดกับข้าวเหนียวเคี้ยวคำน้อยๆ
ค่ำคืนหลับผล็อยรอยยิ้มละมัย
 
 
๐ ไปโรงเรียนสิแสนสนุก
ไก่ขันปลุกลุกแต่เช้าในวันใหม่
จักรยานคันเก่งเร่งรีบไว
แข่งกับเพื่อนปั่นไวไปโรงเรียน
 
 
๐ เลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้าน
ช่วยการงานแม่ก่อนแล้วอ่านเขียน
เฮละโลตามประสาหลังเลิกเรียน
วานนี้ขี้ม้า วันนี้เปลี่ยนเล่นอะไร
 
 
๐ เด็กน้อยมีความสุขตามประสา
เจ็บตรงไหน มะมาปู่เป่าให้
ม้าก้านกล้วย เรือใบไม้หรือหนูอยากเล่นอะไร
ตาจัดให้หลานชายได้ทันที
 
 
๐ ความสุขเจิดประกายในแววตา
ของชายผู้อ่อนล้าในยามนี้
ระลึกความหลังผ่านเนิ่นนานปี
พลังใจก็ล้นปรี่ในทันใด
 
 
๐ ลมโชยโปรยกลิ่นเขม่าเมือง
รถเมล์คันเขื่องเชื่องช้าหลาย
เร่งหน่อยเถิดหนูกระวนกระวาย
เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย จะโดนตี
 
๐ ไก่นาฬิกาขันปลุกหนูแต่เช้า
ยังง่วงหงาวเพราะตื่นแต่ตีสี่
ถึงโรงเรียนมีเพื่อนเหมือนไม่มี
เลิกเรียนเร็วรี่ รีบไปจับรถเมล์
 
 
๐ กว่าจะถึงบ้านก็ได้เวลานอน
กินข้าว-อาบน้ำ-เข้านอนเหมือนคนเร่
ไม่มีปู่ ย่า ตา ยาย คอยกล่อมเห่
วันหยุดเล่นเกมส์เพลย์เพียงลำพัง
 
 
๐ โตขึ้นหนูจะหาความหวังใด
ให้ชุ่มชื่นหัวใจยามพลาดพลั้ง
อนาคตสวยงามที่มุ่งหวัง
เจ้าจะสร้างพลังจากสิ่งใด
--------------------------------------
 
เขียนขึ้นด้วยความเป็นห่วงลูกชายตัวน้อย
 
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
-------------------------------------