แสงอาทิตย์ทอสาดวาดโค้งรุ้ง ชายจรจัดนั่งปรุงหุงอาหาร จึงก่อไฟเติมฟืนอย่างเชี่ยวชาญ แล้วแย้มยิ้มสำราญเบิกบานใจ ชาวบ้านต่างตื่นเต้นเป็นต้องมุง บ้านก็ร้างเรือนยุ้งหามีไม่ เป็นหนึ่งคนแปลกหน้าจากแดนไกล เพียงเสื่อผืนหม้อใบเอาไรกิน ชายต่างถิ่นทนหิวจนนิ่วหน้า จึงตอบกลับไปว่าข้าต้มหิน ต้องต้มน้ำให้เดือดโดยหม้อดิน รสชาติแสนอร่อยลิ้นชวนลิ้มลอง เสียงหม้อต้มเดือดปุดไอผุดพวย สองนักชิมรุดช่วยปันสิ่งของ หนึ่งกะหล่ำ หนึ่งเกลือ มือประคอง แล้วโห่ร้องรอประเดี๋ยวให้เคี่ยวแซม ผักจึงต้มพร้อมเกลือช่วยเจือรส หนึ่งนักชิมลองซดรสปะแล่ม อีกคนถือทัพพีมีสิทธิ์แจม ออกความเห็นกล้อมแกล้มก็รสดี ต้มหินจืดจึงออกรสออกชาติ สามนักปรุงล้อมบาตรแบ่งครบที่ ส่วนคนอื่นยื่นเครื่องปรุงหุงทันที หย่อนเนื้อนั้นผักนี้แล้วหรี่ไฟ แล้วมื้อเย็นหม้อดินต้มหินร้อน ต่างแบ่งสรรปันป้อนด้วยช้อนไห ชายต่างถิ่นปูเสื่อหนุนหมอนใบ ชาวบ้านไซร้อร่อยลิ้นสิ้นเครื่องปรุง บ้านนั้นมีสิ่งนั้นปันสิ่งนี้ ชวนอร่อยรสดียามที่หุง รู้จัดสรรปันส่วนล้วนอิ่มพุง แล้วตะวันก็พับรุ้งสู่รุ่งวัน
กวีปกรณ์ 26 ต.ค. 2555 01:56 น. - ID 145998 
1247
2
0
27 ตุลาคม 2555 06:16 น. - comment id 820451
หม้อดิน วิถีไทย
26 ตุลาคม 2555 05:00 น. - comment id 1249746
ยอดเยี่ยม
26 ตุลาคม 2555 08:53 น. - comment id 1249764
ตอนเด็กๆพี่เคยกินน้ำจากโอ่งดินด้วยนะคะ เย็นดี
26 ตุลาคม 2555 13:22 น. - comment id 1249779
ถ้ามีเนื้อสัตว์ด้วยนี่ไม่อยากคิดเลย สงสัยหม้อแตกแน่ :)
29 ตุลาคม 2555 05:55 น. - comment id 1249921
เยี่ยม จริง ๆเห็นภาพเลย พวกพี่ไม่ต้มหิน แต่ต้มใบไผ่แทนชา หอมอร่อยดี
29 ตุลาคม 2555 11:30 น. - comment id 1249968
เข้ามาเยือน ..จากเพื่อนคนหนึ่ง ซาบซึ้งในงานที่สรรค์สร้าง คารวะ ณ ตรงนี้ไม่มีวาง ขอร่วมทาง สร้างฝันนิรันดร์ไป จริงใจไมตรีมิมีคลาย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
