เอาความคิดนิดน้อยร้อยอักษรฝากนักกลอนอ่อนแอยอมแพ้พ่าย
ยังไม่ถึงที่สุดหยุดตะกาย
เหมือนตกน้ำไม่ว่ายตายจริงจริง
เพียงสายตาสังคมไม่ชมชื่น
สะอึกสะอื้นจำนนจนหยุดนิ่ง
คิดน้อยอกน้อยใจมิไหวติง
ตนจะยิ่งดิ่งทะเลทุกเวลา
คำเรียงร้อยถ้อยทองที่กรองถัก
มีค่านักต่อผู้ที่รู้ค่า
แต่บางทีมีใครไม่เข้าตา
ธรรมดา ฉะนั้น ทำฉันใด
อันกาพย์กลอนสะท้อนงามที่ความคิด
ที่ไม่ผิด กาล ยุคสมัย
ที่มิปิด บิดเบือน เงื่อนงำภัย
มิต้องใครเข้าตาฮือฮากัน
และการเขียนบทกวีใช่ตีปี๊บ
ที่เตะถีบทุกครั้งเสียงดังลั่น
มิใช่เครื่องประเทืองตนจนสำคัญ
เป็นเพียงฝันธรรมดาตามอารมณ์
หมั่นสังเกต " เจตคติ" ที่ริเริ่ม
เพียงเพื่อเพิ่มบทกวีที่เหมาะสม
หรือเพื่อตนเด่นดังคับสังคม
ตกชลาอารมณ์...จมเพราะใคร
1216
3
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
