ดั่งราตรีดาราจันทราดับ ไร้สิ้นสรรพ์เสียงสัตว์สงัดเสียง คือคนยากกำสรดหมดสำเนียง ได้แต่เพียงสะอื้นขมขื่นใจ ชลเนตรเต็มตาธาราหลั่ง แล้วพรูพรั่งลงอาบฉาบแก้มใส ระทมทุกข์โทมนัสอัดแน่นใจ ยากจะเรียกหาใครมาใยดี ดั่งน้ำท่วมกลบปากยากจะเอ่ย ทนนิ่งเฉยสงบหลบหน้าหนี ได้แต่เก็บทุกข์ตรมถมทวี เพราะศักดิ์ศรีเหินห่างต่างจากกัน ดั่งคนพรากจากนาวาพาชีวิต ทั่วทุกทิศสิ้นหวังไร้ฝั่งฝัน ถูกทิ้งให้ลอยคอรอชีวัน ต้องอาสัญในสมุทรสุดกว้างไกล ขอแสงน้อยริบหรี่ให้มีหวัง เพื่อชี้ทิศนำทางสว่างไสว ขอฟางเส้นสุดท้ายหมายเกาะไป คือคนผู้เข้าใจให้แนวทาง เพื่อคนยากมีใจใฝ่สร้างสรรค์ ได้ฝ่าฟันอุปสรรคที่ดักขวาง แม้มีแสงน้อยนิดส่องทิศทาง คงได้เดินก้าวย่างอย่างมั่นใจฯ
Pheem 12 ก.ย. 2545 09:54 น. - ID 22404 
1005
0
0
12 กันยายน 2545 20:30 น. - comment id 75923
ยังคงเพราะจับใจเหมือนเดิมนะ...ภีม หายไปนานมากเลย...หวังว่าคงสบายดีนะคะ ปล: กลับมาคราวนี้มะช่าย ภีม อันเดิมแย้วเหรอจ๊ะ...Pheem (o^___^o)
28 กันยายน 2545 00:30 น. - comment id 81603
มาเป็นเพื่อน และ ให้กำลังใจ ภีม เสมอค่ะ ชอบ บทกลอนดีๆ จาก ภีม นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
