เมื่อฉันเขียนบทกวีถึง...ความเหงา มักมีน้ำตามาคลอเคล้าในความคิดถึง และเธอคืออีกเหตุผลหนึ่ง ที่ฝังตรึงความคิดถึงไว้ในใจ เมื่อฉันเขียนบทกวีถึง...สายลม หวังเพียงลมจะพร่างพรมให้เธออยู่ใกล้ ๆ นั่นคือความอาทรที่มาพร้อมกับความห่วงใย ไม่ใช่ส่วนหนึ่งแต่คือหมดใจของกัน เมื่อฉันเขียนบทกวีถึง...ดวงดาว หวังเพียงจะลบเลือนความว่างเปล่าเมื่อหลับฝัน ให้แสงระยิบเป็นตัวแทนว่าต่างผูกพัน ในความห่างไกลยังมีกันอยู่ในใจ เมื่อฉันเขียนบทกวีถึง...ฟากฟ้า หวังเพียงเวลาจะหมุนเส้นทางให้เราพบกันได้ เป็นพลังเพื่อจุดฝันให้ก้าวไป เป็นแรงบันดาลใจให้หัวใจกันและกัน เมื่อฉันเขียนบทกวีถึง...ความรัก หวังเพียงให้เธอได้รู้จักในความรักของฉัน ภายใต้ฟ้าสีหม่น...ผู้คนนับร้อยพัน เธอคือคนเดียวในใจฉันตลอดมา
แอ็ปเปิ้ล 7 พ.ค. 2546 18:00 น. - ID 33595 
767
3
0
16 กุมภาพันธ์ 2553 11:32 น. - comment id 9872
ช่วงนี้ไม่เห็นเขียนบทกวี ลงในเว็ปนี้บ้างเลยนะ แต่ก่อนไม่เว้นวัน แวะมาอ่าน เก่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ มาก ๆ ๆ ๆ ๆ แต่ก็ยังได้อ่าน อิอิ คิดถึงครับ 16-2-2553
7 พฤษภาคม 2546 18:22 น. - comment id 136219
ภายใต้ฟ้าสีหม่น...ผู้คนนับร้อยพัน ยังมีเธอและฉัน ที่จะร่วมสานฝัน ให้เป็นวันที่สวยงาม ***กลอนบทนี้ ชอบมาก ขออนุญาตเก็บไว้ในกลอนที่ชอบนะ แต่งเก่งมากเลย ขอชม***
7 พฤษภาคม 2546 21:13 น. - comment id 136263
สายลม ความเหงา แสงดาว ฟากฟ้า ความรัก ทอดสายตา ผ่านน่านฟ้า ผ่านแสงจันทร์ ผ่านไออุ่น ทุกสิ่งฉันซึมซับไว้ด้วยหัวใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
