อยากว่ายแหวกเวิ้งฟ้าไปสุดฟ้า อยากรู้ว่าฟ้าจรดจดตรงไหน อยากปล่อยปลดลดวางสิ่งค้างใจ อยากจะให้เป็นไปอย่างที่เป็น หยิบใบไม้ใบหนึ่งพึงพินิจ เขียวสนิทคือใบไม้ดั่งได้เห็น เป็นใบไม้ใบหนึ่งซึ่งกระเด็น ปลิดจากด้นหล่นเร้นเป็นใบไม้ แม้ใบไม้หลุดพ้นจากต้นหลัก ก็ตระหนักถีงหล่นอยู่หนไหน ว่าตนเคยยึดถือคือสิ่งใด แต่วันนี้คงไม่เป็นเช่นนั้น ไยชีวิตจึงลิขิตให้ติดยึด ต้องอัดอึดออมฝืนกลืนอัดอั้น หากยอมปล่อยให้เป็นเช่นใจมัน ชีวิตคงผ่านผันอย่างง่ายดาย
วิฆเณศ 11 พ.ค. 2546 10:30 น. - ID 33759 
787
3
0
11 พฤษภาคม 2546 10:53 น. - comment id 137315
@^_^@ ปล่อยวาง....ปล่อยวาง อยากทำนะคะ แต่มันทำยาก จริงๆ
11 พฤษภาคม 2546 15:16 น. - comment id 137354
แวะมาชม ตามประสาศิษย์
11 พฤษภาคม 2546 19:16 น. - comment id 137399
ใบไม้ หนึ่งใบ ร่วงหล่น เหมือนคน ไม่ติด ยึดหนา ปล่อยวาง ว่างใจ ทุกครา ชีวา คงสุข ทุกข์คลาย....ฯ มาร่วมชื่นชมบทกลอนค่ะ..ให้ข้อคิดที่ดีมาก..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
