รัก...เปรอะเปื้อน!!!

แอ็ปเปิ้ล

คนบางคน เขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า
พอรักเก่า ก็ผลักห่าง แล้วร้างหนี
ใจบางใจ ของหญิงชาย ร้ายสิ้นดี
หลอกเอารัก มาขยี้ รื่นเริงใจ
หญิงที่ร้าย คนต่ำต้อย นั้นไม่สน
สนเพียงคน มีเงินทอง มากองให้
รักไม่รัก ช่างหัวมัน ไม่สนใจ
สูบหมดเนื้อ หลอกหมดไส้ ค่อยถีบมัน
ชายที่เลว ก็ใช่ย่อย คอยปลิ้นปล้อน
ชอบกระล่อน ป้อนน้ำคำ ให้เพ้อฝัน
ใครตายใจ ไม่ต้องบอก หลอกมาฟัน
ตีความหมาย ว่ารักกัน  ช่างน่าอาย
ค่าความรัก กลับกลายเป็น สิ่งเปรอะเปื้อน
ความงดงาม  ถูกลบเลือน  จนกลืนหาย
สิ่งที่เรียก ว่ารักแท้  เพียงงมงาย
หรือแพ้พ่าย  ความมักง่าย ของบางคน
ท่ามกลาง ความปวดร้าว ที่รายล้อม
รักจอมปลอม ถูกซึมแทรก ทุกแห่งหน
ให้สัมผัส ความเลวทราม  ของใจคน
วิ่งเวียนวน  บนโลกมนุษย์  สุดเศร้าใจ
ใจคนเรา อยากยิ่งแท้ จะหยั่งถึง
ถุกฉุดดึง ให้หลงผิด คิดไม่ได้
ถึงรู้หน้า แต่มิอาจ จะรู้ใจ
ดีหรือร้าย ค้นให้แน่  ตรองให้นาน
หากรักแท้ ไม่เป็นเพียง การโกหก
ไว้หลอกคน ให้เพ้อพก นอนฝันหวาน
ใช่เพียงลวง ให้หลับไหล แล้วตื่นขึ้น มาพบพาน
ความโหดร้าย แสนร้าวราน ของเรื่องจริง
โลกทั้งใบ คงน่าอยู่ มากกว่านี้
หากไม่ปล่อย ให้ผีร้าย มันเข้าสิง
เผลอแลกรัก กับคนลวง คงโดนทิ้ง
รักจมดิ่ง  พลอยเปรอะเปื้อน  ในโคลนตม