หน้าส่วนตัว
หรือคนเคยเดิน เหินได้ กลับหมดหวัง
หมดพลัง ยืดหยัดเพื่อหกเหิร
ต้องมานั่งรถเข็น แทนการเดิน
ต้องเผชิญ สายตา คนรอบกาย
หากเค้ามีจิตใจ ไม่เข้มแข็ง
หมดเรี่ยวแรงยิ้มสู้ คงไม่ไหว
เหมือนตามข่าวทีมี มามากมาย
คนล้มหายตายจาก ด้วยมือตน
แต่หากมีจิตใจ ที่มีหวัง
มีพลังยิ้มสู้ ทุกแห่งหน
ไม่กลัวคำครหา นินทาตน
ของปถุชน ทั่ว ๆ ไป ที่มองมา
แล้วเราละ มือเท้ายังอยู่ครบ
จะไปสบประมาทเขา อย่างไรหนา
เค้ายังสู้ยิ้มได้ แม้กายา
แม้แขนขา ของเขาไม่สมบรูณ์
ขอแค่เธอเป็นเพียงผู้ไม่แพ้
ขอเพียงแค่ความหวัง ไม่หมดสูญ
อาจต้องมีการปรับ หรือการจูน
อาจต้องเข้าศูนย์เพื่อพัก ..รักษาใจ
ก้อแค่มองแผ่นดิน เมื่อยามล้า
คนต่ำกว่ามีมาก อยู่เหลือหลาย
อย่าลืมมองท้องฟ้า ขอพลังอยู่ข้างกาย
ถึงวันนี้ไม่ได้ .. วันหน้าก้อยังมี
ไวยากรณ์ 10 ต.ค. 2547 03:08 น. - ID 63252 
967
1
0
10 ตุลาคม 2547 10:12 น. - comment id 347805
กำลังใจ มี ให้เป็นร้อย แต่หาก ไม่เม อีก 1 จากหัวใจของเราเอง จะเป็น 101 ได้อย่างไรคะ สู้ ๆ ๆค่ะ เดินคนเดียวเหมือนกัน เหงาบ้าง เหนือ่ยบ้าง แต่ ก้ ดีค่ะ
10 ตุลาคม 2547 15:16 น. - comment id 348000
ชอบค่ะเป็นปรัชญาที่ดีนุ่มนวลน่ารักจริง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด