แปรผันพัลวันทั้งจันทร์ดาว เคยสกาวพราวอยู่มิรู้ร่วง กลับโหรงเหรงเคว้งคว้างดั่งล่อลวง จึงหน่วงน้าวลมเนาก็เหงาเยือน อื่นอื่นใดในภพหล้าพารารุ้ง มาแต่งปรุงใจข้าฯได้เลอะเลือน หมดทั้งดวงตาดาวใจสาวถึงเดือน มิเปื้อนยิ้มอิ่มเอมให้เปรมปรีดิ์ แปรผันพัลวันทั้งสากลทิศ แผ่นดินบิดสะกิดฟ้าหมดราศี มหาสมุทรดุจน้ำจืด-ชืดสิ้นดี ใครมั่งมีก็อัปจนปนวอดวาย ดั่ง ยุคสมัยเปลี่ยนแปลงสำแดงเดช เกิดอาเพศเฉกเช่นพายุร้าย ถล่มลง ซัดขึ้น อย่างเป็น-ตาย ด้วย จุดหมายให้วายปราณ-สิ้นลมฯ
นิติ 15 พ.ย. 2547 15:09 น. - ID 65584 
1004
1
0
15 พฤศจิกายน 2547 18:09 น. - comment id 370826
ลึกซึ้งจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
