.ข้าเอาฟ้าห่มให้+++++ หายหนาว ดึกดื่นกินแสงดาว +++++ ต่างข้าว น้ำค้างพร่างกลางหาว+++ หาดื่ม ไหลหลั่งกวีไว้เช้า++++++ชั่วฟ้าดินสมัย ฯ .นิพนธ์กวีไว้เพื่อกู้++++ วิญญาณ กลางคลื่นกระแสกาล+++ เชี่ยวกล้า ชีวีมินาน+++++++++++ เปลืองเปล่า ใจเปล่งแววทิพย์ท้า++++ ตราบฟ้าดินสลาย ฯ บทกลอนไทย
kwan 23 พ.ย. 2547 23:15 น. - ID 66139 
1625
2
0
24 พฤศจิกายน 2547 00:33 น. - comment id 376574
แต่งได้ดีค่ะ
24 พฤศจิกายน 2547 14:19 น. - comment id 376837
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
24 พฤศจิกายน 2547 20:59 น. - comment id 377210
หน้าส่วนตัว
ขอบคุณมากครับทุกคน..!
ช่วงนี้เหนื่อยมากเลย งานหนัก+จิตใจปรวนแปรเหลือเกิน อยากพักผ่อนที่ไกลๆ
เคียงธรรมชาติที่ตนรักจัง
(อืม...รู้สึกว่า...ใจของผมเริ่มชื้นนิดๆแล้วแฮะ
^ _^ )
29 พฤศจิกายน 2547 19:17 น. - comment id 380628
ฮิฮิ พรพระจันทร์ จะไปเมื่องเหนือไปแอวดอยด้วยกันไหมคะ จะว่าไปแล้ว เมื่อเวลาเครียด ๆได้แต่งกลอนได้เที่ยวอยู่กะธรรมชาตินี้ มันทำให้จิตใจเราเบิกบานขึ้นเยอะเลย เป็นกำงใจให้นะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
