ใครโง่กว่าใคร

หิ่งห้อย

***ผ่านทุ่งนาป่ากว้างหนทางเปลี่ยว 
เดินคนเดียวแรมรอนนอนพักบ้าง 
วันต่อวันมั่นหมายสู่ปลายทาง 
เดินเหยียบย่างทางคดหมดเรี่ยวแรง 
***ทุ่งกุลาอากาศร้อนตอนยามสาย 
ตกตอนบ่ายสุริยันพลันอ่อนแสง
นภาผ่องมองรอบขอบฟ้าแดง 
กลิ่นหญ้าแห้งหอมโหยโชยเฉื่อยเย็น 
***ตามเส้นทางที่ผ่านบ้านน้อยใหญ่ 
สังเกตได้วัวควายไม่ค่อยเห็น 
ถามชาวนาเขาว่าไม่จำเป็น 
ภาพที่เห็นเป็นทุ่งหญ้าน่าเสียดาย 
***ลืมกันได้วัวควายหายไปไหน 
สบสมัยไถคราดมิขาดหาย 
อันงานชิ้นดินโคลนโยนให้ควาย 
มีข้าวขายได้กำไรไม่ขาดทุน 
***อันควายตัววัวด้วยช่วยปลดหนี้ 
แต่บัดนี้หนีเดิมเขาเติมศูนย์ 
พากันบ่นต้นดอกยิ่งพอกพูน 
การเกื้อกูลกสิกรรมตกต่ำลง 
***วัวก็หายควายหมดเริ่มอดอยาก 
จึงขอฝากชาวนาอย่าลุ่มหลง 
สำนึกเก่าเอามาฝากจากคนดง 
ด้วยประสงค์สืบสานโบราณไทย 
***มองทุ่งกว้างยามเย็นเห็นภาพเก่า
บ้านนาเราโบราณนั้นจำได้
ยามเย็นเย็นเช่นนี้มีวัวควาย
เดินกรีดกรายชายทุ่งอิ่มพุงกาง
***แต่ภาพนั้นวันนี้ไม่มีแล้ว
เหลือเพียงแนวคันนาขอบฟ้ากว้าง
แสนเสียดายหญ้าปล้องและกองฟาง
ถูกทิ้งขว้างไร้ค่าน่าเสียดาย
***คำว่าโง่เหมือนควายใครโง่แน่
นึกจะแก้อย่างไรแก้ไม่ได้
ควายนั้นโง่เหลือทนคนหรือควาย
ใครตอบได้หายข้องใจให้รางวัล