...เพียงเวลา...

กวีปกรณ์

ใครเลยจะล่วงรู้...
ถนนสายนั้นจักทอดสู่แห่งไหน
วันคืนที่ล่วงผ่านสิ้นสุดกาลเมื่อไร
สิ่งเดียวตอบได้ ...เพียงเวลา
ใครเล่าจะเอ่ย...
หากต้นรักงอกเงยเผยต้นกล้า
จะเติบใหญ่ดั่งใจได้เลือกมา
เพียงเวลา...ผ่านเลยจึงเผยความ
ใครหนอจะตอบได้...
เมื่อความรักบินไปให้วาบหวาม
เหตุใดใจโหยไห้ใคร่ติดตาม
เพียงโมงยาม...หมุนวนจึงค้นเจอ
ใครหรือจะเผยวจี...
เมื่อถนนสายนี้มีรักมาเสนอ
แล้วรักนั้น...จะเป็นเช่นไรในใจเธอ
จะคงมั่นเสมอ...หรือไม่ในกมล
ใครเล่าจะล่วงรู้...
ยามใดสุริยาทอแสงอยู่จะหลับใหล
แล้วปล่อยรัตติกาลระรานหัวใจ
ทั่วทั้งหทัยอยู่ภายใต้เงาราตรีกาล
ใครเลยจะล่วงรู้...เพียงเวลา
ใครรู้...
...เพียงเวลา
สิ่งเดียวเท่านั้น...เพียงเวลา
				
comments powered by Disqus
  • เด็กตรัง

    19 มกราคม 2549 02:29 น. - comment id 554044

    ใช่แล้วกร  ไม่มีอะไรจะรู้มีเท่าเวลา ฉะนั้นเรื่องบางอย่าง ปล่อยมันไปกับเวลาบ้างก็ได้นะ   ดำเนินชีวิตให้มีความสุขก็เพียงพอแล้ว
      46.gif
  • เจ้าพานทอง 4

    19 มกราคม 2549 11:39 น. - comment id 554118

    3.gif
    
    เวลาเป็นเครื่องวัดน้ำใจและการกระทำของคน
    
    28.gif
  • ลมรำเพย

    19 มกราคม 2549 12:14 น. - comment id 554160

    **เวลาเท่านั้นที่จะตัดสินทุกอย่างได้**
    
    11.gif36.gif
  • พุด

    19 มกราคม 2549 13:33 น. - comment id 554179

    16.gif36.gif
    รักมากคิดถึงมาก
    ฝากบอกด้วยบทเพลงพลีกำนัล
    แด่..
    น้องชายแสนเก่ง
    แสนน่ารักค่ะ
    ที่..
    รจนางานงามวันงามคืนเลยค่ะ
    ให้..
    ชื่นให้ฉ่ำ
    ในหัวใจพี่พุดไพรอย่างที่สุดแล้วค่ะ36.gif16.gif
    
    ฟังเพลงโบราณนะคะ
    กับ*กาลเวลา*
    ที่ภาษาสวยเจ็บมากค่ะน้องคนดี
    
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song413.html
    กาลเวลา ลินจง บุนนากรินทร์ 
    
    ฉันปล่อย ให้กาล เวลา
    ตัดสิน ชะตา ปัญหา หัวใจ
    แม้ จะรักเธอ รักเธอ เท่าใด
    แต่ หัวใจ ดวงนี้ มีสิ่ง ผูกพัน
    ขอให้ เป็นเพียง การคอย
    อย่างน้อย เรายัง เรียนรู้ ใจกัน
    เพราะว่า หัวใจ ของเรา ผูกพัน
    วันหนึ่ง วันนั้น
    ความฝัน อาจ เป็นความจริง
    เรารู้ การคอย คือการ เจ็บปวด
    เป็นความ เจ็บปวด
    รวดร้าว ใจทุกสิ่ง
    ทุกหยด ของกาล เว-ลา
    ที่ ปรารถนา และ ความจริง
    คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ
    ฉันปล่อย ให้กาล เวลา
    ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด
    แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป
    นาน สักเพียง ไหน
    ปล่อยให้ กับกาล เวลา
    
    เรารู้ การคอย
    คือการ เจ็บปวด
    เป็นความ เจ็บปวด
    รวดร้าว ใจทุกสิ่ง
    ทุกหยด ของกาล เว-ลา
    ที่ ปรารถนา และ ความจริง
    คอยสิ่ง ที่เรา มั่นใจ
    ฉันปล่อย ให้กาล เวลา
    ช่วยชี้ ชะตา ไม่รู้ วันใด
    แม้ จะต้องคอย และคอย ต่อไป
    นาน สักเพียง ไหน
    ปล่อยให้ กับกาล เวลา... 
     
      
    
    ด้วยรักล้นใจ
    พี่สาวแล้วจ้า
    พี่พุดไพรใจสาวบ้านนา
    
    16.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน