วันนั้น...
ที่เฝ้าฝันนั่งรอพบความสุขี
รอโอกาสรอเวลาหาโชคดี
อยู่กับที่ไม่ค้นคว้าจะหามัน
เหม่อลอย...
จิตเริ่มคล้อยเคว้งคว้างทางความฝัน
ยื่นมือเอื้อมเอาได้ก็หายพลัน
สุดทางฝัน...คือเวิ้งว้าง ลับห่างตา
ความจริง...
คือทุกสิ่งที่เราคิดปรารถนา
ปลุกตัวเองตื่นจากฝันวันผ่านมา
เริ่มชีวิตภายภาคหน้าด้วยขาตน
จากนี้...
จากวันที่มีแต่ฝันอันสับสน
จะเปลี่ยนแปลงชีวิตตน
เดินอยู่บนความจริงทิ้งมายา
สุดท้าย...
คือจุดหมายที่ได้พบจบปัญหา
ถึงอ่อนแรงก็ฮึดลุกขึ้นมา
เพราะข้างหน้าต้องดิ้นรน...ด้วยตนเอง
12 กุมภาพันธ์ 2549 08:35 น. - comment id 560389
ฉันจะเดินก้าวไปตามความฝัน แม้ว่ามันจะเป็นจริงหรือสลาย เดินฝ่ามุ่งพุ่งสู่กู้จุดหมาย จนถึงปลายเส้นชัยใกล้ยิบตา เป้นกำลังใจให้ค่ะ

12 กุมภาพันธ์ 2549 08:57 น. - comment id 560391
ตื่นขึ้นมาพบกับความจริงนะคะถึงไม่สวยงามอย่างในฝันแต่สัมผัสได้ค่ะ

26 กรกฎาคม 2549 19:58 น. - comment id 593116
บ้างทีสิ่งที่ฝันไว้ ก็สมควรที่จะอยู่แต่ในฝันนะค่ะ
