หน้าส่วนตัว
กิเลสหนา พาชีวิต จิตมืดมนต์
ก้องสกล เกริกเกรียรติ ดีแต่ชื่อ
ไพรพฤกษ์ เหมาะแสวง ธรรมยึดถือ
สวรรค์คือ ถิ่นพำนัก นักบุญจริง
เมื่อเจ็บไข้ ความตาย จะมาถึง
อย่าพรั่นพรึง หวาดไหว ให้หม่นหมอง
ระวังให้ ดี ดี นาทีทอง
คอยจดจ้อง ให้ตรงจุด หลุดให้ทัน
ถึงนาที สุดท้าย อย่าให้พลาด
ตั้งสติ ไม่ประมาท เพื่อดับขันธ์
ด้วยจิตว่าง ปล่อยวาง ทุกสิ่งอัน
สารพัน ไม่ยึดครอง เป็นของเรา
ดอกบัว 24 มี.ค. 2549 16:45 น. - ID 87910 
1297
0
0
24 มีนาคม 2549 18:24 น. - comment id 568340
ควรละวางห่างปวงบ่วงกิเลส คิดจากเหตุถึงผลเป็นต้นแถว กรรมเป็นเหตุนำชักตามหลักแนว ให้เกิดแววชั่วดีชี้ชะตา ควรหมั่นสร้างกุศลจะพ้นผิด ดีจะสิทธิ์เสกสร้างทางข้างหน้า อวย ยศ สุข ลาภ ผล ดลชะตา ก่อนจะลาสุดสิ้นดับอินทรีย์ มาเยี่ยมอีกแล้วครับทั่น...
24 มีนาคม 2549 20:17 น. - comment id 568363
โลกมนุษย์ สุดระแวง แย่งชิงกัน จงฝ่าฟัน อุปสรรค เพียรทางธรรม คนรุ่นหลัง แทนผู้ใหญ่ พลังล้ำ เวลาย่ำ ใบไม้ร่วง ช่วงพริบตา ขอบคุณทั่นพี่ อรุณสุข ที่มาเยี่ยมค่ะ
24 มีนาคม 2549 21:21 น. - comment id 568377
สวัสดีค่ะ ชีวิตคนเรานี้ไม่แน่นอนนะคะ ไม่ควรประมาทต่อการดำรงชีวิต
25 มีนาคม 2549 11:10 น. - comment id 568428
มนุษย์กิเลสหนาคงจายากง่ะ อย่างที่กลอนคุณว่างับ แวะมาเยี่ยมอ่ะ
25 มีนาคม 2549 13:38 น. - comment id 568452
เป็นบทกวีที่สื่อได้สร้างสรรค์มากด้วยดิคะ.. เรนแวะมาขอบคุณ..พี่ดอกบัวนะคะ..ที่กรุณาแวะไปทักทายเรน.... เพลงไพเราะจัง..
..
25 มีนาคม 2549 17:27 น. - comment id 568486
ขอบคุณค่ะ คุณไรไก่ ที่มาทักทายบัวขอบคุณน่ะค่ะ คุณเรน ที่เข้ามาทักทายกัน
ปีที่แล้วเหลวไหลไม่ได้เรื่อง ก็ปลดเปลื้องชีพใหม่ให้สวยหรู ยึดความดีเป็นตัวยืนเพื่อฟื้นฟู ใจเป็นครูคอยเตือนไม่เชือนแช
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
