แม่ผู้อาภัพ

ส่องหล้า

หญิงม่ายผู้อาภัพกับชีวิต
เกิดมากลางลิขิตของคันศร
ส่วนสามีชีพอับดับม้วยมรณ์
มีลูกรักอรชรอีกสามคน
คนหนึ่งพี่เป็นชายใหญ่สง่า
มีหลักการทีท่าสง่าหน
มักหลบเลี่ยงไม่เพลี่ยงพล้ำในมณฑล
ประสบการณ์มากล้นกว่าใครใคร
อีกหนึ่งนั้นน้องกลางสำอางยิ่ง
ดูพักตร์พริ้งหมดจดช่างสดใส
ชอบศึกษาเรียนรู้อยู่เรื่อยไป
ปฏิบัติไม่ใคร่จะได้ความ
เจ้าน้องน้อยเนื้อทองสมองแหลม
ฉลาดแกมกินฟ้าฝ่าข้อห้าม
ร่ำรวยสินประหนึ่งว่าสง่างาม
เงินล้นหลามขายค้ามหารวย
มาวันหนึ่งผู้แม่ลำบากหนัก
ไร้สิ้นหลักล้มหมอนลงนอนป่วย
จะหาใครใดเล่าเฝ้าเอื้ออวย
แก้หนทางล้มป่วยให้หายคืน
แม้น้ำเย็นชุ่มคอขอสักแก้ว
เพื่อผ่องแผ้วพิสุทธิ์สุขสดชื่น
เพียงชุ่มเย็นหัวใจได้ดื่มกลืน
ใครจะยื่นแก้ไขคลายร้อนรุม
เจ้าคนโตอยู่ไหนหรือไร้หลัก
แม่เหนื่อยหนักป่วยกายดั่งไฟสุม
สองขาแม่เดินมิได้ใกล้จนมุม
รอแต่เจ้าจะมาอุ้มไปดื่มกิน
เจ้าคนรองน้องกลางดูห่างแม่
มีความรู้มากแท้กลับโผผิน
ตะโกนก้องแดนไกลแม่ไม่ยิน
คำรักแม่ยังแทบสิ้นดูเรือนราง
เจ้าคนเล็กรวยอักโขดูโอ่อ่า
พูดคำโตเกินฟ้าจะกล้าขวาง
แผ่นดินฝังหม้อรกยกมาวาง
ก็ค้นคว้าหาทางแปลงเป็นทุน
ค่าน้ำนมน้ำข้าวแม่ไม่คิด
แม้อ้อมอกแนบชิดอันอบอุ่น
ผูกชีวิตหัวใจใต้ใบบุญ
ขอแผ่นดินอันอบอุ่นให้แม่นอน...