กาลครั้งหนึ่ง เนิ่นนาน นานมาแล้ว สองตายาย เลี้ยงไก่แก้ว แววสดใส เฝ้าเอ็นดู ทะนุถนอม ดั่งดวงใจ จนเจ้าไก่ สำนึกใน บุญและคุณ เจ้าไก่ก็ ออกไข่ มาเจ็ดฟอง ตาเฝ้ามอง ฟูมฟัก รักเกื้อหนุน เมื่อเจ็ดใบ ได้ปริแตก แรกอรุณ ยายเกื้อกูล เจ้าลูกไก่ ทั้งเจ็ดตัว สองตายาย รักยิ่ง เป็นหนักหนา เป็นยอดยา ยาใจ กันถ้วนทั่ว เฝ้าดูแล ไก่แก้ว ทั้งแปดตัว เสมือนตัว เป็นลูกรัก สมัครใจ เจ้าไก่กล้า ก็ดูแล ลูกไก่แก้ว ให้คลาดแคล้ว ป้องปก คอยขับไล่ ลูกไก่รื่น มีแม่ไก่ คอยคุ้มภัย มิมีใคร ทำอะไร ลูกไก่ได้ มาวันหนึ่ง พระธุดงค์ มาข้างหน้า ปักกรดคา ณ ชายป่า ไกล้อาศัย สองตายาย ก็คิด กุศลใจ จะได้ใส่ บาตรพระ กะทำบุญ ทำอย่างไร เมื่อฟักแฟง และแตงร้าน เหี่ยวเฉาไป มิทนทาน แต่สิ้นสูญ ผลหมาก รากไม้ ไม่เกื้อกูล อยากทำบุญ กลับไม่มี อะไรให้ ตาบอกยาย จะแกงไก่ ให้กับพระ กุศลจะ แรงกล้า อย่าสงสัย ถวายสิ่ง ของรัก หักห้ามใจ ยายร่ำให้ บอกตามใจ ของตานั้น อันแม่ไก่ ได้ยิน เสียงตาบอก ก็ช้ำชอก โอบลูกไก่ ไห้อาสัญ โอ้แม่จ๋า แม่ร้องไห้ ทำไมกัน โอลูกนั้น เจ้าอย่ารู้ ให้หู่ใจ ขอแทนคุณ ตายาย ด้วยการณ์นี้ ห่วงแต่ลูก จะมี ความหวั่นไหว เห็นตามา ถือมีด แทบขาดใจ บอกลูกน้อย อย่าเสียใจ ในการลา เห็นมีดขาว วาววับ ปาดคอแม่ ลูกไก่แจ้ ร้องร่ำ ร้องเรียกหา เห็นตาร้อง ร้องร่ำ ช้ำน้ำตา เห็นยายพา สายตา หลบหน้าไป สุดอาลัย เห็นมารดา ถูกฆ่าแกง กองไฟแดง แรงลุกโชน ยิ่งหวั่นไหว ลูกไก่สิ้น ดิ้นกระโจน เข้ากองไฟ ไฟผลาญไหม้ ร่างลูกไก่ ทั้งเจ็ดตัว ก่อกำเนิด เกิดเป็นดาว พราวระยับ ดาวลูกไก่ สว่างวับ ไปถ้วนทั่ว ด้วยเหตุแห่ง กุศล ที่เมามัว ฆ่าไก่แม่ ของตัว ตายจากไป
สายน้ำสีเงิน 4 ก.ค. 2549 16:08 น. - ID 90868 
33759
2
0
4 กรกฎาคม 2549 18:00 น. - comment id 588553
5 กรกฎาคม 2549 13:59 น. - comment id 588740
5 กรกฎาคม 2549 22:21 น. - comment id 588844
บทกลอนนี้ผมว่ายังสรุปได้ไม่ตรงประเด็นนักครับ เพราะสาเหตุที่เกิดดาวลูกได่น่าจะมาจากความรักที่ลูกไก่มีต่อแม่ไก่ ไม่ใช่จากการที่แม่ไก่ถูกฆ่าเพื่อทำบุญครับ
6 กรกฎาคม 2549 14:47 น. - comment id 588979
อืม...ความเห็นของ ผู้ผ่านทาง น่าสนใจ อัที่จริงสาเหตุที่ลูกไก่ตายนั้นมาจากรัก และอาลัยแม่ แต่สาเหตุที่แม่ไก่ตายนั้น เกิดจากอะไร ก็น่าจะเกิดจากความคิดว่าการทำบุญนั้นคือการตักบาตร แต่ลืมไปว่า การฆ่าสัตว์นั้น เป็นบาป ผิดศีล ก็เหมือนกับว่าการคิดว่าบางอย่างนั้นเหมือนจะได้บุญแต่แท้จริงกลับเป็นบาปนั่นเอง นิทานเรื่องนี้มิได้สอนว่า ทำไมลูกไก่จึงเป็นดาว แต่สอนว่าบางสิ่งที่คิดว่าเป็นการทำบุญ อาจจะก่อให้เกิดความเดือดร้อนก็ได้ ครับ
10 กุมภาพันธ์ 2550 19:31 น. - comment id 655390
26 กุมภาพันธ์ 2550 22:01 น. - comment id 662959
คือว่าพระไม่กินเนื้อสัตว์ไม่ใช่หรึ
9 ตุลาคม 2550 13:23 น. - comment id 768022
สนุกมากๆคร่าเเต่ไม่จิงหยอกน่า
8 พฤษภาคม 2553 11:07 น. - comment id 1126126
หน้าส่วนตัว
มีกระท่อมอยู่กลางป่า
ตากับยายพักอาศัย
เก็บผักหักฟืนไป
เลี้ยงแม่ไก่ลูกเจ็ดตัว
ปีนี้ขัดสนนัก
ปลูกมันผักไม่ลงหัว
ความจนเยือนครอบครัว
แสนมืดมัวหม่นหมองใจ
วันหนึ่งพระธุดงค์
ปักกรดลงอยู่ใกล้
ฟ้ามืดค่ำร่ำใร
ตัวแม่ไก่กกลูกนอน
เสียงตาปรึกษายาย
ต่างมุ่งหมายเหมือนเหมือนก่อน
พืชผักมาม้วยมร
พระนั้นจรมาแรมไกล
หมดทางเลือกแล้วหนา
จำต้องฆ่าแกงแม่ไก่
ยายเห็นเป็นเช่นไร
ตกลงใจตามศรัทธา
แม่ไก่ได้ยินสิ้น
น้ำตารินหวาดผวา
อยากหนีไปไกลตา
สำนึกว่าต้องแทนคุณ
ตายายเลี้ยงเรามา
ชุบชีวาช่วยอุดหนุน
พรุ่งนี้การทำบุญ
จะได้เสร็จสำเร็จผัน
กุ๊ก กุ๊ก เรียกลูกน้อย
ซุกแม่หน่อยนะจอบขวัญ
พรุ่งนี้ต้องจากกัน
บอกลูกนั้นให้เข้าใจ
สงสารไก่แม่ลูก
ต่างพันพูกน้ำตาไหล
ร่ำรักร่ำอาลัย
ดวงฤทัยแทบขาดร่อง
แสงทองจับขอบฟ้า
ตาเข้ามาเชือดไก่ถอน
ลูกไก่แสนอาวรณ์
ยอมม้วยมรตามแม่ไป
อนุภาพกตัญญุตา
วิ่งเข้าหากองเพลิงใหญ่
ชีพดับทั้งหมดไซร์
จึงได้เกิดเป็นดาว
26 กรกฎาคม 2554 14:26 น. - comment id 1204121
เคยอ่านกลอนของความเห็นที่8 แต่จำหน้าสุดท้ายที่แม่สอนลูกให้กตัญญูไม่ได้ ช่วยเขียนต่อให้จบได้ไหมค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
