สำนึกตน

นครา ประไพพงศ์

........อันสตรีที่งามด้วยความรู้
เป็นที่ชูโฉมเชิดเลิศเฉลา
แต่อย่าเพียรเรียนเล่นพอเป็นเรา
ต้องเรียนเอารู้ดีจึงมีคุณ
..........พ่อแม่ส่งลูกให้ได้ศึกษา
เติมเต็มตนจนเต็มค่าพาเกื้อหนุน
เงินค่าเทอมเร่งหาพาเจือจุน
ไว้เป็นทุนส่งให้ลูกได้เรียน
..........แรกเริ่มเรียนพร้อมเปิดรับกับสิ่งใหม่
พอนานไปเริ่มเกียจคร้านเบื่ออ่านเขียน
แล้วสุดท้ายความหวังดั่งแสงเทียน
มาผิดเพี้ยนหลงสิ่งทรามตามเพื่อนเลว
...........จากสาวน้อยเคยสดใสไร้เดียงสา
เมืองมายาหลอนหลอกให้ไปลงเหว
ค่าสตรีมอดไหม้กับไฟเปลว
อนาคตแหลกเหลว...แล้ววันนี้
...........เมื่อเธอทิ้งตำราร่านหาคู่
ไร้ความรู้เอือมระอาน่าบัดสี
ยิ่งเรียนยิ่งโง่งมจมราคี
สิ้นคุณค่ากุลสตรีที่สำคัญ
...........เธอเป็นลูกผู้หญิงต้องหยิ่งศักดิ์
ต้องรู้จักเตือนตนพ้นโศกศัลย์
อย่าละทิ้งการศึกษาค่าอนันต์
แล้วเธอนั้นจะภูมิใจในตัวตน
...........รู้สงวนสิ่งซึ่งพึงสงวน
คิดถี่ถ้วน รู้ชั่ว-ดี มีเหตุผล
มีเรือนสามน้ำสี่ที่น่ายล
มีศรัทธาค่าคนล้นปัญญา
...........รู้รักศักดิ์รักศรีสตรีเพศ
รู้ขอบเขต ที่ควร ล้วนล้ำค่า
มีสติเตือนใจในทุกครา
อย่าปล่อยตามตัณหาตามอารมย์
...........เมื่อวัยเรียนก็เร่งเรียนเพียรใฝ่รู้
ดำรงอยู่ในทางดีที่เหมาะสม
อย่าลุ่มเหลิงความเกรอะกรังของสังคม
รู้ยกตนพ้นตมอาจมใจ
..........สำนึกตนสำนึกค่าอนาคต
ผิดละลด เร่งต่อเติมเริ่มก้าวใหม่
เชิดชูค่าศักดิ์ศรีสตรีไทย
แล้วก้าวไปอย่างสมค่าปัญญาชน....