http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song839.html บทเพลงสายน้ำไม่ไหลกลับ อรวี สัจจานนท์ เนื้อทิพย์คนดี... ผู้หญิงผิวสีดั่งทองละมุน มีนัดกับตัวเองในวันนี้ บนตึกสูงสวย ตระหง่านริมชานเมือง เพื่อมาผ่อนคลาย... พาร่างกายมาสถานที่เรียกว่าสปา ที่ที่มีทุกอุปกรณ์เครื่องกีฬา ในการออกกำลังกายทุกรูปแบบ พร้อม... มีทั้งสระว่ายน้ำบนดาดฟ้า ที่แลละลิบเห็น...วิว.. ทิวทัศน์รายรอบเมืองทิพย์นิรมิต....เมืองฟ้าอมร มีห้องซาวน่า ที่ร้อนแสนร้อนทุรน และ... หากคนไม่เคยเข้าไปครั้งแรก.. แทบจะทนไม่ได้ด้วยอุณหภูมิที่ร้อนกว่าร้อยองศา ตามมา.. ด้วยการลงไปแช่ในน้ำเย็นแสนเย็นราวน้ำแข็งขั้วโลก ให้ร่างกายได้แข็งแรงด้วยวิธีการนี้สลับสักสามสี่ครั้ง... ก่อนจะ... กลับบ้านด้วยร่างกายเฉิดเฉลาเบาสบายคลายเมื่อยล้า และ.. เพื่อกลับมา... เผชิญโลกย์โศกสุขทุกข์ร้อน..ไปตามเพรงพรหม ที่เวียนหมุนวน มาให้พบ.. สัจจธรรม ธรรมดา ธรรมดา.. ธรรมชาติแห่งทุกข์ทุกดวงชีวาชีวิต ให้เฝ้ารู้ทันเท่า มิเศร้าเหงาใจ เพียร.. มีสติ สมาธิ ปัญญาพาตามทันทุกลมหายใจ.. ว่า..... แท้เที่ยงแล้วไซร้.. เราจำต้องจบจากพรากลาซึ่งกันและกัน ในวันหนึ่ง *ที่ซึ่ง..จักรอเราเป็นนิรันดร์ * อันยากจะหนีพ้นในทุกถ้วนหน้า... ไม่ช้าก็เร็ว..นะทุกยอดดวงหฤทัย.. ..................... นอนนิ่งนิ่งทิ้งตัวลอยกลางสระว่าง มองฟ้ากว้างไร้สิ่งใดมาขวางกั้น ใจดวงนวลดวงน้อยเริ่มเงียบงัน หลับตาฝันสวรรค์สรวงลอยสู่ใจ คือความว่างกระจ่างแจ่มในดวงจิต เสมอเสมือนชีวิตลอยเหนือโลกสิ้นโศก..ไสว มีเพียงเรากับเงียบงามกลางดวงใจ ไร้ยึดมั่นฝันไกลไปกว่านี้ เป็นปัจจุบันอันสงบสยบทุกข์ คือความสุขเรียบง่าย..ใจดวงนี้ ในวังวนเกรียวทุรนคนมากมี ให้..สายวารีประโลมขวัญ...นิรันดร์กาล...!!! .................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song839.html สายน้ำไม่ไหลกลับ อรวี สัจจานนท์ โอ้ความรักที่ร้าวรานไกล ดุจสายน้ำไหลผ่านไป ลงไหลไปแล้วไม่เคยคืน มา หา สาย น้ำเชี่ยวโกรกไหล วกวนแล้วไหล ไป ไหลไปแล้วไม่กลับมา คิด เปรียบไปก็คล้ายเหมือนว่า รักเอยไม่คืนหวนมา จากลาไปยังหนใด คิด ถึงเมื่อก่อนเคย รักฉันเป็นสุขเอย ไหนเลยจึงต้องจากไกล คอย เฝ้าคอยคร่ำครวญหวนไห้ รักเอยจากไปแล้วไย จากไปเหมือนสายน้ำวน ร้าง ไปร้างไกลสุดหวัง ล่องลอยไปไกลเหมือนดัง สู่วังแม่เอยสายชล ฉัน สิยังคร่ำครวญเพ้อบ่น ไหว้วอนให้สายน้ำวน ช่วยดลให้รักฉันคืน เขา คงไม่กลับมา หัวใจพร่ำเรียกหา น้ำตาหลั่งนองกล้ำกลืน นอนหลับตาต้องผวาตื่น สายน้ำไม่เคยไหลคืน ไม่คืนเสียแล้วรักเอย เขา คงไม่กลับมา หัวใจพร่ำเพรียกหา น้ำตาหลั่งนองกล้ำกลืน นอนหลับตาต้องผวาตื่น สายน้ำไม่เคยไหลคืน ไม่คืนเสียแล้วรักเอย คงไม่คืนเสียแล้วรักเอย
พุด 31 มี.ค. 2550 13:07 น. - ID 100594 
1730
10
0
31 มีนาคม 2550 14:35 น. - comment id 678815
ว่ายน้ำไม่เป็น
31 มีนาคม 2550 14:49 น. - comment id 678823
ถึงแม้นว่า.. ผมจักเดียดฉันการกล่าวลาสักเพียงไหน ผมก็มิอาจเลี่ยงปรารถนาของบางใคร ที่หยิบยื่นวาทีนั้นแด่ผมได้... แม้ถึงว่า จะเสี้ยมสอนหัใจ ที่จำนนต่อชะตากรรมของวันวันเวลาอย่างไร ว่า อาจจะมีที่หนึ่ง ซึ่งอาจนิจนิรันดร์ ตลอดไป... ยังไม่วาย ไม่วาย เจ็บอยู่ดี
31 มีนาคม 2550 15:55 น. - comment id 678839
ใกล้บ้านของอัลมิตรามีสปา .. อัลมิตราเคยเข้าไปบ่อย ๆ แต่ไม่ได้เข้าไปในส่วนที่เขาดูแลผิวพรรณ อัลมิตราเข้าไปทานข้าว มีร้านอาหารเล็ก ๆ ที่นั่น มีเนื้อนกกระจอกเทศด้วยค่ะ บางทีก็ทานแกงกระหรี่แพะ ซาวน์น่า .. อัลมิตราก็ไม่เคยซักที ทั้งที่เสียค่าบำรุงส่วนกลางทุกปี สงสัยอัลมิตราเป็นผู้หญิงที่เชยที่สุดในโลก .. ฮา ไม่รู้จะแต่งตัวยังไง เวลาไปสปา รู้แต่ว่า ไปเมื่อหิว ค่ะ
31 มีนาคม 2550 18:55 น. - comment id 678883
สายน้ำเชี่ยวกรากไหลเกินใครต้าน ยังมิทานอารมณ์เกรี้ยวเชี่ยวโกรธหลง ร้อยอารมณ์ร้อนฤทธิ์มิปลิดปลง ยังมิคงครึ่งค่อนเท่าร้อนรัก ครื้นครื้นฤาใช่ฟ้า เรียมครวญ หึ่งหึ่งใช่ลมหวน พี่ไห้ ฝนตกใช่ฝนนวล พี่ทอด ใจนา ร้อนใช่ร้อนไฟไหม้ พี่ร้อน กลกาม (พระยาแสนหลวง) BOOM,BOOM!NOT HEAVENs WRATH, I MOAN CASH,CASH! NOT CYCLONE, I FRET POUR,POUR! NOT RAINFALL, I SIGH,MY HEART. FIRE , NO FIRE BURN YET! I BURN WITH LOVE. ร้อนนี้อาจจะดับได้ด้วย วารีรัก ดั่งรจนาของพี่ท่าน..
1 เมษายน 2550 11:26 น. - comment id 678943
แทนน้องรัก.. คิดถึงมากเหลือเกิน หายไปไหนมา..ก็ไม่รุ กลับมา.. มาบ่นอะไรก็ไม่รุ..อีก แทน.. คนทอล ดาร์ด(รึปล่าวก็ไม่รุ)สมาร์ท แอนด์ แฮนซั่ม แถมวาจาหวานฉ่ำแบบนี้ มีรึ ที่ใครจะใจดำจะทำให้ช้ำใจ และ... หากมี.. ใครกันล่ะหนอ ละนี่... คนที่พ้อกับพี่พุดว่า....*ให้วาทีสะเทือน* คะ..? ด้วยรักห่วงใย เสมมา พี่พุดไพร
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song.html เจ็บไม่พอ..ขออีกที ขออีกที แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์ จะเจ็บ อีกที ก็ไม่ เห็นตาย อย่างมาก ก็อาย คนมัน ก็เท่า นั้น ไอ้เจ็บ อย่างนี้ มันไม่ สำคัญ เพราะฉัน ประจัญ แล้วมา ตั้งหลาย ครั้ง จะโก หกกัน ได้ สักเท่าไร ในเมื่อ ในใจ เธอมัน ไม่มี ฉัน จากปาก เธอนั้น ต้องหลุด มาสักวัน ใช่ไหม ไม่ทัน ไรเธอก็เปลี่ยนไป เห็นฉันโง่ นักหรือไง ทำหน้าเศร้า ทำพูดดี ปลอบใจ เสร็จแล้วจะไป แกล้ง เสีย ใจ โถ เล่นละครให้เด็กดู อ้างอย่างนั้น อ้างอย่างนี้ อย่ารอรีตัดปัญหา จะ ไป ก็ไป ยังเจ็บ ไม่พอ จะขออีกซักที จะชั่ว จะดี มันก็ ต้องรอ ผล ไม่แน่ หรอกนะ ถ้าเจอะใครซักคน ไม่ต้อง ทนช้ำ ซ้ำซากอยู่กับเธอ เห็นฉันโง่ นักหรือไง ทำหน้าเศร้า ทำพูดดี ปลอบใจ เสร็จแล้วจะไป แกล้ง เสีย ใจ โถ เล่นละครให้เด็กดู อ้างอย่างนั้น อ้างอย่างนี้ อย่ารอรีตัดปัญหา จะ ไป ก็ไป ยังเจ็บ ไม่พอ จะขออีกซักที จะชั่ว จะดี มันก็ ต้องรอ ผล ไม่แน่ หรอกนะ ถ้าเจอะใครซักคน ไม่ต้อง ทนช้ำ ซ้ำซากอยู่กับเธอ...
1 เมษายน 2550 11:07 น. - comment id 678946
แล้ว.. ก็ฟรีสไตล์ค่ะ แล้วถึงไปเข้าห้องอบ ซาวน่านะ พี่พุด..เลิกเต้นแอโรบิคทุกวันแล้ว ทั้งๆที่เต้นมาหลายปี เพราะ..จะเซบร่างกายค่ะ
1 เมษายน 2550 11:36 น. - comment id 678948
1 เมษายน 2550 12:30 น. - comment id 678951
ลองอ่านงานเกี่ยวกับร้อนๆ..ของพี่พุดนะ
1 เมษายน 2550 12:45 น. - comment id 678953
1 เมษายน 2550 13:00 น. - comment id 678954
1 เมษายน 2550 21:56 น. - comment id 679069
3 เมษายน 2550 08:54 น. - comment id 679508
ฝากคำไว้ในงาน http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem100681.html โลกใบน้อยของฉัน ของทิ๊กกิ้ ด้วยรักค่ะ ทิ๊กกี้...คนดี คิดถึงมากมายนะคะ อ่านงานทิ๊กกี้ทีไร พาให้พุดน้ำตาซึมค่ะ เสมือนใจเดียวกันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
