ดั่ง..ดาวพุทธรัตน์ส่องสว่าง ณ..กลางฟ้า ณ..กลางใจ..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.html
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์*รัก* 

เว้นช่องว่างระหว่างใจให้เริ่มต้น
ให้กมลค้นหาซึ่งความหมาย
อยู่กับใจร้างไร้แลเปล่าดาย
ก่อนวันสายเสน่หามายาลวง
ลำพัง..คือเส้นทางสัจจะโลกย์
สิ้นสุขโศกสิ้นไร้ใครคอยห่วงหวง
วางทุกข์สิ่งทิ้งทุกอย่างเจ้าขวัญดวง
วันลาล่วงเดือนลาลับนับแต่นี้
ราวสายแสงเพชรพร่างกระจ่างจิต
ทุกนิรมิตแจ่มจรัสรัศมี
แม้นทุกข์ทนบนทางฝันอันมากมี
ดวงฤดีเพียงพลีพร้อมสร้างหอมใจ
สะสมบุญวันละน้อยเฝ้าคอยนึก
ในรู้สึกดั่งแผ้วถางทางไสว
บุญนำทางสู่แดนฝันสวรรค์ไกล
ก้าวตามไปในรอยบาทพระศาสดา
และ..
นั่นคือรักแท้นิรันดร์ที่ฝันใฝ่
ที่ดวงใจมุ่งมาดปรารถนา
ดั่งดาวพุทธรัตน์ส่องสว่างณ.กลางฟ้า
งามแจ่มจ้าพราวพราย...หมายพบทาง....!(พระนิพพาน)
................

มงกุฎแก้วประกายพฤกษ์!

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.html
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์*รัก* 
.......................
คนดีในดวงใจ..
ฤดี..
น้ำตาซึมซึ้งตลอดเลยค่ะเมื่อคืนนี้
ยามที่ได้ถวายศิระกรานก้มกราบแล้วฟัง*พระราชดำรัส*
ที่ทรงตรัส
เป็นดั่งของขวัญล้ำค่าแด่ปวงชนชาวไทย
ด้วยดวงพระราชหฤทัยที่งามดั่ง*แก้วประกายพฤกษ์*


ฤดี..
ไม่ทราบจะพรรณณาถึงความสำนึก
ในพระมหากรุณาธิคุณ
ได้หมดจดอย่างที่ใจรู้สึกได้อย่างไรดี
นอกจากอยากกระซิบบอกคนดี
ด้วยน้ำตาที่ละหลั่งถั่งท้น
ล้นดวงใจแห่งรักกตเวทิคุณต่อผืนดินนี้
ต่อพระผู้เป็นยิ่งกว่ามิ่งขวัญจอมเกล้า
จอมใจแห่งชนชาวไทยทุกดวง
และต่อศาสนาพุทธ
ที่ใสพิสุทธิ์ใสงามดั่งดวงแก้วนิรมิต


ที่ไทยทุกดวงจิตเทิดสถิต
วางไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม
มาอย่างยาวนาน
ตั้งแต่บรรพกาลนานหลายร้อยปีแล้ว
และจะสถิตสถาวร
ในงามงดใจงามเงาใจนี้ไปตราบนานเนาชั่วนิจนิรันดร


และให้ดวงใจไทยทุกดวงได้หลอมรวมพลัง
ให้ทรงปกป้องไทยทุกชนชั้นดั่งฉัตรแก้วกั้นเกศ
ให้ยึดแนวทางดำเนินตามรอยเบื้องพระยุคลบาท
ตามรอยธรรมรอยทองรอยแห่งความล้ำเลิศ
ในการเพียรไม่ละลดที่จะทำความดี


และ
สิ่งเดียวเท่านั้นที่
ใจไทยทุกดวงในธุลีหล้านี้จักพลีได้คือ
ถวายจิตวิญญาณทำความดี ปกป้องผืนดิน
ให้มีจิตใสเสียสละ
เพื่อผู้อื่นที่ยากไร้ทุกข์ทนกว่า...คนบนดินเดียวกัน
เพื่อนพี่น้องไทย
ที่เราได้มาร่วมสมานฉันท์สมานฝันได้มาสามัคคีหยัดยืน
ในผืนดินขวานทองอันแสนงามสงบเย็นนี้


ที่มีแสงธรรมแสงทองแสงแห่งดวงพระประทีป
พระบารมีอันผ่องผุดกระจ่างนำทางจิต
นำทางชีวิตหนึ่งนี้ที่มีบุญนัก
ที่ได้มาเกิดใต้เบื้องพระบรมธิสมภาร
ใต้เบื้องพระบาท
ได้รับหยาดน้ำพระราชหฤทัยที่ทรงแผ่ไพศาล
อย่างมิเลือกที่รักมักที่ชัง


อย่างที่ทรงยอมทนตรากตรำพระวรกาย
ให้เสโทหลั่งราวหยาดพระโลหิตมิสิ้นสาย
เพื่อพิชิตความยากไร้ในผืนดินทองแผ่นดินไทยนี้
ที่ทรงยินดีพลีพระวรกาย
ด้วยความรักมากมายฝากไว้ให้ลูกหลานไทย
ได้ภาคภูมิใจในคำว่า*ไท*
คืออิสระเสรีมิใช่ทาสใครเขา


คนดี..ดวงใจ
ฤดีอ่านจดหมาย
จากยอดดวงหฤทัยจากจิตใสแสนงามของคนดี
ที่ยอมเหน็บหนาวทุกก้าวย่างเฉกเช่นกัน
ยอมฝ่าฟันหนาวร้อนบุกป่าขึ้นเขาลงห้วย
ด้วยหวังทำตาม..เดินตาม*รอยเท้าพ่อ*


พระผู้ก่อเกื้อ....
ให้หัวใจไทยทุกดวงห่วงหากันแบ่งปันน้ำใจ
และดั่งทรงเป็นพลังใจกำลังใจ
ให้มิหยุดยั้งรั้งรอ
ที่จะฝากความดีพลีถวาย
แม้นจะน้อยนิด ก็อย่าได้หยุดคิดหยุดเพียร


เสมือนหยาดน้ำค้าง
ที่จะพร่างใส...ได้ดับโลกร้อนเร่า
ให้งามพราวให้สงบเย็น
ผ่อนทุกข์เข็ญทุกหย่อมหญ้า
ด้วยหยาดเย็นแห่งพระเมตตาพระบารมี
และ
สิ่งเดียวเท่านั้นเท่านี้
ที่ใจไทยทุกดวงในธุลีหล้านี้จักพลีได้คือ
ถวายจิตวิญญาณทำความดีมิรู้สิ้นรู้จบ
เลิกทำตัวบ้าโลกอารยะในทางมิสร้างสรร
อย่างที่คงได้ยินเต็มสองหูใน
พระราชดำรัสที่ตรัส
ด้วยความห่วงใยวัยอลวน..อนาคตของชาติ
ว่าเด็กสมัยนี้*หูตึง*
ด้วยไปฟังสิ่งอันไม่พึงเป็นมงคลในดิสโก้เทค
ไปใช้ชีวิตผิดทาง


ลืมสร้างเกราะแก้วกำบังใจ
ไม่ดลดวงจิตดวงใจ
และ
ร่างให้รับพร่างงามเกษมใส
ใฝ่รู้เรียนรู้โลก
ในทางแแห่งความดีความงามเย็น
ที่จะได้นำมาเป็นอนาคตไทย
ให้ได้เน้นไปในทางที่งดงาม
เพื่อให้จิตภายในไสวพร่าง
มีวิสัยทัศน์รู้ทันเท่าโลก..


มิใช่อนาคตของชาติ
มาหวนหายาเสพติดใช้ชีวิตในโลกกลางคืน
ให้คนในชาติโศกครวญ
ด้วยเรื่องหลงผิดใช้ชีวิตไปกับแสงสีเสียง
เป็นบ่วงกรรม
และนำวนมีผลมานำเนื่องมาเกี่ยวถึง
ประเทศชาติให้สิ้นเปลืองงบประมาณ


คนดี.....ดวงใจ
คำที่เคยฝากกระซิบเล่ามาในจดหมายซึ้งเศร้านั้น
ช่างแสนงดงามมีค่านัก
ที่ฤดีอยากเปิดเผยให้โลกได้ประจักษ์ได้รับรู้
ว่าในชีวิตหนึ่งนี้มีคนไทยมากมายนัก
ที่ได้ทำความดีพลีเพื่อปากท้องและผืนดิน
อย่างมิสิ้นหวังท้อแท้ยอมแพ้พ่าย
แม้นจะเหน็ดเหนื่อยเหน็บหนาวสายตัวสายใจแทบขาด


และ
มาตรแม้น
ถึงกับต้องยอมเสี่ยงภัยเสี่ยงร่างใจจิตวิญญาณ
ก็พร้อมยอมพลีแลก
เพื่อให้ไทยนี้ร่มเย็นเป็นสุขสงบสามัคคี
มีแต่ความดีงามงดสงบงาม
ไปทุกถ้วนหน้าทุกหย่อมหญ้าทุกธุลีไทย


คนดี..ดวงใจ.....
จดหมายรักชาติรักผืนดินเกิดแผ่นดินรัก
ที่มากล้นค่านี้ที่แสนยิ่งใหญ่นะนาทีนี้
...........


ฤดี..
คิดและหวังว่า
น่าจะเป็นความงามความรู้สึกเลอล้ำค่า
เพื่อ
ให้ทุกดวงใจได้รับรู้ได้รับซึ้งถึงค่าคนค่าคำ
ว่าคนเรานั้น
*เกิดมาชาติหนึ่งตายหนเดียว*
และ
แม้นยังมีชีวิต
เราทุกดวงชีวิตนิดน้อย
คนที่ยังมีดวงตาใสดวงใจสวย
มีสมองสองมือน้อยๆเหมือนๆกัน


ก็ควรจะไขว่เพียรทำความดี
ก่อนที่จะฝากร่างนี้ที่หาจีรังไม่ลงบนพื้นพสุธาทองนี้
และ
ยามที่ปราณแตก..จิตจักหาดับไม่
จะได้ลอยล่องท่องไปเหนือโลกย์โศกสุขแสนปลื้ม
ด้วยภาคภูมิว่ามิเสียชาติเกิด..


คนดี..ดวงใจ
นี่คือค่าคำล้ำใจ
ที่ฤดีถนอมงามไว้สร้างพลังใจค่ะ..
.....................


*ผมไม่ค่อยได้กลับไปบ้านเดิมที่กรุงเทพเท่าไหร่
ยกเว้นถ้าหัวหน้าท่าน 
ได้เข้ากรุงเทพ  จึงจะได้แวะไปครับ  
งานของผมที่ทำอยู่เรียกว่า 
เป็นงานเกาเหลาครับ  
คือ มีหลายๆด้านมาก 
ไม่เฉพาะเจาะจงอย่างใดอย่างหนึ่ง 
และ
บ่อยครั้งที่ต้องเดินทางร่วมกับหัวหน้าไปยังถิ่นธุระกันดาร 
พบปะชาวบ้าน  รับฟังปัญหา 
และต้องช่วยกันออกความคิด 
ร่วมกันแก้ไข ทั้งกายทั้งใจ 
งานแบบนี้ไม่มีเวลาที่เป็นของตัวเองมากนัก 


บางทีเป็นงานด่วน  
เราก็ต้องรีบ ถึงจะเหนื่อยมากในบางเวลา 
แต่
พอได้เห็นรอยยิ้มและแววตาที่เป็นสุขของชาวบ้าน 
เราก็หายเหนื่อยทีเดียวครับ  
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา
งานที่ทำคราวนี้
ผมไปใต้ครับ 
เพราะที่นู้นมีปัญหา และ ชาวบ้านบาง 
กลุ่มเสียขวัญมากกับเหตุการณ์ไม่สงบที่ผ่านมา 
เกษตรกรเอง ขายผลไม้ไม่ได้
เพราะไม่มีนายทุน เข้ามารับซื้อ 
เนื่องจากกลัวว่าจะถูกทำร้าย 
แต่เหตุการณ์ผ่านไปด้วยดีแล้วครับในระดับหนึ่ง 


จากนั้นผม
ก็แยกจากเจ้านายของผมขึ้นทางเหนือ 
ดูงานเกี่ยวกับการเกษตร ดูความคืบหน้าเกี่ยวกับ 
การเพราะปลูกการเกษตรยั่งยืนแนวราชการครับ 
คือเป็นการปลูกพืช 
ที่ควบคุมสารเคมีในระดับที่ไม่เป็น 
อันตรายต่อผู้บริโภค 
ซึ่งสมาชิกในโครงการฯ เวลา 
นำพืชมาส่ง จะต้องมีการเข้าแล็ป ตรวจดูปริมาณสารพิษ 
ที่ตกค้างต้องไม่เกินเวลาที่กำหนด เวลากักสินค้าไว้
สารพิษจะสลายเองไปตามธรรมชาติแล้วจึงนำไปขาย 


ผมเพียงแต่ดูผลคืบหน้าของโครงการฯ
แล้วนำขึ้นรายงานให้กับหัวหน้า 
ครับ ทางเหนืออากาศเย็นและเริ่มหนาวแล้ว 
เมื่อสองสามวันก่อน มีฝนตก 
................
................


..............
................
กับคำที่แสนงาม
ผมขึ้นไปดอยแถวเปียงหลวงมาครับ 
ไปแวะที่วัดฟ้าเวียงอินทร์ ติดชายแดนพม่า 
ไม่กี่เมตรอีกฝั่งก็เห็นชาวพม่า 
ไปแวะโรงเรียนดูเด็กนักเรียนชาวเขา 
มีอยู่ ราวๆ 10 เผ่า 
อากาศข้างบนนู้นดีมาก 
ตอนเช้าหมอกจะลงจัด 
ยิ่งสายยิ่งอากาศหนาวครับที่นี่ 
ไปที่นั่น ได้มีโอกาส ทานข้าวหลามด้วยครับ..
ชาวบ้านเขาทำให้ทาน 

ตอนนี้ข้างทางมีดอกบัวตอง 
แต่ เริ่มจะเหี่ยวแล้วครับ 
เดือนหน้า 
จะมีนางพญาเสือโคร่งขึ้น 
และเดินต่อไปจะเป็นเสี้ยวป่าสีขาว ชาวบ้านบอกครับ 


พอกลางคืนดาวเป็นร้อยๆ เรียงตัวกัน 
เหมือนจะหยิบได้ 
เพราะ อยู่ที่สูงจึงเห็นชัดครับ 
ยิ่งดึกยิ่งเห็น 
ผมจะออกมายืนดูดาวครับ 
ผมเป็นคนชอบหน้าหนาวที่สุด 
เพราะอากาศดี ไม่ร้อน
 และเดินทางไปไหนได้สะดวก 


ตอนกลับมารู้สึกเศร้าใจนิดหนึ่ง 
ที่เห็นชาวกระเหรี่ยงเผาป่า 
เพราะ 
สมเด็จพระนางเจ้า 
ท่านเสด็จฯมาทุกปี ที่โครงการหลวงฯ 
เป็นโครงการหลวงเล็กๆครับ 
เพราะที่นี่ห่างไกลความเจริญ กว่าที่อื่น 


อย่างโครงการหลวงหลายแห่งในจังหวัดเชียงใหม่ ดีกว่า 
เพราะ 
มีคนพื้นเมืองเยอะกว่า ชาวเขา
ที่ร่วมโครงการ(เมื่อเทียบจำนวนชาวเขาแต่ละที่ครับ) 
คนกระเหรี่ยงที่นี่จะเผาป่า ในช่วงนี้
 เพราะเตรียมทำไร่ มีภูเขาหลายลูกที่ 
หัวโล้น แต่ก็ยังสมบูรณ์ด้วยต้นสน 
เขาจะเผาแล้วถาง ปลูกกระหล่ำครับ 


พอมาถึงเมืองงาย 
ก็เกือบทุ่ม ไม่ได้แวะ สวนกล้วยไม้ 
ส่วนพระองค์ของสมเด็จฯ ท่านซื้อที่และ ปลูกกล้วยไม้ 
มีจำหน่าย ถ้ามีโอกาสได้มาเที่ยว แวะ ได้นะครับ 
................
................


และ
คนดี..ดวงใจ
กับเช้านี้
ที่ฟ้าใกล้สว่างรำไรไร
ฤดีเปิดบทเพลงพระราชนิพนธ์ใกล้รุ่งฟัง
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song653.html
ใกล้รุ่ง ........เพลงพระราชนิพนธ์  
ได้ยินเสียงแว่วดังแผ่วมาแต่ ไกล ไกล
ชุ่มชื่นฤทัย หวานใดจะปาน
ฟังเสียงบรรเลง ขับเพลงประสาน
จากทิพย์วิมาน ประทานกล่อมใจ
ใกล้ยามเมื่อแสง ทอง ส่อง
ฉันคอยมองจ้อง ฟ้าเรืองรำไร
ลมโบกโบยมา หนาว ใจ
รอช้าเพียงไร ตะวันจะมา
เพลิดเพลินฤทัย ฟังไก่ประสานเสียงกัน
ดอกมะลิวัลย์ อวลกลิ่นระคนมณฑา
โอ้ในยามนี้ เพลิน หนักหนา
แสงทองนวลผ่องนภา แสนเพลินอุราสำราญ
หมู่มวลวิหคบินผกมาแต่ รัง นอน
เข้าเชยชิดช้อน ลิ้มชมบัวบาน
ยินเสียงบรรเลง ดังเพลงขับขาน
สอดคล้องกังวาน ซาบซ่านจับใจ
ใกล้ยามเมื่อแสง ทอง ส่อง
ฉันคอยมองจ้อง ฟ้าเรืองรำไร
ลมโบกโบยมา หนาว ใจ
รอช้าเพียงไร ตะวันจะมา
เพลิดเพลินฤทัย ฟังไก่ประสานเสียงกัน
ดอกมะลิวัลย์ อวลกลิ่นระคนมณฑา
โอ้ในยามนี้ เพลิน หนักหนา
แสงทองนวลผ่องนภา แสนเพลินอุราสำราญ
หมู่มวลวิหคบินผกมาแต่ รัง นอน
เข้าเชยชิดช้อน ลิ้มชมบัวบาน
ยินเสียงบรรเลง ดังเพลงขับขาน
สอดคล้องกังวาน ซาบซ่านจับใจ...
...............
 

ให้ใจดวงหนาว
ได้สัมผัสพลังแห่งละมุนละไม
จากความยิ่งใหญ่งดงาม
ของงามนวลเนื้อใจจาก
พระปรีชาสามารถในเชิงนิพนธ์
บทเพลงอันแสนไพเราะ


ที่ถึงมาตรแม้นเวลา
จะผันผ่านกาลเวลามายาวนานสักเพียงไหน
หากทว่า
ยังคงตราไว้ในดวงใจ
ตรึงไว้ในซอกเสี้ยวแห่งความทรงจำ
อันคือมณีมากมีค่า
อันจะเป็นอมตะนิรันดร์กาล


ให้พบความงามงด
และ
กับทุกบทเพลงโบราณ
ที่ทำให้หูไม่ตึงแล้วยังได้ซึ้งชื่นฉ่ำ
ยามได้ยินได้ฟังเนื้อหาบทเพลง
ที่แสนพริ้งพราว
ราวกับสายน้ำบรรเลงไหลเซาะซึ้ง
ให้ถึงก้นบึ้งแห่งดวงใจรัก
ที่แสนหวานแสนงามนัก...ในยามเหงาลำพัง
ยามสิ้นหวังไร้หวานใด
ไม่มีใคร ไม่มีอนาคต.ให้พ้อรอหา


มีเพียงปัจจุบันเวลาขณะ
ที่รอเพียงเวลาจะกลายเป็นอดีต
ที่คงจะทิ้งเพียงเงาฝัน
ไว้ในความทรงจำอันแสนงดงาม
ในทุกยามในทุกอณูนึก...


ฤดีขี่จักรยานสีฟ้าสด
ไปตามเส้นทางสายชนบทสายงาม
ที่ยังมีนาข้าวเขียวไพลพร่าง
ในท่ามกลางดงเมือง
ฟ้าพรายพรมห่มด้วยม่านเมฆหมอกในยามเช้า
ที่อรุณยังไม่มาแย้มเยือน
โลกยังหลับไหล
และดวงใจใครบางคนยังคงไม่ตื่นจากฝันดี..


ฤดี.
มองดูฟ้าเบื้องบน
ด้วยดวงใจแสนสงบสุข
คิดถึงคำแสนงามแสนยิ่งใหญ่ในใจดวงร้าว
ที่เขาเฝ้ากระซิบ
ผ่านฟากฟ้ากว้างมาด้วยใจแสนรักและห่วงใย
 

ฤดี
เพียงอยาก
รจนาระบายความในใจ
ความงดงาม
สงบสุข
ยามที่ฤดี
นั่งเดียวดายริมชายนา
กับใจดวงเหว่ว้า
กับ
จดหมายมากหลายหน้า
ที่แสนใช้ภาษารักสวยงาม
ที่ฝากนิยามความจริงใจ
ความยิ่งใหญ่ในมหัศจรรย์รัก


และยิ่งรำลึกคิดถึงใครบางคน
ที่แสนรักอย่างจับใจ
เมื่อได้รับข้อความแสนยิ่งใหญ่
ให้ใจดวงร้าวเลิกหนาวเหน็บ
และมีพลังกำลังใจ
ดั่งบทเพลงนี้ที่ราวลอยลมมากับฟ้ากว้าง


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2072.html
กำลังใจ   โฮป 
ในยามที่ท้อแท้
ขอเพียงแค่คนหนึ่ง
จะคิดถึง
และคอยห่วงใย
ในยามที่ชีวิต
หม่นหมองร้องไห้
ขอเพียงมีใคร
ปลอบใจ สักคน
ในวันที่โลกร้าง
ความหวังให้วาด
มันขาดมันหาย
ใคร จะช่วยเติม
เพิ่มพลังใจ
ให้ฉันได้เริ่ม
ต่อสู้อีกครั้ง
บนหนทางไกล
กำลังใจ
จากใครหนอ
ขอเป็นทาน
ให้ฝันให้ใฝ่
ให้ชีวิต ได้มีแรงใจ
ให้ดวงใจ
ลุกโชนความหวัง
กำลังใจ จากใครหนอ
ขอเป็นทาน
ให้ฉันได้ไหม
ดั่งหยาดฝน
บนฝากฟ้าไกล
ที่หยาดริน
สู่พื้น ดินแห้งผาก
กำลังใจ
จากใครหนอ
ขอเป็นทาน
ให้ฝันให้ใฝ่
ให้ชีวิต ได้มีแรงใจ
ให้ดวงใจ
ลุกโชนความหวัง
กำลังใจ
จากใครหนอ
ขอเป็นทาน
ให้ฉันได้ไหม
ดั่งหยาดฝน
บนฝากฟ้าไกล
ที่หยาดริน
สู่พื้นดินแห้งผาก...
............
 

ที่นะบัดนี้ดวงใจฤดี
ดูไม่เดียวดายอ้างว้างเฉกเช่นเคย
อย่างโลกของฤดีที่เคยเป็น
*ดั่งเช่นสีน้ำเงิน*เหงาเงียบเสมอมา
หากทว่าวันนี้
โลกของฤดีกลับเป็นโลกสีฟ้าแจ่มจรัสใจ
เป็นโลกสีรุ้งสวยใสกระจ่างงาม..
เมื่อได้พบนิยามรักแบบมหัศจรรย์
รักที่เหนือกว่ารัก 
คือรักผืนดิน
รักธรรม..ธรรมชาติ รักชาติ ศาสนา 
และสถาบันพระมหากษัตริย์ไทย
ที่จะเป็นรักยิ่งใหญ่อมตะไม่มีวันตายแตกดับ..
ตราบชั่วนิจนิรันดร์นะคนดีนะดวงใจ


และ
หลังจากนั้น
ฤดี..ได้ไปวัด
ไปตั้งจิตอธิษฐานสวดมนต์แผ่เมตตาสมาธิภาวนา
ไปบริจาคทานให้โรงพยาบาล
ไปถวายเงินสมทบทุนสร้างวัด
ไปสร้างกุศลจิต
ให้คิดดีคิดได้คิดให้ตามรอยธรรมรอยทอง
เพียรแผ้วถางหนทางสีขาวพราวพิสุทธิ์
ให้สะอาดว่างประดุจราวบัวพุทธบัวทองผ่องพรรณราย
ที่กำลังบานเหนือน้ำนะหน้าวิหารที่พักพระ


ฤดีเข้าไปกราบกรานพระประธานในโบสถ์
ที่คืนนี้มีงานพิธีสมโภชสวดถวายพระพรชัยมงคล
ฤดี..ก้มลงกราบพระพุทธ..
ด้วยดวงใจพิสุทธิ์มั่นภักดิ์พลีในพระพุทธศาสนา
แล้วน้ำตาพลันซึมซึ้ง


เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นพระพักตร์ทอง
อันงามละมุนผ่องผุดแผ่พระเมตตาบารมี
ให้หัวใจดวงดีดวงงาม
ได้รับรู้ถึงกระแสธารใจอันแสนใสฉ่ำเย็น


ฤดี..ได้แต่ตั้งจิตอธิษฐานตามคำ..*พ่อ*
ให้ใจดวงละออทั้งสองดวงได้หลอมรวมรับรู้
ความเป็นหนึ่งเดียวในรักนิรันดร์อันแสนงามงดนี้นะนาทีนี้


แล้วฤดี
ก็ได้
กลิ่นลั่นทมหวานเศร้า
ดอกไม้แห่งดวงใจรักตั้งแต่ยามวัยเยาว์
ดอกไม้ที่แม้นจะแสนเหงางามเศร้า 
หากคือคลุกเคล้าคลุกความหวานหอมสอนใจ
ให้นวลใจใสซื่อไม่ยึดมั่นถือมั่นในค่าคำทุกทุกข์รัก


และ
หากจักยึดถือมั่นก็
แค่นำมาเป็นพลังแห่งการสร้างสรรงาม
ให้ดวงใจไม่ไหวระย่อ
ขอแค่ความงามเงียบเรียบง่าย
รู้รักสมถะมีความพอดี พอใจพอเพียง
ในทุกสิ่งนี้ที่โลกและฟ้าดินรวมทั้งคนหยิบยื่นให้มา


ที่ไม่ว่าร้ายดีย่อมรำลึกรู้รำงับได้
ไม่ให้มาทำลายพร่าผลาญนวลใจแสนงามนาน
แค่นำมาเพียรสร้างพลังใจ
ไปในทางดี...แสนดี
คืนกลับให้โลกหล้าและพสุธาไทยพสุธาทองนี้
อย่างสมค่าคำมนุษย์


และ
ในท่ามกลางดวงดอกไม้ใบไม้
ที่ปรายปรนปลิดปลิวลิ่วลอยควะคว้าง
หล่นร่วงลงกลางร่างฤดี
ที่
แหงนเงยใบหน้ารับพร่างไสวงามบรรเจิดจิต
ในยามเช้าวันมหามงคลนี้


ฤดีได้แต่หวังตั้งใจว่า
ทุกลมหายใจนับต่อแต่นี้
ขอแค่ได้เพียรสร้างจิตให้คิดดีคิดได้
ให้สว่างเย็นดำรงไสวใสประภัสสรพิสุทธิ์
เพื่อตามรอยธรรมรอยทองตามรอยเท้าพ่อ..!
จะมิท้อขอแค่นี้ตราบชั่วนิจนิรันดร..!


และ
พลันราวในมโนนึก
ฤดีได้ยินเสียงแสนซึ้งเศร้า
กระซิบเว้าวอนสารภาพ
ออกมาจากก้นบึ้งแห่งดวงใจแสนพิสุทธิ์
ดุจสวรรค์รับรู้..ฟ้าเมตตา
............


*ชีวิตที่เกิดมาในชาตินี้ของผม
จนกระทั่งมาวันนี้
ผมคิดว่า ได้พบในสิ่งที่ปรารถนาจะพบ 
และพอใจกับวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่าย สันโดษ 
ทางโลกผมมีหน้าที่ตอบแทนบุพการี
ตอบแทนคุณแผ่นดิน และ
มีหัวใจที่ให้กับยอดหญิงแห่งดวงใจ


ทางธรรม ผมเพียรประคับประคองจิตใจ
ไปตามภูมิธรรม 
ปรารถนานำน้อมยอดดวงใจไปในทางที่ดี 
และ 
ความปรารถนาสุดท้ายของผมนี้
ในชีวิตบั้นปลาย คือ จะบวชจนกระทั่งสิ้นลม 
คนดีครับ ทั้งหมดคือ ชีวิตของผม
ปณิธาณและความตั้งใจ 
ผมขอฝากสายธรรมไว้ให้ดวงใจนะ
 
แทนสายใจแห่งความร่มเย็น 
ให้กับยอดดวงใจในใจผมในยามที่ผมไม่อยู่นะครับ 


ผมรักแผ่นดิน รักชาติ ศาสนา
และ สถาบันพระมหากษัตริย์
ผมรักสรรพชีวิตบนโลกใบนี้
ผมรักผู้หญิงหนึ่งในดวงใจนี้
เสมอ ลูกผู้ชายคนหนึ่ง 
เกิดมาแล้วตั้งสัจจะ
ที่จะรักภักดีต่อ สตรีเพียงผู้เดียวตลอดนิรันดร
วันหนึ่งถ้าสมมุติดวงใจจากโลกนี้ไปก่อน
ความรักนั้นจะดำรงคงอยู่เช่นนั้น 
และ


ผมคงทุ่มเทแรงกายแรงใจ
ให้กับงานแผ่นดิน งานธรรมเท่านั้นครับ 
เมื่อผมตาย...
ผมจะไปพบยอดดวงใจแน่นอนครับ 
หรือ..
ถ้าผมตายก่อน ผมก็จะไปรอยอดดวงใจ
อีกภพหนึ่งนะครับ คนดี
อย่าได้..
เหงาเศร้าโศกรานเลยนะเจ้ายอดดวงฤดียอดหฤทัย..!
....................
...............................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.html
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์ 
รัก   
รักทะเล
อันกว้าง ใหญ่ไพศาล
รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส
รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ
รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร
รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ
รักพฤกษา
รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ...