อยากลืม..ลืมทุกอย่างที่เคยเป็นเรา.ลืมคำว่ารัก ลืมคำว่าคนดีลืมคำว่า..ไม่ทอดทิ้งกัน. .ลืมคำว่า..จะอยู่เคียงข้างคนดี.ตลอดไปไม่ห่างไปไหน แต่เวลานี้ฉันต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้าง ไม่อยากอยู่คนเดียว..เวลาอยู่คนเดียวเมื่อไหร่..จะได้ยินแต่เสียงของเธอ ดูเหมือนพยายามลืม..แต่ความทรงจำที่เรามีต่อกันมันย้อนเข้ามาในใจฉันเสมอ ทุกครั้งในความนึกคิด.เหมือนอยากลืมอะไรสักอย่าง แต่ไม่ลืมกลับทวนซ้ำอยู่อย่างนั้น เพราะครั้งนี้ต้องลืมด้วยใจไม่ใช่ด้วยความเกลียด จะให้ฉันทำอย่างไรดีเจ็บจนน้ำตาเล็ด ทุกครั้งที่นึกถึงคืนวันเธอกับฉัน.. เราสองคนทำอะไรมากไปกว่านี้..ไม่ได้เลย นอกจากเจ็บและเจ็บเท่านั้น เคยคิดว่าเราจะจูงมือฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันให้ได้ แต่ถ้าคนบนฟ้ากำหนดมาให้เวลาเราเหลือน้อยเท่านี้ ฉันคงไม่ใช่คนที่ฟ้าจะให้รางวัลแต่เหมือนคนดูคนหนึ่ง.. ดูรางวัลที่ตัวเองปรารถนา.รางวัลที่ฉันค้นหา คือเธอ ฉันคงต้องก้มหน้ายอมรับ..ความเดียวดายที่ได้รับมาเต็มเต็ม จนยากจะหักใจลืม
7 พฤษภาคม 2550 22:50 น. - comment id 692300
มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะ..ไม่เดียวดายแล้วค่ะ..
8 พฤษภาคม 2550 20:27 น. - comment id 692655
คนทั้งคนลืมได้งัย...อยู่คนเดียวเมื่อไหร่แล้วใจจะเจ็บ..
9 พฤษภาคม 2550 11:38 น. - comment id 692979
คะคำว่าลืมสะกดเป้นแต่ใช้ไม่เป้น
ยินดีเจ้าคุณกุหลาบขาว
คงจะลืมไว้ในใจจนกว่าจะคิดถึงมันอีกแต่คงหาไม่เจอแระไม่รู้ลืมไว้ตรงไหนของใจ
ยินดีเจ้าคุณเงาสีจาง