เคว้งคว้างและเดียวดาย

พิมญดา

อยากลืม..ลืมทุกอย่างที่เคยเป็นเรา.ลืมคำว่ารัก
ลืมคำว่าคนดีลืมคำว่า..ไม่ทอดทิ้งกัน.
.ลืมคำว่า..จะอยู่เคียงข้างคนดี.ตลอดไปไม่ห่างไปไหน
แต่เวลานี้ฉันต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้าง
ไม่อยากอยู่คนเดียว..เวลาอยู่คนเดียวเมื่อไหร่..จะได้ยินแต่เสียงของเธอ
ดูเหมือนพยายามลืม..แต่ความทรงจำที่เรามีต่อกันมันย้อนเข้ามาในใจฉันเสมอ
ทุกครั้งในความนึกคิด.เหมือนอยากลืมอะไรสักอย่าง
แต่ไม่ลืมกลับทวนซ้ำอยู่อย่างนั้น
เพราะครั้งนี้ต้องลืมด้วยใจไม่ใช่ด้วยความเกลียด
จะให้ฉันทำอย่างไรดีเจ็บจนน้ำตาเล็ด    ทุกครั้งที่นึกถึงคืนวันเธอกับฉัน..
เราสองคนทำอะไรมากไปกว่านี้..ไม่ได้เลย  นอกจากเจ็บและเจ็บเท่านั้น
เคยคิดว่าเราจะจูงมือฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันให้ได้
แต่ถ้าคนบนฟ้ากำหนดมาให้เวลาเราเหลือน้อยเท่านี้
ฉันคงไม่ใช่คนที่ฟ้าจะให้รางวัลแต่เหมือนคนดูคนหนึ่ง..
ดูรางวัลที่ตัวเองปรารถนา.รางวัลที่ฉันค้นหา  คือเธอ
ฉันคงต้องก้มหน้ายอมรับ..ความเดียวดายที่ได้รับมาเต็มเต็ม
จนยากจะหักใจลืม				
comments powered by Disqus
  • กุหลาบขาว

    7 พฤษภาคม 2550 22:50 น. - comment id 692300

    มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะ..ไม่เดียวดายแล้วค่ะ..11.gif
  • เงาสีจาง..

    8 พฤษภาคม 2550 20:27 น. - comment id 692655

    61.gifคนทั้งคนลืมได้งัย...อยู่คนเดียวเมื่อไหร่แล้วใจจะเจ็บ..61.gif
  • พิมญดา

    9 พฤษภาคม 2550 11:38 น. - comment id 692979

    5.gifคะคำว่าลืมสะกดเป้นแต่ใช้ไม่เป้น66.gif
    ยินดีเจ้าคุณกุหลาบขาว29.gif36.gif16.gif10.gifคงจะลืมไว้ในใจจนกว่าจะคิดถึงมันอีกแต่คงหาไม่เจอแระไม่รู้ลืมไว้ตรงไหนของใจ10.gif7.gifยินดีเจ้าคุณเงาสีจาง11.gif29.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน